Komunikacja językowa, wspomagająca i alternatywna 3007-L1B2KW
1. Podstawowe zasady komunikacji. Nadawca- odbiorca- komunikat. Funkcje zachowań komunikacyjnych.
2. Co to jest komunikacja wspomagająca i alternatywna. Poznanie terminologii używanej w komunikacji alternatywnej i wspomagającej, jej istoty oraz podziału metod (narzędzia tzw. niskiej- i wysokiej technologii)
3.Poznanie metod i środków wykorzystywanych w komunikacji alternatywnej i wspomagającej w edukacji i terapii osób z zaburzeniami porozumiewania się.
4. Omówienie wybranych systemów komunikacyjnych: Makaton, Coghamo, fonogesty, język migowy i migany (wstępne zasady), daktylografia, piktogramy, symbole PCS, symbole PECS, symbole Bliss, alfabet Lorma. Wykorzystanie specjalistycznego sprzętu komputerowego. Komunikatory. Narzędzia high-tech.
4. Kształtowanie umiejętności dokonywania diagnozy potrzeb i możliwości komunikacyjnych osób z zaburzeniami komunikowania się. Jak wprowadzać AAC. Planowanie terapii.
5. Rozwijanie świadomości indywidualizacji doboru metod komunikacji alternatywnej i wspomagającej do możliwości psychofizycznych pacjentów z zaburzeniami porozumiewania się.
6. Kształtowanie postawy wrażliwości zawodowej zarówno w odniesieniu do osób z zaburzeniami porozumiewania się, jak i gotowości współpracy z ich rodziną oraz innymi specjalistami
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Po zakończeniu kursu student dysponuje
WIEDZĄ
Student zna i rozumie
- elementy procesu komunikacji (nadawca-odbiorca-komunikat-kontekst) – znaczenie kanału przekazu w procesie komunikacji
- pojęcie komunikacja alternatywna i wspomagająca (AAC)
- złożoność i zróżnicowanie potrzeb komunikacyjnych użytkowników AAC i ich rodzin
- zasady wprowadzania i wykorzystywania wybranych systemów w procesie komunikacji z osobami niemówiącymi (np. Piktogramów, PCS, fonogestów, alfabetu Lorma, systemu Blissa)
UMIEJĘTNOŚCIAMI
Student potrafi
- wskazać dominujący kanał komunikacji u osób mówiących i możliwe kanały przekazu u osób stosujących AAC
- uzasadnić wykorzystanie różnych systemów AAC w wypadku różnych osób ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi
- dokonywać diagnozy dzieci i dorosłych z zaburzeniami porozumiewania się oraz dostosować kanał komunikacyjny i narzędzie AAC do ich potrzeb i możliwości
- programować terapię pacjentów z zaburzeniami porozumiewania się
KOMPETENCJAMI
Student jest gotów
zindywidualizować metody pracy z osobami niemówiącymi
Kryteria oceniania
Studenci oceniani są na podstawie udziału w zajęciach oraz końcowego zaliczenia pisemnego.
Test pisemny zawiera pytania jednokrotnego i wielokrotnego wyboru. Za dane pytanie można otrzymać tyle punktów, ile jest w nim opcji odpowiedzi. Za odpowiedzi błędne lub za brak odpowiedzi otrzymuje się zero punktów. Aby otrzymać ocenę dostateczną, która uprawnia do uzyskania zaliczenia, należy poprawnie zaznaczyć 60% odpowiedzi.
Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest obecność na zajęciach gwarantująca opanowanie niezbędnej wiedzy.
Student ma prawo do 2 nieusprawiedliwionych nieobecności na zajęciach trwających 30 godzin w semestrze.
Wszystkie nieobecności wykraczejące poza limit 2 zajęć powinny być usprawiedliwione, a wiedza z danych zajęć uzupełniona (niezależnie od przyczyn nieobecności).
Podstawą do uzupełnienia luk w wiedzy jest zapoznanie się z sylabusem lub innymi materiałami wskazanymi przez prowadzącego przedmiot (np. z prezentacją Power Point). Student będzie miał za zadanie zaprezentować streszczenie treści wykładów, na których był nieobecny. Sprawdzenie stopnia opanowania brakującej wiedzy będzie prowadzone przez wykładowcę na dyżurach.
Po powrocie na uczelnię student jest zobowiązany niezwłocznie powiadomić prowadzącego o swojej nadliczbowej nieobecności na zajęciach.
Podstawą do usprawiedliwienia nieobecności na zajęciach są: wypadki losowe, choroba potwierdzone zwolnieniem lub zaświadczeniem lekarskim, praktyki studenckie lub inne obwiązki związane z nauką na uczelni.
Niedopuszczalne jest korzystanie z systemów SI podczas zaliczenia.
Podział punktów ECTS (2):
uczestniczenie w zajęciach 1 ECTS (30 h)
przygotowanie do zaliczenia: 1 ECTS (30 h)
Literatura
1. J. J. Błeszyński (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2006.
2. M. Grycman, A. Smyczek (red.), Wiem, czego chcę! Doświadczenia polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC), Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków 2004.
3. M. Grycman, Sprawdź, jak się porozumiewam, Stowarzyszenie Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania, Kraków 2009.
4. A. Lechowicz, Komputerowe wspomaganie procesu komunikacji niewerbalnej dzieci z wieloraką niepełnosprawnością, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2005.
5. A. Smyczek, B. Bolon, A. Bobińska-Domżał, J. Guzik, Twoje znaki, moje słowa i zabawa już gotowa! Projekt edukacyjny dla rodzin dzieci niepełnosprawnych niemówiących, używających komunikacji
alternatywnej i wspomagającej, Stowarzyszenie Mówić bez słów, Kraków 2006.
6. S. Tetzchner, H. Martinsen (przekł. W. Loebl, A. Smyczek, A. Loebl-Wysocka, J. Gałka-Jadziewicz), Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Wyd. Stowarzyszenie na Rzecz Propagowania Wspomagających Sposobów Porozumiewania się „MÓWIĆ BEZ SŁÓW”, Warszawa 2002.
Artykuły i pozycje podawane na bieżąco.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: