Diagnoza i terapia logopedyczna 3007-L1B2DT
Celem przedmiotu jest rozszerzenie i uporządkowanie wiedzy studentów na temat mechanizmów wybranych zaburzeń językowych oraz zapoznanie z narzędziami i metodami stosowanymi w diagnozie i terapii tych zaburzeń. Studenci przeprowadzą analizę porównawczą wybranych form zaburzeń mowy oraz przygotują plany terapeutyczne dostosowane do rodzaju zaburzenia.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
- student ma wiedzę merytoryczną i metodologiczną na temat diagnozy i terapii różnych opóźnień i zaburzeń mowy
UMIEJĘTNOŚCI
-potrafi samodzielnie stawiać hipotezy badawcze i weryfikować je poprzez dobór właściwych narzędzi badawczych
-potrafi samodzielnie opisywać, analizować językowe i pozajęzykowe objawy opóźnionego lub zaburzonego rozwoju mowy
-potrafi w sposób logiczny i uporządkowany przedstawić przebieg działań badawczych
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
- wykazuje gotowość do rzetelnego prowadzenia badań logopedycznych
- prezentuje gotowość do podjęcia współpracy z innymi specjalistami w celu przeprowadzenia rzetelnego procesu diagnozowania i tworzenia skutecznego procesu usprawniania
-kształtuje umiejętność współpracy z rodziną, opiekunami pacjenta
Kryteria oceniania
- uczestnictwo w zajęciach, realizacja zadań praktycznych, przygotowanie przez studenta studium przypadku (obejmującego proces diagnozowania i program terapii);
- przedmiot kończy się egzaminem przeprowadzonym w formie ustnej.
Ze względów epidemiologicznych możliwe jest przeprowadzenie egzaminu za pośrednictwem Google Meet.
Praktyki zawodowe
Warunkiem przystąpienia do egzaminu końcowego jest odbycie stażu logopedycznego.
Literatura
Czaplewska E., Milewski S. (red.), (2011), Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki, Gdańsk.
Emiluta–Rozya D. (2002), Projekt „Badania Mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór Logopedycznego postępowania diagnostycznego. "Szkoła Specjalna", nr 3.
Emiluta – Rozya D. (2008), Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya [w:] Diagnoza i terapia w logopedii, red. Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa.
Emiluta – Rozya D. (1998), Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy, [w:] Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju mowy, red. Rola J., WSPS, Warszawa.
Emiluta-Rozya D. (2007), Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy, "Poradnik Językowy", z. 8.
Emiluta-Rozya D. (2013), Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym. Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa.
Gałkowski T. i Jastrzębowska G. (red.) (1999), Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki, Uniwersytet Opolski, Opole.
Grabias S. (1994), Logopedyczna klasyfikacja zaburzeń mowy, "Audiofonologia", t. VI, Warszawa – Lublin.
Grabias S. (2001), Perspektywy opisu zaburzeń mowy, [w:] Zaburzenia mowy, red. Grabias S., Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
Herzyk A. (1993), Mózgowa organizacja języka w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne, "Audiofonologia", t.V, Warszawa-Lublin.
Kaczmarek B. (1993), Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej, "Scholasticus", z. 4-5, Linea, Wrocław-Lublin.
Kaczmarek B. (2001), Mózg a mowa, [w:] Zaburzenia mowy, red. Grabias S., Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
Kania J. (2001), Szkice logopedyczne, Polskie Towarzystwo Logopedyczne, Lublin.
Leonard L., (2005), SLI- Specyficzne zaburzenia rozwoju językowego, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
Mierzejewska H., Przybysz-Piwkowa M. (1997), Rozważania na temat terminologii logopedycznej, [w:] Rozwój poznawczy i rozwój językowy dzieci z trudnościami w komunikacji werbalnej. Materiały z konferencji, Wydawnictwo DiG, Warszawa.
Rocławski B. (1995), Słuch fonemowy i fonetyczny. Teoria i praktyka, Glottispol, Gdańsk.
Rocławski B. (red.) (1991), Opieka logopedyczna od poczęcia, Uniwersytet Gdański, Gdańsk.
Sołtys-Chmielowicz A. (2008), Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka, Impuls, Kraków.
Styczek I. (1979), Logopedia, PWN, Warszawa.
Szeląg E. (1996), Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych, "Logopedia", nr 23, Lublin.
Zaleski T. (1992), Opóźniony rozwój mowy u dzieci, PZWL, Warszawa.
Zalewska M. (1998), Dziecko z zespołem prostego opóźnienia rozwoju mowy, [w:] Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju mowy, red. Rola J., Wydawnictwo WSPS, Warszawa.
Literatura będzie uzupełniana i modyfikowana w zależności od potrzeb studentów i ustalonych tematów studium przypadku.
Uwagi
W cyklu 2023L:
Zajęcia w semestrze letnim 2020/21: Możliwe będzie prowadzenie zajęć w formie zdalnej (regulacja odpowiednimi przepisami UW) - poprzez m.in. platformę KAMPUS, Zoom, Google Meet. Poprzez KAMPUS będą przesyłane materiały i zadania do realizacji przez studentów. Poprzez Zoom, Google Meet będą prowadzone zajęcia zgodnie z planem studiów. |
W cyklu 2024L:
Zajęcia w semestrze letnim 2020/21: Możliwe będzie prowadzenie zajęć w formie zdalnej (regulacja odpowiednimi przepisami UW) - poprzez m.in. platformę KAMPUS, Zoom, Google Meet. Poprzez KAMPUS będą przesyłane materiały i zadania do realizacji przez studentów. Poprzez Zoom, Google Meet będą prowadzone zajęcia zgodnie z planem studiów. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: