Retoryka w komunikowaniu publicznym 3007-M1A2RP
Podczas zajęć przedstawiane będą najważniejsze elementy klasycznej teorii retorycznej, a także wybrane koncepcje retoryki współczesnej.
Ilustracją dla teoretycznych założeń retorycznych będą współczesne teksty i nagrania użytkowe.
Zajęcia odbywają się z użyciem technik informacyjno-komunikacyjnych.
Najważniejsze tematy:
1. Retoryka – klasyczna i współczesna: definicje, koncepcje i ich zastosowania.
2. Retoryczne tryby perswazji: ethos, logos, pathos.
3. Etapy pracy nad tekstem retorycznym: od inventio po actio.
4. Sytuacja retoryczna – typy audytoriów, ograniczenia sytuacyjne, ethos mówcy, emocje.
5. Topika inwencyjna – rodzaje retoryczne, teoria status, rodzaje dowodzenia.
6. Kompozycja retoryczna – teoria i praktyka budowy tekstu retorycznego.
7. Elokucja – style retoryczne, tropy; figury słów i figury myśli.
8. Fundamentalne zasady retoryczne.
9. Argumentacja (wprowadzenie) – siła argumentu, typy argumentów; budowa argumentu; entymemat i topos.
10. Refutacja (wprowadzenie) – kontrargumentacja, sofistyka, erystyka.
11. Analiza przemówień i innych tekstów perswazyjnych – elementy krytyki retorycznej.
12. Elementy retoryki wizualnej, cyfrowej.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2024Z: | W cyklu 2023Z: |
Efekty kształcenia
Po ukończeniu kursu student/studentka:
- rozpoznaje podstawowe gatunki wypowiedzi retorycznych,
- analizuje kompozycję wypowiedzi retorycznej,
- analizuje warstwę elokucyjną wypowiedzi,
- zna podstawowe elementy teorii retorycznej,
- potrafi krytycznie przeanalizować dowolny tekst perswazyjny,
- potrafi stworzyć własny tekst perswazyjny.
Kryteria oceniania
Metody
Podstawą do zaliczenia zajęć jest:
- aktywny udział w zajęciach (dopuszczone są 2 nieobecności w semestrze),
- wykonanie na satysfakcjonującym poziomie zadań/ćwiczeń indywidualnych (krótkich wprawek retorycznych) zadawanych na kolejne zajęcia,
- możliwe jest zadanie końcowe lub forma pracy zespołowej zaliczające ćwiczenia.
Przedmiot kończy się egzaminem pisemnym, który zostanie przeprowadzony w formie stacjonarnej. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń.
Dopuszczalne są 2 nieobecności w semestrze.
Nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności należy zaliczyć w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.
Podstawa: Regulamin studiów na Uniwersytecie Warszawskim:
a. pkt. 17 par. 2,
b. pkt. 5 par. 17,
c. par. 33.
Zasady korzystania z narzędzi SI
1. Jeśli osoba studiująca chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:
a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,
b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.
2. Osoba studiująca nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.
3. Jeśli osoba studiująca wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:
a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub
b. w sposób z nią nieuzgodniony,
osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.
Podstawa:
1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki
2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia
3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim.
Praktyki zawodowe
Nie przewiduje się.
Literatura
Arystoteles, „Retoryka", Wydawnictwo PWN.
Bogołębska B., Worsowicz M., „Retoryka i jej zastosowania", Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016.
Budzyńska-Daca A., Kwosek J., „Erystyka, czyli o sztuce prowadzenia sporów. Komentarze do Schopenhauera", Warszawa 2009.
„Ćwiczenia z retoryki", pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej-Dacy, M. Załęskiej, Warszawa 2010.
Garavelli B. M., „Podręcznik retoryki", WNUP 2023.
Korolko M., „Sztuka retoryki", Warszawa 1998.
Lichański J.Z., „Retoryka. Historia - teoria - praktyka", t. 1-2, Warszawa 2007.
Modrzejewska E., „Ile twarzy Andrzeja Dudy? O retoryce wizerunku medialnego z okładek tygodników", w: „Retoryka wizerunku medialnego", red. A. Budzyńska-Daca, A. Kampka, K. Molek-Kozakowska, Warszawa 2016, s. 107–151 (http://www.retoryka.edu.pl/files/Retoryka-wizerunku-medialnego.pdf).
Modrzejewska, E. 2019. „Wykryto Adblocka! Retoryka komunikatów namawiających Do Odblokowania Reklam”. "Res Rhetorica" 6 (3). https://doi.org/10.29107/rr2019.3.3. https://resrhetorica.com/index.php/RR/article/view/387
„O retoryce. Wybrane zagadnienia z teorii literatury", wyboru dokonał J. Z. Lichański, Warszawa 1995.
Perelman Ch., „Imperium retoryki. Retoryka i argumentacja", przeł. M. Chomicz, Warszawa 2002.
„Retoryka", pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej-Dacy i P. Wilczka, Warszawa 2008.
Szymanek K., „Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny", Warszawa 2004 i późniejsze.
Worsowicz, Monika. „O duchu stosowności. Teoria retoryczna a współczesna praktyka medialna", Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2013.
--
Czasopismo naukowe „Res Rhetorica": www.ResRhetorica.com
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: