Jąkanie 3007-SP-LOG1-JK
Wykład rozpocznie się od opisu i zdefiniowania różnych niepłynności mówienia. Następnie opisane zostanie jąkanie i mowa bezładna oraz sposoby różnicowania tych zaburzeń od fizjologicznej niepłynności mówienia. Dużo miejsca zostanie poświęcone opisowi logopedycznych metod terapii jąkania i giełkotu. Dalsza część rozważań będzie skoncentrowana na przedstawieniu hipotetycznego patomechanizmu powstawania jąkania rozwojowego oraz poświęcona psychologicznym metodom terapii zaburzeń niepłynności mówienia
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Student, który zaliczył przedmiot
WIEDZA
- zna różne rodzaje niepłynności mowy oraz techniki terapeutyczne usuwające niepłynność mowy
- zna czynniki wywołujące różne formy niepłynności mowy
- zna najczęściej stosowane klasyfikacje niepłynności mowy
UMIEJĘTNOŚCI
- potrafi samodzielnie opisywać, analizować i interpretować objawy językowe i pozajęzykowe niepłynności mowy
- potrafi opracować plan terapii uwzględniający możliwości i potrzeby dzieci, młodzieży i osób dorosłych z niepłynnością mowy
- potrafi diagnozować różne formy niepłynności mowy
- potrafi prowadzić terapię z pacjentem i weryfikować skuteczność stosowanych metod w zależności od efektów
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
- posiada umiejętność rozumienia sytuacji emocjonalno-społecznej pacjenta z niepłynnością mowy i jego rodziny
- potrafi współpracować z innymi specjalistami w celu tworzenia skutecznego procesu usprawniania pacjentów z niepłynnością mowy
Kryteria oceniania
Wykład kontrolowany
Praktyki zawodowe
Hospitacja zajęć z terapii jąkania
Literatura
Adamczyk B.: Terapia jąkania metodą „Echo”. W: Diagnoza i terapia zaburzeń mowy. Redakcja: T. Gałkowski, Z. Tarkowski, T. Zalewski. Wyd. UMCS, Lublin, 1993. (strony 141–145)
Byrne R.: Pomówny o zacinaniu. PZWL, Warszawa 1989.
Chęciek M.: Etapy w zmodyfikowanym programie psychofizjologicznej terapii jąkających się. Logopedia 24. (strony 41–60)
Janeczko M., Lewandowska H.: Terapia jąkania prowadzona metodą kompleksową. W: Materiały dydaktyczne dla logopedów. Redakcja: J. Wójtowiczowa. Wyd. UW, Warszawa 1987. (strony 9–54)
Król – Fijewska M.: Stanowczo, łagodnie, bez lęku. INTRA, Warszawa 1992.
Krzysztof Szamburski: Diagnoza niepłynności mówienia. W: Ewa Czaplewska, Stanisław Milewski (red. naukowa), Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki. GWP, 2012
Szamburski K.: Analiza patomechanizmu powstawania jąkania a program terapii. Logopedia nr 26, PTL, Lublin 1999.
Szamburski K.: Jąkanie – przyczyna czy skutek zaburzeń emocjonalnych? Konsekwencje dla terapii. W: Postępy psychoterapii. Tom III. Redakcja Gapik L. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 2000.
Szamburski K.: Nerwica jąkania – inny sposób spojrzenia na problem niepłynności mówienia. Logopedia nr 23, PTL, Lublin 1996.
Szeląg E.: Neuropsychologiczne podłoże jąkania – przegląd badań empirycznych nad asymetrią funkcjonalną mózgu. „Kosmos”, 44, 199–214
Tarkowski Zb. Jąkanie. Zagadnienia etiologii, diagnozy, terapii i prognozy. Wyd. ZSL, Warszawa 1987.
Tarkowski Zb.: Jąkanie wczesnodziecięce. WSIP, Warszawa 1992.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: