Autokorekcja 3007-SP-LOG1-AT
Zajęcia dotyczące autokorekcji skierowane są do studentów logopedii i mają na celu wypracowanie podstawowego narzędzia używanego w terapii mowy – aparatu artykulacyjnego terapeuty. Dzięki własnej prawidłowej artykulacji logopeda podaje pacjentowi wzór wymawianiowy, ale także dzięki świadomości pracy własnych mięśni umie prześledzić zaburzone ruchy artykulacyjne i określić przyczyny nieprawidłowych realizacji u pacjentów. Ze względu na złożoność ruchów artykulacyjnych i trudnego dostępu do małych, artykulacyjnych mięśni, gruntowny trening w tym zakresie (związany z umiejętnością wywoływania świadomych, finezyjnych ruchów w obrębie aparatu wymawianiowego), daje przyszłemu terapeucie podstawy warsztatowe. Pełna świadomosć artykulacyjna wiąże się ściśle z prawidłowym kształtowaniem poszczególnych dźwięków mowy. Praktyczne zadania dotyczyć będą także analizy produkowanych dźwięków mowy i wypracowania wrażliwości na cechy audytywne, wskazujące na specyficzne zaburzenia, wynikające z nieprawidłowego napięcia mięśni i nieharmonijnej pracy układu artykulacyjnego.
Na bazie precyzji artykulacyjnej wprowadzone zostaną podstawy prawideł poprawnej wymowy polskiej oraz wypracowana technika dotycząca mowy scenicznej, wzorcowej. Przyjmując za odniesienie ten wariant wymowy o najwyższym stopniu poprawności studenci wypracują podstawy dykcji.
Zajęcia zakładają uzyskanie wysokiej świadomości artykulacyjnej w kwestii ruchów mięśni artykulacyjnych oraz akustycznych cech dźwięków mowy. Mają na celu uświadomienie indywidualnej sprawności artykulacyjnej każdego studenta oraz wskazanie metod terapeutycznych usprawniających nieprawidłowe realizacje.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Umiejętności studenta po zakończeniu kursu:
WIEDZA
1. Opisanie budowy układu fonacyjno-artykulacyjnego.
2. Pełna świadomość pozycji artykulacyjnych samogłosek i spółgłosek polskich.
3. Określenie rodzaju zaburzeń w obrębie aparatu fonacyjno-artykulacyjnego i wskazanie metod terapeutycznych dotyczących tych zaburzeń.
4. Posiadanie wiedzy z zakresu normy wymawianiowej w języku polskim.
UMIEJĘTNOŚCI
1. Tworzenie prawidłowych czynnościowo dźwięków mowy.
2. Modyfikowanie nieprawidłowych artykulacji.
3. Prezentowanie ćwiczeń usprawniających aparat artykulacyjny.
4. Prezentowanie ćwiczeń związanych z terapią mowy.
KMPETENCJE SPOŁECZNE:
1. Rozumienie zależności między stanem aparatu artykulacyjnego a jakością tworzonych realizacji głoskowych.
2. Docenienie walorów estetycznych w mowie wzorcowej; indywidualne kształtowania wypowiedzi z zastosowaniem zasad poprawnościowych.
Kryteria oceniania
Zajęcia prowadzone metodami aktywnymi, angażującymi każdego studenta. Ocena dotyczy warunków artykulacyjnych na początku kursu oraz indywidualnego rozwoju pod wpływem treningu na zajęciach i w domu.
Literatura
Literatura zalecana:
Dłuska M., 1981, Prozodia języka polskiego, Warszawa.
Jassem W.,1973, Podstawy fonetyki akustycznej, Poznań.
M. Karaś, M. Madejowa, 1977, Słownik wymowy polskiej, Warszawa.
Karpowicz T., 2009, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, Warszawa.
Klemensiewicz Z.,1930, Prawidła poprawnej wymowy polskiej, Kraków.
Kotlarczyk M., 1961, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa.
Michałowska D., 2006, O podstawach polskiej wymowy scenicznej, Kraków.
Markowski A., 2007, Język polski. Poradnik profesora Markowskiego, Warszawa.
Mitrinowicz-Modrzejewska A., 1963, Fizjologia i patologia głosu, słuchu i mowy, Warszawa.
Styczek I., 1979, Logopedia, Wrocław.
Tarasiewicz B., 2003, Mówię i śpiewam świadomie, Kraków.
Toczyska B.,1994, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk.
Toczyska B., 1997, Sarabanda w chaszczach, Gdańsk.
Wieczorkiewicz B., 1998, Sztuka mówienia, Warszawa.
Wierzchowska B.,1980, Fonetyka i fonologia języka polskiego, Wrocław.
Wierzchowska B., 1971, Wymowa polska, Warszawa.
Milewski S., Kuczkowski J., Kaczorowska-Bray K. (red.), 2018, Biomedyczne podstawy logopedii, wyd. Harmonia, Gdańsk. Rozdziały: VII, VIII, IX, X, XI.
Tarasiewicz B., 2014, Mówię i śpiewam świadomie. Podręcznik do nauki emisji głosu, Universitas, Kraków. Rozdziały I, II, V.
Łuczyński E., 2019, Wiedza o języku polskim dla logopedów, Harmonia, Gdańsk, s. 39-50.
Derwojedowa M., Karaś H., Kopcińska D. (red.), 2005, Język polski. Kompendium, wyd. Świat książki, Warszawa, s. 633-644.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: