Lingwistyczna diagnoza i terapia zaburzeń komunikacji językowej (u dzieci i osób dorosłych) 3007-B262LG4
1. Metodyka pisania prac magisterskich.
2. Aparatura pojęciowa związana z metodologią (temat pracy, cel badań, problem, hipoteza, klasyfikacja metod badań, techniki badawcze, narzędzie badawcze).
3. Strona formalno-językowa pracy (strona tytułowa, struktura pracy, układ rozdziału, struktura części teoretycznej, struktura rozdziału metodologicznego, definicja pojęć, zakończenie pracy, wykres i tabela, przypisy, bibliografia).
4. Metodyka prowadzenia diagnozy i terapii logopedycznej u dzieci.
5. Zaburzenia mowy u osób dorosłych z uszkodzeniami mózgu: kliniczny obraz afazji, zespoły zaburzeń afatycznych, obraz zaburzeń językowych w poszczególnych typach afazji, afazja pierwotna postępująca i zaburzenia mowy w innych chorobach neurodegeneracyjnych, nieafatyczne zaburzenia mowy po uszkodzeniach półkuli podległej.
6. Różnicowanie patomechanizmów i przejawów afazji od innych zaburzeń mowy o etiologii organicznej: afazja a zaburzenia mowy w przypadkach uszkodzeń prawej półkuli, głębokich struktur mózgu (dyzartria) i w różnych zespołach neurodegeneracyjnych (specyficzne typy demencji).
7. Ocena logopedyczna i stymulowanie aktywności językowej osób dorosłych po przebytych incydentach neurologicznych we wczesnej fazie zdrowienia.
8. Diagnozowanie i terapia osób dorosłych z zaburzeniami mowy powstałymi na skutek ogniskowych uszkodzeń po ustabilizowaniu się ich stanu klinicznego: afazja, pragnozja, sprzężone zaburzenia mowy (afazja, pragnozja, dyzartria, dysfonia, zaburzenia językowe w przebiegu demencji).
9. Zasady diagnozy różnicowej zaburzeń mowy u osób dorosłych z powikłanym przebiegiem procesów chorobowych i wieloogniskowymi i/lub rozsianymi uszkodzeniami mózgu.
10. Zasady wykorzystania alternatywnych metod komunikacji z osobami dorosłymi po przebytych incydentach neurologicznych.
11. Formy budowania kontaktu terapeutycznego z osobami dorosłymi, u których wystąpiły uszkodzenia układu nerwowego oraz z ich rodziną.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Student, który ukończył zajęcia:
WIEDZA
01 zna standardy diagnozowania i terapii trudności w opanowywaniu przez dziecko systemu językowego (kompetencji językowej)
02 zna specyficzne i niespecyficzne przejawy uszkodzeń mózgu u osób dorosłych
03 zna typologie i klasyfikacje zaburzeń mowy u osób ze specyficznymi zaburzeniami komunikacji językowej
04 zna zasady różnicowania zaburzeń mowy o podłożu neurologicznym i psychicznym
05 zna zasady diagnozy różnicowej zaburzeń mowy w chorobach neurologicznych
UMIEJĘTNOŚCI
01 potrafi ocenić przydatność narzędzi diagnostycznych i terapeutycznych
02 krytycznie analizuje literaturę przedmiotu
03 rozpoznaje różnice w przedstawianiu interesującej go problematyki (różne podstawy teoretyczne, określone aspekty badawcze)
04 dostrzega różnice jakościowe i ilościowe zachodzące między różnymi formami zaburzeń mowy i języka
05 stawia hipotezy badawcze i potrafi je zweryfikować poprzez dobór właściwych narzędzi badawczych
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
01 konstruktywnie komunikuje się z pacjentem, jego rodziną oraz zespołem terapeutycznym
02 potrafi aktywnie uczestniczyć w sprawowaniu opieki nad pacjentem z zaburzeniami mowy i języka
Kryteria oceniania
– referowanie literatury przedmiotu
– przedstawianie koncepcji i konspektu pracy
– przedstawianie zarysu części teoretycznej
Literatura
Demel G., Minimum logopedyczne, Warszawa 1994.
Demel G., Wady wymowy, Warszawa 1979.
Grabias S., Mowa i jej zaburzenia, „Audiofonologia” 1997, t. 10.
Grabias S., Typologia zaburzeń mowy. Narastanie refleksji logopedycznej, „Logopedia” 1996, nr 23.
Herzyk A., Wprowadzenie do neuropsychologii klinicznej, Warszawa 2005.
Jastrzębowska G., Gałkowski T. (red.) Logopedia – pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki, Opole 2003.
Jastrzębowska G., Podstawy logopedii dla studentów logopedii, psychologii, pedagogiki, filologii, Opole 1996.
Jastrzębowska G., Podstawy teorii i diagnozy logopedycznej, Opole 1998.
Kaczmarek B. L. J., Mózg, język, zachowanie, Lublin 1995.
Kaczmarek B. L. J., Mózgowa organizacja mowy, Lublin 1995.
Kaczmarek L., Rewalidacja dzieci i młodzieży z zaburzeniami mowy [w:] Pedagogika rewalidacyjna, Hulek A. (red.), Warszawa 1981.
Krasowicz-Kupis G. (red.), Diagnoza dysleksji. Najważniejsze problemy, Gdańsk 2009.
Laurence B. Leonard, SLI – specyficzne zaburzenie rozwoju językowego, Gdańsk 2006.
Lindsay D., Dobre rady dla piszących teksty naukowe, Wrocław 1995.
Maćkiewicz J., Jak pisać teksty naukowe, Gdańsk 1996.
Majchrzak J., Mendel T., Metodyka pisania prac magisterskich i dyplomowych, Poznań 1995.
Maruszewski M., Mowa a mózg. Zagadnienia neuropsychologiczne, Warszawa 1970.
Oszwa U., Diagnoza pisemnej ekspresji językowej dzieci z dysleksją rozwojową [w:] A. Maciejewska A. (red.), Zaburzenia komunikacji językowej w czytaniu i pisaniu, Siedlce 2007.
Piaget J., Mowa i myślenie u dziecka, Warszawa 1992.
Porayski-Pomsta J. (red.), Diagnoza i terapia w logopedii, Warszawa 2008.
Stachowiak Z., Metodyka i metodologia pisania prac kwalifikacyjnych, Warszawa 2001.
Styczek I., Logopedia, Warszawa 1980.
Sztumski J., Wstęp do metod i technik badań społecznych, Katowice 2005.
Urban S., Ładoński W., Jak napisać dobrą pracę magisterską, Wrocław 2001.
Wygotski L. S., Myślenie i mowa, Warszawa 1989.
Zaczyński W., Poradnik autora prac seminaryjnych, dyplomowych i magisterskich, Warszawa 1995.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: