Mechanizmy uczenia się i strategie nauczania 3007-N1A2MU

W zakresie wiedzy Student/Studentka zna i rozumie:
- rolę nauczyciela i koncepcje pracy nauczyciela: etykę zawodową nauczyciela, nauczycielską pragmatykę zawodową;
- konieczność poszanowania godności i potrzeb ucznia; różnicowania, indywidualizacji i personalizacji pracy z uczniami;
- pojęcia integracji i inkluzji;
- sytuację uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: specjalne potrzeby edukacyjne uczniów i ich uwarunkowania, konieczność dostosowywania procesu kształcenia do specjalnych potrzeb edukacyjnych uczniów;
- etapy rozwoju dziecka / ucznia;
- uwarunkowania procesów pamięciowych, stylów uczenia się.
Odniesienie do szczegółowych efektów uczenia się z rozporządzenia MNiSW z 25 lipca 2019 r.:
B2.W1, B2.W2, B2.W4, B.2.W5, B.2.W6, B2.W7

W zakresie umiejętności Student/Studentka potrafi:
- rozpoznać potrzeby ucznia, w tym potrzeby edukacyjne i zaprojektować dla niego odpowiednie wsparcie;
- dostosować metody i strategie kształcenia polonistycznego do indywidualnych potrzeb uczniów (w tym osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi);
- zaplanować działania rozwijające u uczniów kompetencje komunikacyjne i umiejętności społeczne niezbędne do nawiązywania poprawnych relacji;
- zaplanować ścieżkę własnego rozwoju zawodowego;
- nawiązywać współpracę z nauczycielami oraz ze środowiskiem pozaszkolnym.
Odniesienie do szczegółowych efektów uczenia się z rozporządzenia MNiSW z 25 lipca 2019 r.:
B.2.U4, B.2.U5, B.2.U6, B.2.U7
W zakresie kompetencji społecznych Student/Studentka jest gotów/gotowa do:
- okazywania empatii uczniom oraz zapewniania im wsparcia i pomocy;
- profesjonalnego rozwiązywania konfliktów w klasie szkolnej lub grupie wychowawczej.
Odniesienie do szczegółowych efektów uczenia się z rozporządzenia MNiSW z 25 lipca 2019 r.:
B.2.K1, B2.K2

Grupa zajęć z rozporządzenia MNiSW w sprawie standardu kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela z 25 lipca 2019 r.: B.

Nakład pracy:
Udział w zajęciach – 30 godzin
Przygotowanie do zajęć (w tym czytanie literatury przedmiotu i przygotowanie pracy pisemnej) – 15 godzin

Podstawą do wystawienia oceny jest:
1. Kontrola obecności (dopuszczalne 2 nieusprawiedliwione nieobecności; nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności należy zaliczyć w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.).
2. Aktywny udział w zajęciach.
3. Praca pisemna (forma i zakres ustalane na początku zajęć).

Zasady korzystania z narzędzi SI:
1. Jeśli osoba studiująca chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:
a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,
b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.
2. Osoba studiująca nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.
3. Jeśli osoba studiująca wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:
a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub
b. w sposób z nią nieuzgodniony,
osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.
Podstawa:
1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki
2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia
3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim.

Literatura będzie na bieżąco modyfikowana – w zależności od wcześniejszych doświadczeń i potrzeb uczestników zajęć oraz z uwzględnieniem najnowszych publikacji.
Lista lektur zalecanych:
H. Rudolph Schaffer, Psychologia dziecka, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2006.: rozdz. 6. Dziecko jako naukowiec: Piagetowska teoria rozwoju poznawczego, s. 181-215; rozdz. 7. Dziecko jako praktykant: Wygotskiego społeczno-poznawcza teoria rozwoju, s. 216-245.
Z. Bokszański, A. Piotrowski, M. Ziółkowski, Socjologia języka, Warszawa: Wiedza Powszechna 1977 (rozdz.: Socjolingwistyczna teoria Basila Bernsteina, s. 106-131).
J. Matejczuk, A. Nowotnik, M. Rękosiewicz, 6-latek jako pierwszoklasista w szkole. Zróżnicowanie kodów językowych dziecka, rodziny i szkoły – dla kogo szansa, dla kogo zagrożenia, „Studia Edukacyjne” nr 27/2013.
S. Grabias, Pojęcie sprawności komunikacyjnej, [w:] tegoż, Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1994, s. 278-284.
M. Szymańska, Pojęcie kompetencji (wybór stanowisk), [w:] tejże, Między nauką o języku a rozwijaniem języka. Koncepcje kształcenia językowego na przełomie XX i XXI wieku, Kraków 2016.
Psychologiczne portrety człowieka, red. Anna I. Brzezińska (rozdz. 1. Jak myślimy o rozwoju człowieka?, rozdz. 2. Jak przebiega rozwój człowieka?, s. 5-40, rozdz. 10. [10.1-10.4] Wiek szkolny. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać?, s. 302-320), Gdańsk: GWP 2005.
A. I. Brzezińska, J. Matejczuk, A. Nowotnik, Wspomaganie rozwoju dzieci w wieku od 5 do 7 lat a ich gotowość do radzenia sobie z wyzwaniami szkoły, „Edukacja” 2012, 1 (117).
A. Grabowska: Lateralizacja funkcji psychicznych w mózgu człowieka, [w:] Mózg a zachowanie, red. Teresa Górska, Anna Grabowska, Jolanta Zagrodzka, wyd. III zm. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2005, s. 443-488.
G. Dryden, J. Vos, Rewolucja w uczeniu, Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo 2003 (zwłaszcza: r. 3. Poznaj swój zadziwiający mózg; r. 7. Najważniejsze lata; r. 10. Rób to stylowo).
M. Jagodzińska, Rozwój pamięci w dzieciństwie, Gdańsk: GWP 2003 (s. 207-219 rozdz. 11: Początki pamięci zamierzonej: u źródeł strategii pamięciowych).
M. Jagodzińska, Pamięć w szkole, "Psychologia w Szkole" 2009, nr 1, s. 117-125.
M. Spitzer, Jak uczy się mózg, Warszawa 2007. (Wprowadzenie; Zdarzenia; Wiedza i umiejętności).
M. Jagodzińska, Psychologia pamięci, Gliwice 2008. (rozdział 8.: Procesy kodowania informacji w pamięci długotrwałej).
L. Eliot, Różowy mózg, niebieski mózg. Jak niewielkie różnice w mózgach dziewczynek i chłopców mogą się stać przepastne i co z tym robić, Poznań 2011. (Różowy mózg, niebieski mózg, Toruń. (rozdział: Cudowne słowa).
Psychologiczne portrety człowieka, red. Anna I. Brzezińska (rozdz. 10. [10.5-10.14] Wiek szkolny. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać?, s. 321-343), Gdańsk: GWP 2005.
B. Dyrda, Trudności w nauce szkolnej uczniów zdolnych, czyli słów kilka o Syndromie Nieadekwatnych Osiągnięć Szkolnych, Ośrodek Rozwoju Edukacji.
R. E. Bernacka, Nie przegap uzdolnień, „Psychologia w szkole” 1/2009.
G. Petty, Nowoczesne nauczanie. Praktyczne wskazówki i techniki dla nauczycieli, wykładowców i szkoleniowców, wyd.3, Sopot 2013, GWP (wybrane metody nauczania).
M. Żylińska, Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi, Toruń 2013.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3007-N1A2MU w USOSweb