Scenopisarstwo 3007-S1B1SC
Celem zajęć jest pokazanie specyfiki scenariusza jako rodzaju tekstu użytkowego. Na przykładzie filmów dokumentalnych i fabularnych przyjrzymy się temu, jakie teksty mogą być użyteczne w procesie rozwijania projektu, produkcji i dystrybucji dzieła filmowego. Słuchacze zostaną zaznajomieni z elementarnymi regułami pisania, oceny i metodami wykorzystywania tych tekstów.
Znajomość reguł rządzących pisaniem takich tekstów, umiejętność rozróżniania ich gatunków, jak również umiejętność oceny ich wartości artystycznej (warsztatowej) i sprawności autora tekstów - współautora dzieła audiowizualnego - pozwala nie tylko na twórczy udział w realizacji dzieł filmowych, ale też zmusza do poznania procesu powstawania tych dzieł (w tym mechanizmów rynku, który miałby produkcję dzieła sfinansować) i reguł ich istnienia w relacji z publicznością medialną.
Autor tekstów "dla filmu" powinien rozumieć zarówno rolę tekstu jako scenariusza - zapisu struktury dzieła (i innych tekstów potrzebnych do jego produkcji), jak i znaczenie tekstu będącego integralną częścią dzieła (komentarzem, dialogiem, napisem, wizytówką).
Szczegółowe zagadnienia i tematy podejmowane w trakcie zajęć mogą zostać zmodyfikowane w zależności od zainteresowań studentów. Odwoływać się będziemy przede wszystkim do klasyki polskiego filmu.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Absolwent zna i rozumie:
- zasady tworzenia i budowy różnych odmian scenariusza oraz innych tekstów potrzebnych do realizacji filmu
- zasady tworzenia i rozwoju form przedsiębiorczości mających znaczenie dla działalności literackiej, szczególnie odnosząc je do produkcji filmowej opartej na scenariuszach będących jej podstawą
- formy i uwarunkowania literackiej działalności zawodowej, w tym zasady ochrony własności intelektualnej i przemysłowej; działa w duchu najlepszych tradycji światowego scenariopisarstwa niepoddającego się próbom przywłaszczania sobie osiągnięć innych autorów
Absolwent potrafi:
- analizować i interpretować różne odmiany scenariusza oraz samodzielnie przygotować podstawową strukturę scenariusza i poszczególne jego elementy uwzględniając specyfikę gatunków filmowych należących do różnych rodzajów filmowych
- komunikować się ze zróżnicowanymi kręgami odbiorców literatury (również własnej twórczości literackiej); bierze pod uwagę specyfikę rynku filmowego, którego produktem jest film, a nie tekst literacki
- inicjować, współdziałać z innymi osobami i kierować pracami w ramach zespołu badawczego i przedsięwzięcia artystycznego (również wykorzystując zaawansowane techniki informacyjno-komunikacyjne), rozumie ważność pracy zespołowej, której celem jest osiągnięcie sukcesu na zróżnicowanym obecnie rynku filmów i innych dzieł audiowizualnych, których podstawą jest oryginalny scenariusz
Absolwent jest gotów do:
- krytycznej oceny posiadanej wiedzy, a także własnej działalności artystycznej i zawodowej oraz ich wpływu na otoczenie, rozumiejąc złożoność kryteriów obowiązujących na rynku filmowym w zakresie ich zgodności z podejściem artystycznym i ekonomicznym
- odpowiedzialnego i świadomego organizowania własnego warsztatu pisarskiego i badawczego oraz planowania ścieżki kariery zawodowej, potrafi ocenić szanse profesjonalnego sukcesu na rynku filmowym, którego cechą jest trudna przewidywalność
Kryteria oceniania
Metodami są wprowadzenia teoretyczne, analiza przykładów i prezentacja prac studenckich połączona z dyskusją (pitching).
Studenci prowadzą swoje badania z wykorzystaniem technik informacyjno-komunikacyjnych.
Kryteria zaliczenia:
1. Twórcza obecność na wszystkich zajęciach. Dopuszczalne 2 nieobecności.
2. Twórcza prezentacja wedle ustaleń na początku zajęć.
Nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności należy zaliczyć w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.
Podstawa: Regulamin studiów na Uniwersytecie Warszawskim:
a. pkt. 17 par. 2,
b. pkt. 5 par. 17,
c. par. 33.
Zasady korzystania z narzędzi SI
1. Jeśli osoba studiująca chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:
a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,
b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.
2. Osoba studiująca nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.
3. Jeśli osoba studiująca wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:
a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub
b. w sposób z nią nieuzgodniony,
osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.
Podstawa:
1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki
2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia
3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim.
Nakład pracy:
1 ECTS – udział w zajęciach
1 ECTS – przygotowanie do zajęć
2 ECTS – przygotowanie do egzaminu
Praktyki zawodowe
Nie są przewidziane.
Literatura
Poniżej przykładowa literatura przedmiotu. Konkretne pozycje zostaną wyselekcjonowane przez prowadzącego i podane na początku zajęć.
Linda Aronson, Scenariusz na miarę XXI wieku. Obszerny przewodnik po technikach pisania nowoczesnych scenariuszy filmowych, Warszawa 2019
Arystoteles, Poetyka, Wrocław 1983
Sheila Curran Bernard, Film dokumentalny. Kreatywne opowiadanie, Warszawa 2011
Joseph Campbell, Bohater o tysiącu twarzy, Kraków 2013
Syd Field, Rolf Rilla, Pisanie scenariusza filmowego, Warszawa 1998
Marek Hendrykowski, Scenariusz filmowy. Teoria i praktyka, Poznań 2016
Maciej Karpiński, Niedoskonałe odbicie. O sztuce scenariusza filmowego dla scenarzystów, dla przyszłych scenarzystów i dla wszystkich, którzy kochają kino, Warszawa 1995
Grażyna Kędzielawska, Przewodnik dokumentalisty. Podstawy warsztatu, Łódź 2014
Bolesław W. Lewicki, Scenariusz. Literacki program struktury filmowej, Łódź 1970
Robert McKee, Story. Substance, Structure, Style, and the Principles of Screenwriting, New York 1997
Philip Parker, The Art & Science of Screenwriting, London 1999
Michael Rabiger, Developing Story Ideas, Amsterdam 2006
Alan Rosenthal, Writing, Directing and Producing Documentary Films and Videos, New York 2002 (From idea to first draft)
Robin U. Russin, Wiliam Missouri Downs, Jak napisać scenariusz filmowy?, Warszawa 2005
Martin Schabenbeck, Format scenariusza filmowego, Warszawa 2008
Oliver Schutte, Sztuka czytania scenariusza, Łódź 2015
Linda Seger, Doskonalenie dobrego scenariusza, Warszawa 2012
Linda Seger, Scenariusz dla zaawansowanych. Jak osiągnąć poziom oskarowy, Warszawa 2013
Christopher Vogler, Podróż autora. Struktury mityczne dla scenarzystów i pisarzy, Warszawa 2010
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: