Diagnoza i terapia logopedyczna 3007-31B2DT

WIEDZA
-student pogłębia wiedzę merytoryczną i metodologiczną na temat różnych opóźnień i zaburzeń mowy
UMIEJĘTNOŚCI
-potrafi samodzielnie stawiać hipotezy badawcze i weryfikować je poprzez dobór właściwych narzędzi badawczych
-potrafi samodzielnie opisywać, analizować językowe i pozajęzykowe objawy opóźnionego lub zaburzonego rozwoju mowy
-potrafi w sposób logiczny i uporządkowany przedstawić przebieg działań badawczych
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
-rozumie konieczność rzetelnego prowadzenia badań
-kształtuje umiejętność współpracy z innymi specjalistami w celu przeprowadzenia rzetelnego procesu diagnozowania i tworzenia skutecznego procesu usprawniania
-kształtuje umiejętność współpracy z rodziną, opiekunami pacjenta

- uczestnictwo w zajęciach, realizacja zadań praktycznych, przygotowanie przez studenta studium przypadku (obejmującego proces diagnozowania i program terapii);
- przedmiot kończy się egzaminem przeprowadzonym w formie ustnej.

Warunkiem przystąpienia do egzaminu końcowego jest odbycie stażu logopedycznego.

Czaplewska E., Milewski S. (red.), (2011), Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki, Gdańsk.
Emiluta–Rozya D. (2002), Projekt „Badania Mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór Logopedycznego postępowania diagnostycznego. "Szkoła Specjalna", nr 3.
Emiluta – Rozya D. (2008), Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya [w:] Diagnoza i terapia w logopedii, red. Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa.
Emiluta – Rozya D. (1998), Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy, [w:] Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju mowy, red. Rola J., WSPS, Warszawa.
Emiluta-Rozya D. (2007), Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy, "Poradnik Językowy", z. 8.
Gałkowski T. i Jastrzębowska G. (red.) (1999), Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki, Uniwersytet Opolski, Opole.
Grabias S. (1994), Logopedyczna klasyfikacja zaburzeń mowy, "Audiofonologia", t. VI, Warszawa – Lublin.
Grabias S. (2001), Perspektywy opisu zaburzeń mowy, [w:] Zaburzenia mowy, red. Grabias S., Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
Herzyk A. (1993), Mózgowa organizacja języka w ontogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne, "Audiofonologia", t.V, Warszawa-Lublin.
Kaczmarek B. (1993), Mowa a kształtowanie się asymetrii mózgowej, "Scholasticus", z. 4-5, Linea, Wrocław-Lublin.
Kaczmarek B. (2001), Mózg a mowa, [w:] Zaburzenia mowy, red. Grabias S., Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.
Kania J. (2001), Szkice logopedyczne, Polskie Towarzystwo Logopedyczne, Lublin.
Leonard L., (2005), SLI- Specyficzne zaburzenia rozwoju językowego, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
Mierzejewska H., Przybysz-Piwkowa M. (1997), Rozważania na temat terminologii logopedycznej, [w:] Rozwój poznawczy i rozwój językowy dzieci z trudnościami w komunikacji werbalnej. Materiały z konferencji, Wydawnictwo DiG, Warszawa.
Rocławski B. (1995), Słuch fonemowy i fonetyczny. Teoria i praktyka, Glottispol, Gdańsk.
Rocławski B. (red.) (1991), Opieka logopedyczna od poczęcia, Uniwersytet Gdański, Gdańsk.
Sołtys-Chmielowicz A. (2008), Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka, Impuls, Kraków.
Zalewska M. (1998), Dziecko z zespołem prostego opóźnienia rozwoju mowy, [w:] Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju mowy, red. Rola J., Wydawnictwo WSPS, Warszawa.
Styczek I. (1979), Logopedia, PWN, Warszawa.
Szeląg E. (1996), Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych, "Logopedia", nr 23, Lublin.
Zaleski T. (1992), Opóźniony rozwój mowy u dzieci, PZWL, Warszawa.

Literatura będzie uzupełniana i modyfikowana w zależności od potrzeb studentów i ustalonych tematów studium przypadku.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3007-31B2DT w USOSweb