Laboratorium. Praktyki cielesne jako obszar komunikacji międzykulturowej: przystanek Warszawa 3102-LL164

Czego oczekujemy zapisując się na zajęcia nauki flamenco lub tajskiego boksu albo szukając na kanałach youtube instruktaży jogi? Jakie mamy nadzieje oddając się w ręce tybetańskiego lekarza, tatuażysty czy też specjalisty od piercingu? Dlaczego chcemy włączać w nasze biografie tego rodzaju praktyki cielesne – zrodzone poza kręgiem naszej kultury i niosące w sobie rys egzotyki?
Te pytania to punkt wyjścia do pogłębionej refleksji nad sposobami, w jakie człowiek (istota zmysłowo-cielesna) rozpoznaje siebie i organizuje swoją egzystencje w ulegającym ciągłym fluktuacjom środowisku społeczno-kulturowym.
Od czasów gdy etnologia i antropologia zaczęły formować się jako dyscypliny naukowe jej adepci problematyzowali kwestie ciała. „Osobliwy” wygląd tubylców i lokalne sposoby posługiwania się ciałem stanowiły dogodny punkt wyjścia do ogólniejszych rozważań nad tożsamościami zbiorowymi.
Przekonanie o fundamentalnym znaczeniu ciała dla porządków kulturowych i społecznych oraz dla odczuwania ludzkiego bycia w świecie pozostaje w mocy; zmieniła się jednak sytuacja antropologa.
Różne sposoby posługiwania się ciałem zdają się energicznie, wielotorowo i wielokierunkowo przemieszczać po świecie – czasem wraz ze swoimi nosicielami (czyli ludzkimi ciałami), kiedy indziej niezależnie od nich (łączami internetowymi krążą instrukcje i wzorce). W zasadzie antropolog nie musi nigdzie jechać; wystarczy, by rozejrzał się wokół siebie.
W naszym codziennym życiu możemy splatać praktyki ciała o różnej proweniencji kulturowej - w tym sposób z niejednorodnych elementów tkamy własną biografię. Egzotyczne lub wtórnie egzotyzowane pomysły na robienie różnych rzeczy z ciałem wciągnięte są w pracę międzykulturowego przenoszenia, modyfikowania, negocjowania znaczeń i sposobów ich zastosowania.
Tej dwojakiej pracy będziemy przyglądać się w czasie badań na laboratorium.. W czasie tego semestru poznamy różne, mobilne kulturowo praktyki cielesne i w trakcie praktycznych ćwiczeń zaznajomimy się ze sposobami ich badania.

Obszary badań indywidualnych
Pod koniec semestru każdy z uczestników laboratorium wybiera praktykę ciała, której poświęci swoje badania. Mogą go tyć taniec (np. latynoski, afrykański), sztuki walki (np. capoeira, ju-jitsu, tajski boks), ćwiczenia (joga, tai-chi), praktyki zdobienia ciała (np. tatuaż, piercing), praktyki przebierania (np. cosplay), praktyki zdrowotne (np. medycyna ajurwedyjska). Są to jedynie przykłady - można wybrać jako przedmiot badań dowolną praktykę ciała pod warunkiem, że jest to praktyka o obcej proweniencji kulturowej, w pewnym stopniu konotująca sens macierzystej kultury, zaadaptowana w Polsce i mająca istotny zauważyć zasięg funkcjonowania
Po dokonaniu wyboru uczestnicy przeprowadzają wywiady pilotażowe, pozwalające im zweryfikować i dopracować własny wybór (do końca września).

Teren badań
Bezpośrednim terenem badań będzie Warszawa rozumiana jako obszar, w którym krzyżują się kulturowe praktyki ciała o różnych genezach, często wyraźnie przetworzone i poddane lokalnym celom, ale zachowujące rys dawnej egzotycznej proweniencji

Przykładowe konteksty teoretyczne:
antropologia ciała, antropologia mobilności, kultura konsumpcyjna, globalny przemysł kulturowy, teoria postkolonialna, teoria aktora-sieci.