Ćwiczenia z wyobraźni - w galeriach MNW 3105-CZW-K

Zajęcia konwersatoryjne do wyboru, stanowiące rozwinięcie i pogłębienie problematyki poruszanej w wykładach z dziejów nowożytnej sztuki europejskiej w powiązaniu z zajęciami z historii sztuki starożytnej, późnośredniowiecznej (XIV–XVI wieku) i wczesnonowoczesnej (XIX wieku). Konwersatorium służy utrwaleniu wiedzy faktograficznej, nabywaniu umiejętności badawczych i metodologicznych, a przede wszystkim rozwijaniu zdolności obserwacji, kojarzenia i wyobraźni wzrokowej, analizowaniu dzieł i syntetyzowaniu wniosków wynikających z ich studiowania.
Celem konwersatorium jest wykorzystanie galerii warszawskiego Muzeum Narodowego i eksponowanych w nich zbiorów do stworzenia nowych układów, zespołów, ciągów dzieł, wychwycenia zderzeń, kontrastów i opozycji, wyłonienia pokrewieństw, tradycji i kontynuacji. Studentki, studenci i studentia kreują własne „musées imaginaires”, atlasy wyobraźni i atlasy memorii, ścieżki mnemotyczne, programy edukacyjne, wydarzenia artystyczne i muzealnicze.

Przykładowe wątki i tematy ramowe:

Zestaw I – techniczno-stylistyczny
1. Paragone sztuk, rywalizacja artystów, malarstwo i rzeźba jako „sztuki siostrzane”
2. Imitacja, emulacja, superacja
3. Replika, kopia, naśladownictwo
4. Szorstka maniera malarska, sfumato, impasty
5. Cień i blask, chiaroscuro, tenebryzm
6. Non finito
7. Pełnia i pustka
8. Iluzja, decepcja, ułuda, pozór
9. Późno — za późno? Późny styl, późna twórczość, starość artysty

Zestaw II – ogólnoproblemowy i styloznawczy
10. Klasyczność, klasycyzm, klasycyzacja
11. Renesans, odrodzenie, odnowa — od antyku po XIX wiek
12. Maniera, manieryczność, manieryzm — od antyku po XIX wiek
13. Barok — od antyku po XIX wiek
14. Rokoko — XVIII–XIX w.
15. Weneckość malarstwa weneckiego
16. W Neapolu.

Zestaw III – ikonologiczny i historyczno-społeczny
17. Po co komu portret? / autoportret?
18. Adoracja i miłość
19. Modlitwa, medytacja, uniesienie
20. Miasto, miejskość, mieszczańskość
21. Swojskość i obcość
22. Młodzieniec i dziewczyna
23. Marginesy i marginalia
24. Na marginesie i w cieniu obrazu
25. Figury tożsamości (np. etnicznej, wyznaniowej, narodowej, klasowej, genderowej)
26. Figury inności — Być kobietą
27. Figury inności — Być Żydem
28. Figury inności — Być „sodomitą”. Figury trans- i homoerotyki: efeb, androgyn, Apollo i in.

Zalecana praca w grupach. Przedstawienie opracowanego tematu w formie:
 eseju literackiego, wypowiedzianego / odczytanego przed dziełem / dziełami
 referatu z prezentacją komputerową
 krótkiego wykładu naukowego / popularnonaukowego przed dziełem / dziełami
 omówienia grupy dzieł lub analiza jednego dzieła z odniesieniami do innych
 scenariusza wystawy / stałej ekspozycji
 zarysu projektu badawczego
 spaceru edukacyjnego po galeriach
 projektu programu edukacyjnego
 projektu lekcji muzealnej dla studentów kierunków humanistycznych (nie historii sztuki)
 warsztatów analizy dzieł sztuki
 projektu wydarzenia muzealnego (oprowadzania po galeriach, koncertu, performansu lub happeningu bądź innego działania artystycznego itp.)
Prezentację opracowanych tematów poprzedzą ćwiczenia z analizy dzieł sztuki nowożytnej.

Metody prowadzenia zajęć:
konwersatorium / praca z tekstem / praca w grupie / burza mózgów / koncepcyjne opracowanie i realizacja wspólnego projektu / ćwiczenia z analizy dzieł sztuki