Bioarcheologia człowieka 3101-DB228B
Ramowy program zajęć: (1) definicja i podstawowe pojęcia bioarcheologii, (2) stres, niedożywienie i rozwój szkieletu, (3) szkieletowe wskaźniki stresu, (4) próchnica zębów jako wskaźnik diety, (5) starcie i mikrostarcie szkliwa jako wskaźnik diety, (6) analizy zawartości pierwiastków śladowych w kościach i zębach, (7) analizy proporcji izotopów stabilnych w kościach i zębach, (8) wzorce aktywności: patologiczne i niepatologiczne modyfikacje stawów, (9) wzorce aktywności: przyczepy mięśni, zmiana geometrii kości, obciżenie narządu żucia, (10) paleoekologia człowieka: podstawowe definicje, (11) modele przejścia od łowiectwa i zbieractwa do rolnictwa i hodowli, (12) określanie wielkości populacji na podstawie danych archeologicznych, (13) paleoepidemiologia: przykład pandemii dżumy, (14) zmiany klimatyczne w dziejach starożytnej Mezopotamii.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Student zostaje zapoznany z dziedziną multidyscyplinarną jaką jest bioarcheologia, zna jej podstawowe metody badawcze i ich możliwości poznawcze w kontekście badań archeologicznych. Uczestnicy zajęć nauczą się terminologii oraz podstawowych pojęć dotyczących badań bioarcheologicznych. Studenci zostaną zapoznani z historią badań bioarcheologicznych, jak również poznają najnowsze osiągnięcia i kierunki rozwoju badań bioarcheologicznych. Student poznaje metody analiz szczątków ludzkich i ich rolę przy interpretacji przeszłości, ze szczególnym uwzględnieniem struktury społeczeństw pradziejowych i historycznych i zjawisk społeczno-historycznych. Posiada wiedzę dotyczącą biologii człowieka pozwalającą rozumieć znaczenie informacji zawartych w szczątkach ludzkich znajdowanych na stanowiskach archeologicznych, jak również jej wpływ na życie jednostek, społeczności i wynikające z niego konsekwencje kulturowe. Wie jak powinna wyglądać prawidłowo wykonana dokumentacja analizy laboratoryjnej szczątków ludzkich.
Student umie przedstawić wyniki analizy antropologicznej w formie raportu antropologicznego. Podejmuje próby rekonstrukcji przeszłości osobnika i populacji na podstawie analizy szczątków.
Student jest świadomy zagadnień związanych z etyką opracowania szczątków ludzkich i właściwego stosunku do nich. Jest świadomy istnienia wielu interpretacji badanych problemów oraz ich związku z uwarunkowaniami kulturowymi osoby przeprowadzającej analizę.
Kryteria oceniania
Sposób zaliczenia: egzamin.
Literatura
Adams R.M., Heartland of cities: Surveys of ancient settlement and land use on the central floodplain of the Euphrates, University of Chicago Press 1981.
Brothwell D.R., Digging up bones, Cornell University Press 1981.
Hassan F.A., Demographic archaeology, New York 1981.
Hillson S., Dental anthropology, Cambridge University Press 1996.
Katzenberg M.A., Saunders S.R. (ed.), Biological anthropology of the human skeleton, Wiley-Liss 2001.
Larsen C.S., Bioarchaeology. Interpreting behavior from the human skeleton, Cambridge 1997.
Molleson T., A method for the study of activity related skeletal morphologies, "Bioarchaeology of the Near East" 1:2007, 5-33 [www.anthropology.uw.edu.pl]
Schutkowski H., Human ecology. Biocultural adaptations in human communities, Springer-Verlag 2006.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: