Tafonomia 3101-DMTAF
Zajęcia mają przede wszystkim charakter warsztatowy i ich celem jest zapoznanie studenta z terminologią i metodyką tafonomii, ze szczególnym uwzględnieniem pośmiertnych zmian kości i zębów ludzkich. Zajęcia będą podzielone na trzy części: [1] wykład, [2] ćwiczenia, podczas których oglądamy kości ludzkie, także pod mikroskopem, i uczymy się odróżniać efekty poszczególnych czynników tafonomicznych, [3] spotkania dyskusyjne, podczas których studenci przedstawiają swoje prezentacje, a następnie o nich rozmawiamy. Szczegółowy program zajęć: [1] podstawowe definicje, aktualizm, biostratonomia i diageneza, klasyfikacja czynników tafonomicznych, [2] zmiany wynikające z czynników fizycznych i chemicznych, [3] zmiany wynikające z działalności mikroorganizmów i roślin, [4] działalność gryzoni i padlinożerców, [5] człowiek jako czynnik tafonomiczny, [6] anthropologie du terrain, [7] metody rekonstruowania obrządków pogrzebowych, [8] proces rozkładu ciała ludzkiego.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Student ma pogłębioną wiedzę o miejscu i znaczeniu tafonomii w systemie nauk oraz jej specyfice przedmiotowej i metodologicznej; ma uporządkowaną pogłębioną wiedzę o procesach podepozycyjnych, obejmującą terminologię, teorie i metodologię z zakresu tafonomii; ma szczegółową wiedzę na temat właściwości kości ludzkich i zwierzęcych oraz sposobów ich traktowania przez dawne społeczności; ma szczegółową wiedzę o głównych kierunkach rozwoju i najważniejszych nowych osiągnięciach w zakresie tafonomii; ma świadomość niepowtarzalnej wartości danych tafonomicznych i ich roli w odtwarzaniu przeszłości człowieka; rozumie procesy podepozycyjne i ich wpływ na kości i zęby.
Kryteria oceniania
Ocena będzie miała charakter kompleksowy. Studenci podczas zajęć będą otrzymywali punkty: za obecność na zajęciach 1 pkt, za przygotowanie prezentacji 5 pkt, za aktywny udział w dyskusji 1 pkt. Na ostatnich zajęciach zostanie wystawiona ocena według następującej skali: 25 punktów i mniej -> ndst; 26-30 punktów -> dst, 31-40 punktów -> db, 41 punktów i więcej -> bdb.
Literatura
Duday H. (2005). Lezioni di archeotanatologia. Soprintendenza Archeologica di Roma.Haglund W & Sorg M, eds. (1997). Forensic Taphonomy. CRC Press.
Lyman R.L. (1994). Vertebrate Taphonomy. Cambridge Univ. Press.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: