Nowe media - perspektywy badawcze. Proseminarium medioznawcze 3007-S1A2P-KM

1. Wiedza
Student zna:
- zasady komponowania pracy dyplomowej;
- wybrane metody badawcze umożliwiające analizę tekstów medialnych;
- podstawowe teorie i pojęcia z dziedziny medioznawstwa i językoznawstwa.
2. Umiejętności
Student potrafi:
- wykorzystać wybrane narzędzia medioznawcze i językoznawcze do analizy przekazów medialnych;
- określić tendencje rozwojowe we współczesnych mediach;
- dostrzec i nazwać wybrane strategie komunikacyjne wykorzystywane w mediach.
3. Kompetencje społeczne
Student rozumie:
- rolę mediów w społeczeństwie;
- wpływ mediów na literaturę i sztukę;
- potrzebę refleksji nad językowym kształtem przekazów medialnych i nowymi gatunkami medialnymi.

Metody:
- dyskusja (proseminarium ma charakter konwersatoryjny, najważniejszym elementem jest twórcza dyskusja),
- analiza tekstów medialnych.

Kryteria oceny:
- test w formie pytań otwartych.

Nakład pracy studenta:
- udział w proseminarium: 30 godzin (1 ECTS),
- bieżące przygotowanie do zajęć: 30 godzin (1 ECTS),
- przygotowanie do testu zaliczeniowego: 30 godzin (1 ECTS).

Nieobecności:
1. Student ma prawo do dwóch nieusprawiedliwionych nieobecności w semestrze.
2. Jeśli student ma więcej nieusprawiedliwionych nieobecności, nie otrzymuje zaliczenia zajęć.
3. Jeśli student chce usprawiedliwić nieobecności, musi w ciągu tygodnia udokumentować ich obiektywne przyczyny (np. zwolnieniem lekarskim).
4. Student ma obowiązek odrobić nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.

Podstawa prawna:
Regulamin studiów na Uniwersytecie Warszawskim:
a. pkt. 17 par. 2,
b. pkt. 5 par. 17,
c. par. 33.

Zasady korzystania z narzędzi AI:
1. Jeśli student chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:
a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,
b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.
2. Student nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.
3. Jeśli student wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:
a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub
b. w sposób z nią nieuzgodniony,
osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.

Podstawa prawna:
1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki.

2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia

3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim.

-

Balcerzan E., W stronę genologii multimedialnej [w:] Genologia dzisiaj, red. W. Bolecki, I. Opacki, Warszawa 2000.
Briggs M., Telewizja i jej odbiorcy w życiu codziennym, przeł. B. Radwan, Kraków 2012.
Burgess J., Green J., YouTube. Wideo online a kultura uczestnictwa, przeł. T. Płudowski, Warszawa 2011.
Gatunki i formaty we współczesnych mediach, red. W. Godzic, A. Kozieł, J. Szylko-Kwas, Warszawa 2015.
Język w mediach masowych, red. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa 2000.
Kamińska M., Niecne memy. Dwanaście wykładów o kulturze Internetu, Poznań 2011.
Kaszewski K., Język dyskusji radiowej, Warszawa 2006.
Kępa-Figura D., Nowak P., Językowy obraz świata a medialny obraz świata, „Zeszyty Prasoznawcze” 2006, z. 1–2.
Komunikowanie (się) w mediach elektronicznych. Język, edukacja, semiotyka, red. M. Filiciak, G. Ptaszek, Warszawa 2009.
Leary M., Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji, tłum. A. Kacmajor, M. Kacmajor, Gdańsk 2000.
Lisowska-Magdziarz M., Polacy w nowej semiosferze. O perswazyjnych aspektach kultury popularnej [w:] Sztuka perswazji. Socjologiczne, psychologiczne i lingwistyczne aspekty komunikowania perswazyjnego, red. R. Garpiel, K. Leszczyńska, Kraków 2004.
Lisowska-Magdziarz M., Media powszednie. Środki komunikowania masowego i szerokie paradygmaty medialne w życiu codziennym Polaków u progu XXI wieku, Kraków 2008.
Maciejak K., YouTube w edukacji. Strategie nadawcze wideoblogerów, Kraków 2018.
Media audiowizualne, red. W. Godzic, Warszawa 2010.
Ogonowska A., Psychologia mediów i komunikowania, Kraków 2018.
Skowronek B., Mediolingwistyka. Wprowadzenie, Kraków 2013.
Słownik terminologii medialnej, red. W. Pisarek, Kraków 2006.
Stachyra G., Podcasting jako technologia audio. Perspektywy rozwoju, "Studia Medioznawcze", Warszawa 2017.
Uszyński J., Telewizyjny pejzaż genologiczny, Warszawa 2004.
Wojtak M., Gatunki prasowe, Lublin 2004.

Lista może zostać zmodyfikowana w zależności od preferencji uczestników proseminarium.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3007-S1A2P-KM w USOSweb