Arunas, Babakaj, Marika i Szejndla - antroponimia mniejszości narodowych i etnicznych w Polsce (perspektywa historyczna) 3003-C4TN-HJ1

Absolwent zna i rozumie:
• w pogłębionym stopniu rolę refleksji językoznawczej w kształtowaniu kultury (K_W02)
• w stopniu pogłębionym miejsce i znaczenie językoznawstwa w relacji do innych dyscyplin naukowych oraz jego najnowszą specyfikę przedmiotową i metodologiczną (K_W04)
• w stopniu pogłębionym terminologię, teorie i metodologie z językoznawstwa diachronicznego i synchronicznego ze szczególnym uwzględnieniem terminologii, teorii i metodologii stosowanych najnowszych językoznawczych pracach badawczych oraz głównych kierunków rozwoju tej dyscypliny (K_W06)
• w stopniu pogłębionym diachroniczny charakter kształtowania się koncepcji badań językoznawczych, ze szczególnym uwzględnieniem badań nad językoznawstwem ogólnym i historią języka polskiego (K_W08)
• w stopniu pogłębionym kompleksową naturę języka polskiego na tle języków europejskich oraz jego złożoność i historyczną zmienność znaczeń (K_W10)

Absolwent potrafi:
• samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze niezbędne do uczestniczenia w badaniach naukowych, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego oraz wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, integrować informacje ze źródeł pisanych i elektronicznych i wykorzystywać je we własnych projektach badawczych z zakresu językoznawstwa (K_U02)
• w stopniu pogłębionym stosować w dyskursie naukowym i własnych pracach badawczych poznaną terminologię, ujęcia teoretyczne, paradygmaty badawcze i pojęcia właściwe dla językoznawstwa (K_U05)
• w stopniu pogłębionym stosować zaawansowane techniki informacyjno-komunikacyjne oraz samodzielnie wysnuwać wnioski, stawiać hipotezy badawcze, dobierać strategie argumentacyjne, z wykorzystaniem poglądów i tez innych autorów, formułować odpowiedzi na krytykę, brać udział w debacie i prowadzić debatę oraz być gotowym do zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów, a także dyskutować na specjalistyczne tematy językoznawcze ze zróżnicowanym kręgiem odbiorców (K_U07)
• pisać samodzielne prace badawcze z zakresu językoznawstwa pod kierunkiem opiekuna naukowego lub kierownika zespołu badawczego z właściwym doborem literatury przedmiotu ze szczególnym uwzględnieniem wyników najnowszych badań (K_U11)
• samodzielnie podejmować i inicjować zespołowe i indywidualne działania naukowe (K_U13)
• wszechstronnie wykorzystywać innowacyjne narzędzia wyszukiwawcze właściwe dla językoznawstwa (K_U15)

Absolwent jest gotów do:
• profesjonalnego organizowania własnego warsztatu badawczego i krytycznej oceny swoich dokonań (K_K01)
• wzięcia etycznej odpowiedzialności za trafność przekazywanej wiedzy, podtrzymywania etosu zawodowego, kierowania się uczciwością i rzetelnością naukową w prowadzeniu sporów naukowych i ideowych oraz uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych, a także zasięgania opinii ekspertów w wypadku trudności z samodzielnym rozwiązaniem problemu (K_K02)
• uznania znaczenia europejskiego i narodowego dziedzictwa kulturowego dla rozumienia wydarzeń społecznych i kulturalnych (K_K03)
• uznania znaczenia refleksji humanistycznej dla kształtowania się więzi społecznych (K_K04)
• wykorzystania kompetencji językoznawczych w działania na rzecz i organizowania życia kulturalnego regionu, kraju, Europy (K_K06)

Punkty ECTS:
Aby zaliczyć przedmiot, studenci muszą zdobyć 7 punktów ECTS, które odpowiadają 210 godzinom nakładu pracy. Rozkładają się one następująco:
- uczestnictwo w zajęciach: 30 godzin (1 ECTS),
- przygotowanie do zajęć: 30 godzin (1 ECTS),
- przygotowanie projektu końcowego: 150 godzin (5 ECTS).

Nieodłączną częścią przygotowania do zajęć jest czytanie tekstów zadawanych przez prowadzącą i udział w dyskusji na ich temat.

Projekt końcowy obejmuje:
• zebranie i opracowanie materiału antroponimicznego (imion i/lub nazwisk jednej z mniejszości narodowych lub etnicznych),
• zaprezentowanie materiału i wstępnych wyników badań w trakcie zajęć,
• przygotowanie pracy pisemnej podsumowującej te badania.

Temat projektu trzeba uzgodnić z prowadzącą. Studenci mogą przygotować projekt samodzielnie lub – za zgodą prowadzącej – w parach, jeśli badania będą wymagały większego nakładu pracy. Oceniany będzie efekt końcowy. Studenci, którzy będą pracować w parach, dostaną za projekt tę samą ocenę.

Nieobecności
1. Student ma prawo do dwóch nieusprawiedliwionych nieobecności w semestrze.
2. Jeśli student ma więcej nieusprawiedliwionych nieobecności, nie otrzymuje zaliczenia z zajęć.
3. Jeśli student chce usprawiedliwić nieobecności, musi w ciągu tygodnia udokumentować ich obiektywne przyczyny (np. zwolnieniem lekarskim).
4. Student ma obowiązek odrobić nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.

Podstawa: Regulamin studiów na Uniwersytecie Warszawskim:
a) pkt. 17 par. 2,
b) pkt. 4.5 par. 17,
c) par. 33.

Wykorzystanie narzędzi sztucznej inteligencji
1. Jeśli student chce na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych skorzystać z
narzędzi sztucznej inteligencji, musi:
a) uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,
b) uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.
2. Student nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w
języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.
3. Jeśli student wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:
a) bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub
b) sposób z nią nieuzgodniony,
osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w
procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w
uchwale nr 14.

Podstawa:
a) Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki;
b) Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia;
c) Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim.

Literaturę dostosujemy do zainteresowań uczestników konwersatorium. Na liście podaję przykładowe pozycje.

Publikacje o charakterze ogólnym
Aldrin E. (2016), Names and Identity [w:] C. Hough, D. Izdebska (red.), The Oxford Handbook of Names and Naming, Oxford, s. 382-394.
Bartmińska I., Bartmiński J. (1978), Nazwiska obce w języku polskim, Warszawa.
Borek H. (1978), Socjolingwistyczne aspekty imiennictwa, „Onomastica” XXIII, s. 163-175.
Buttler D. (1986), Formacje hybrydalne w różnych okresach rozwoju i warstwach słownikowych polszczyzny [w:] S. Warchoł (red.), Formacje hybrydalne w językach słowiańskich, Lublin, s. 133-136.
Cieślikowa A. (red.) (2007-2016), Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku (t. 1 I-VI), Kraków.
Dacewicz L. (2006), Hybrydyzacja nazewnictwa mniejszości narodowych jako zjawisko typowe na pograniczach etniczno-kulturowych [w:] Z. Abramowicz, E. Bogdanowicz (red.), Onimizacja i apelatywizacja, Białystok 2006, s. 357-262.
Kresa M. (2011), Księgi metrykalne i program EXCEL jako źródło i narzędzie badań antroponimicznych [w]: B. Dunaj, M. Rak (red.), Badania historycznojęzykowe. Stan. Metodologia. Perspektywy, Kraków, s. 399-411.
Milewski T., Imiona osobowe jako zwierciadło kultury [w:] tegoż (red.), Indoeuropejskie imiona osobowe, Wrocław, s. 147-154.
Rudnicka-Fira E. (2018), Imiona chrzestne w aspekcie wyznaniowo-kulturowym i socjolingwistyczno-historycznym, „Onomastica” LXII, s. 129-144.
Rymut K. (1999-2001), Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny (t. I-II). Kraków.
Ustawa z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym, Dz.U. 2005, nr 17 poz. 141 ze zm., online: https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=wdu20050170141.
Warchoł S. (1986), O derywacji hybrydalnej [w:] S. Warchoł (red.), Formacje hybrydalne w językach słowiańskich, Lublin, s. 107-131.

Karaimi
Abkowicz M. (2008), Karaimska antroponimia z XIX-XX w. w świetle ksiąg metrykalnych karaimskiego zarządu duchownego w Trokach [w:] T. Bairašauskaitė, H. Kobeckaitė, G. Miškinienė (red.), Orientas Lietuvos Didžiosios Kunigaikštijos visuomenės tradicijoje: totoriai ir karaimai, Wilno, s. 169–178.
Abkowicz M. (2012), Karaimskie życie społeczne w Polsce po 1945 roku [w:] B. Machul-Telus, Karaimi, Warszawa, s. 180-205.
Adamczuk L i in. (2003), Karaimi na Litwie i w Polsce, Warszawa.
Dubiński A. (1973), Karaimi i ich cmentarz w Warszawie [w:] B. Machul-Telus, Karaimi, Warszawa, s. 145-179, 230-240.
Gąsiorowski S. (2008), Karaimi w Koronie i na Litwie w XV-XVIII wieku. Kraków, Budapeszt.
Németh M. (2011), Zwięzła gramatyka języka zachodniokaraimskiego (z ćwiczeniami), Poznań.
Pilecki, Sz. (2012), Karaimskie życie rodzinne, społeczne i religijne okresu międzywojennego, czas wojny, decyzje o przyjeździe do Polski, [w:] B. Machul-Telus, Karaimi, Warszawa, s. 34-52.

Kaszubi
Breza E. (1978), Kaszubskie patronimika w księgach parafii Brusy i Borzyszkowy z XVII-XIX w., „Język Polski” LVIII, s. 42-48.
Breza E. (1986), Nazwiska pomorskie pochodzące od dialektyzmów leksykalnych, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica” 12, s. 79-91.
Breza E. (2000), Nazwiska Pomorzan: pochodzenie i zmiany (t. 1-4), Gdańsk.
Breza E. (1988), Wybrane nazwiska mieszkańców północnych Kaszub, „Gdańskie Studia Językoznawcze” IV, s. 83-129.
Breza E. (1999), Wybrane nazwiska pomorskie, „Acta Cassubiana” 1, s. 259-275.
Breza E. (2003), Wybrane nazwiska pomorskie (cd.), „Acta Cassubiana” 5, s. 119-131.
Kęsikowa U. (1996), Polskie nazwiska gdańskich mieszczan XVIII-XIX wieku, E. Wolnicz-Pawłowska, J. Duma (red.), Antroponimia słowiańska: materiały z IX Ogólnopolskiej Konferencji Onomastycznej, Warszawa, s. 189-194.
Kreja B. (1998), Księga nazwisk ziemi gdańskiej, Gdańsk.
Stieber Z. (red.) (1964-1978), Atlas językowy kaszubszczyzny i dialektów sąsiednich, Wrocław

Litwini
Birgiel N. (2018), Imiona nadawane dzieciom w gminie Puńsk w latach 1997-2017, „Prace Bałtystyczne” 7, s. 19-41.
Kardis D. (2007), Najpopularniejsze imiona Polaków wileńskich, urodzonych w latach 1945-1999 w porównaniu z imiennictwem w Polsce, „Prace Filologiczne” 52, s. 141-154.
Safarewicz J. (1950), Polskie imiona osobowe pochodzenia litewskiego, „Język Polski”, XXX, s. 117-118.
Safarewicz J. (1982), Rusko-litewska postać niektórych nazwisk polskich, „Język Polski” LXII, s. 335-336.
Smoczyński W. (2002), Nazwy osobowe „litewskie”. Próba objaśnienia [w:] A. Cieślikowa (red.) Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 7, Suplement, s. 19-30.
Walkowiak J.B. (2019), Imiona mniejszości litewskiej w Polsce, „Acta Balto-Slavica” 43, s. 81-104.

Łemkowie
Barwiński M. (1999), Współczesna tożsamość etniczna i kulturowa Łemków na obszarze Łemkowszczyzny – uwarunkowania i konsekwencje, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica”, s. 53-69.
Czajkowski J. (1992), Dzieje osadnictwa historycznego na Podkarpaciu i jego odzwierciedlenie w grupach etnicznych [w:] J. Czajkowski (red.), Łemkowie w historii i kulturze Karpat, Rzeszów, s. 27-166.
Gajewski J.W. (red.) (1987), Łemkowie. Kultura – sztuka – język, Warszawa
Kwilecki A. (1974), Łemkowie. Zagadnienie migracji i asymilacji, Warszawa.
Maliszewska A. (1993), Nazwy osobowe ludności łemkowskiej (na podstawie materiałów z nagrobków), „Onomastica” XXXVIII, s. 169-201.
Pecuch M. (2009), Tożsamość kulturowa Łemków w zachodniej Polsce i na Ukrainie. Studium porównawcze, Gorzów Wielkopolski.
Rieger J. (1987), Łemkowie i ich język [w:] J. Czajkowski (red.), Łemkowie w historii i kulturze Karpat, Rzeszów, s. 21-39.
Rieger J. (1995), Słownictwo i nazewnictwo łemkowskie, Warszawa.
Słabczyński R. (2020), Imiennictwo łemkowskie w XIX wieku, „Słowo. Studia językoznawcze” 11, s. 151-162.
Stieber Z. (1982), Dialekt Łemków. Fonetyka i fonologia, Wrocław.
Wolnicz-Pawłowska E. (1993), Antroponimia łemkowska na tle polskim i słowackim. XVI-XIX wiek, Warszawa.
Wolnicz-Pawłowska E. (1986), Dawne łemkowskie nazwy kobiece na tle antroponimii sąsiednich gwar, „Onomastica” XXXI, s. 133-141.
Wolnicz-Pawłowska E. (1996), Łemkowskie imiona kobiece, „Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej” 33, s. 275-295.
Wolnicz-Pawłowska E. (1989), Z dawnej antroponimii Tarnopolszczyzny (podobieństwa i różnice w osiemnastowiecznym imiennictwie ukraińskim i polskim) [w:] H. Popowska-Taborska (red.), Paralele w rozwoju słownictwa języków słowiańskich, Warszawa, s. 192-202.

Ormianie
Buczyński M. (1993), Patronimika ormiańskie w XVII-wiecznym Zamościu [w:] M. Kamińska (red.), „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica” 27, s. 23-30.
Hanusz J. (1886), O nazwiskach Ormian polskich, „Muzeum” r. 2, z. 10, s. 1-9, online: http://www.globalarmenianheritage-adic.fr/fr/6histoire/par_pays/pologne_hanusz0a01.htm.
Machul-Telus B. (red.) (2014), Ormianie, Warszawa.
Pisowicz A. (2002), Nazwy osobowe Ormian. Próba objaśnienia [w:] A. Cieślikowa (red.) Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 7, Suplement, s. 31-41.
Reczek J. (1987), Językowa polonizacja Ormian, „Język Polski” LXVII, z. 1-2, s. 1-8.
Stachowski S. (2010), Polonizacja języka ormiańsko-kipczackiego, „LingVaria” 2, s. 213-227.
Stopka K. (2000), Ormianie w Polsce dawnej i dzisiejszej, Kraków.
Trzeciak Ł. (2023), (Proto)nazwiska polskich Ormian na podstawie rzymskokatolickich ksiąg metrykalnych z Kresów południowo-wschodnich (XVII-XIX wiek). Wybrane zagadnienia, „Lehahayer. Czasopismo poświęcone dziejom Ormian polskich”, 10, s.135-150.
Trzeciak Ł. (2022), Słowiańskie (proto)nazwiska Ormian lwowskich z XVI-XVII wieku, „Słowo. Studia językoznawcze” 13, s. 78-98.
Trzeciak Ł. (2023), Ślady wpływów ukraińskich w historycznej antroponimii Ormian lwowskich (XVII-XVIII w.), „Zhytomyr Ivan Franko State University Journal. Philological Sciences”, 2(100), s. 243-255.
Trzeciak Ł. (2021), Współczesne polskie nazwiska patronimiczne (z sufikami -icz, -owicz/ -ewicz) pochodzenia ormiańskiego, „Roczniki Humanistyczne” 69(6), s. 155-170.
Zakrzewska-Dubasowa M. (1982), Ormianie w dawnej Polsce, Lublin.

Ślązacy
Borek H., Szumska W. (1976), Nazwiska mieszkańców Bytomia od końca XVI wieku do roku 1740, Studium nazewnicze i społeczno-narodowościowe, Warszawa-Wrocław.
Lech-Kirstein D. (2008), Adaptacje językowe w śląskiej antroponimii (na przykładzie dziewiętnastowiecznych nazwisk opolan), „Onomastica Slavogermanica” XXVII, s. 167-178.
Lipowski J. (2008), Ewolucja nazwisk w południowej części Śląska Cieszyńskiego w czasach austriackich. Analiza słowotwórczo-statystyczna i graficzna, Wrocław.
Łuc I. (2006), Słownik nazwisk mieszkańców południowego Śląska XIX wieku, Katowice.
Magda-Czekaj M. (2003), Historyczne nazwiska ludności Olesna na Śląsku Opolskim, Kraków.
Matuszewski J., Antroponimia Śląska z przełomu XII i XIII wieku, [w:] E. Wolnicz-Pawłowska, J. Duma (red.), Antroponimia słowiańska: materiały z IX Ogólnopolskiej Konferencji Onomastycznej, Warszawa, s. 223-228.
Milerski W. (Warszawa), Nazwiska cieszyńskie, 1996.
Rospond S. (1960), Nazwiska Ślązaków, Opole.
Rospond S., (1976-1972), Słownik nazwisk śląskich, Wrocław.

Tatarzy
Ablajewa A. (2020), Procesy międzykulturowe w zwierciadle antroponimii, „Rocznik Tatarów Polskich”, VII (XXI), s. 109-114.
Borawski P. (1986), Tatarzy w dawnej Rzeczpospolitej, Warszawa.
Czachorowski D. (2019), Tatarskie imiona. Źródła i znaczenie imion polskich Tatarów, Wrocław.
Dacewicz L. (2012), Antroponimia Tatarów litewsko-polskich w przekroju historycznym, Białystok.
Dacewicz L. (1999), Nazwiska Tatarów w dawnym woj. podlaskim (XVI-XVII w.) [w:] A. Belchnerowska, J. Ignatowicz-Skowrońska (red.), Nazewnictwo pogranicza Polski, Szczecin, s. 63-69.
Dziadulewicz S. (1929), Herbarz rodzin tatarskich w Polsce, Wilno.
Jankowski H. (1997), Nazwy osobowe Tatarów litewsko-polskich, „Rocznik Tatarów polskich” 4, s. 59-90.
Krajcarz J. (2021), Aksak, Korsak i Bałłaban. Polskie nazwiska tatarskiego i tureckiego pochodzenia, Wrocław.
Miśkiewicz A. (2016), Słownik biograficzny Tatarów polskich XX wieku, Białystok.

Ukraińcy
Buczyński M. (1986), Nazwiska hybrydalne na mieszanym obszarze polsko-ukraińskim [w:] S. Warchoł (red.), Formacje hybrydalne w językach słowiańskich, Lublin, s. 13-20.
Dacewicz L. (2014), Historia nazwisk na kresach południowo-wschodnich Rzeczpospolitej (XVI-XVIII w.), Białystok.
Łesiów M. (1986), Polsko-ukraińskie hybrydy antroponimiczne [w:] S. Warchoł (red.), Formacje hybrydalne w językach słowiańskich, Lublin, s. 209-214.
Makarski W. (1996), Pogranicze polsko-ruskie do połowy wieku XIV. Studium językowo-etniczne, Lublin.
Mytnik I. (2018), Antroponimia mieszczańska na obszarach kontaktowych polsko-ukraińskich w XVI-XVIII wieku, „Studia Ucrainica Versoviensia” 6, s. 225-236.
Mytnik I. (2014), Antroponimia szlachty ukraińskiej ziemi wołyńskiej i chełmskiej w XVI wieku, „Studia Interkulturowe” 8, s. 113-124.
Mytnik I. (2010), Antroponimia Wołynia w XVI-XVIII wieku, Warszawa.
Mytnik I. (2017), Imiennictwo ziemi chełmskiej w XVI-XVII wieku, Warszawa.
Mytnik I. (2017), Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi chełmskiej (XVI-XVII wiek), Warszawa.
Rieger J. (1997), Dawna granica etniczna polsko-ukraińska w okolicach Sanoka i Przemyśla w świetle antroponimii, „Slavia Orientalis” XLVI, nr 2, s. 193-210.
Trzeciak Ł. (2021), Antroponimia pogranicza polsko-wschodniosłowiańskiego w XVII i XVIII wieku na przykładzie rzymskokatolickiej parafii w Żółkwi. Wybrane zagadnienia, „Rozprawy Komisji Językowej ŁTN” LXIX, s. 149-156.
Szulowska W. (1992), Imiennictwo dawnej ziemi halickiej i lwowskiej, Warszawa.
Wolnicz-Pawłowska E. (1978), Osiemnastowieczne imiennictwo ukraińskie w dawnym województwie ruskim, Wrocław.
Wolnicz-Pawłowska E., Szulowska W. (1998), Antroponimia polska na kresach południowo-wschodnich XV-XIX wiek, Warszawa.

Żydzi
Abramowicz Z. (2010), Antroponimia Żydów białostockich, Białystok.
Abramowicz Z. (1993a), Imiennictwo Żydów białostockich a zjawisko interferencji językowej [w:] S. Warchoł (red.), Systemy onomastyczne w słowiańskich gwarach mieszanych i przejściowych, „Rozprawy Slawistyczne” 7, s. 9–23.
Abramowicz Z. (1993b), Słownik etymologiczny nazwisk Żydów białostockich, Białystok.
Allerhand M. (1899). Zapiski ludoznawcze z życia Żydów. Wiara w znaczenie imion, „Lud. Organ Towarzystwa Ludoznawczego we Lwowie”, r. 5, t. 3, s. 50–51.
Beider A. (2001), A Dictionary of Ashkenazic Given Names: Their Origin, Structure, Pronunciations, and Migrations, Bergenfield, NJ.
Beider A. (1996), A Dictionary of Jewish Surnames from the Kingdom of Poland, Teaneck, NJ.
Beider A. (2004), A Dictionary of Jewish Surnames from Galicia, Bergenfield, NJ.
Beider A. (2008), A Dictionary of Jewish Surnames from the Russian Empire: Revised Edition, Bergenfield, NJ.
Brzezina M. (1986a), Literackie nazwiska Żydów, „Onomastica”, t. XXXI, s. 167–194.
Dacewicz L. (2008), Antroponimia Żydów Podlasia w XVI–XVIII wieku, Białystok.
Jagodzińska A. (2008). Pomiędzy. Akulturacja Żydów Warszawy w drugiej połowie XIX wieku, Wrocław.
Karpluk M. (1984), Imiona i nazwiska Żydów polskich przykładem językowej interferencji (na podstawie książek I.B. Singera), „Onomastica”, t. XXIX, s. 197–211.
Kośka L. (red.), (2002), Imiona przez Żydów polskich używane, Kraków.
Kresa M. (2008), Dziewiętnastowieczne antropoleksemy żydowskie i ich miejsce w procesie kształtowania się nazwiska żydowskiego na pograniczu Mazowsza i Podlasia (parafia Stoczek), „Poradnik Językowy”, nr 2, s. 29–40.
Landau-Czajka A. (2006), Syn będzie Lech... Asymilacja Żydów w Polsce międzywojennej, Warszawa.
Sitarz M., Nazwy osobowe Żydów. Próba objaśnienia [w:] A. Cieślikowa (red.) Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 7, Suplement, s. 1-19.
Sochacka S. (2014), Imiona i nazwiska Żydów śląskich jako językowe świadectwa mieszania się kultur i obyczajowości, „Studia Śląskie”, t. LXXIV, s. 131–142.
Żurek-Huszcz (2017), Zmiany nazwisk konwertytów z judaizmu na chrześcijaństwo (na podstawie ksiąg metrykalnych parafii dziewiętnastowiecznej Warszawy, „Prace Filologiczne”, t. LXXI, s. 347–359.

Inne
Abramowicz Z. (1995), Antroponimia białostocka jako pomost między tradycją wschodnią i zachodnią, „Rozprawy Slawistyczne” 10, s. 116-124.
Citko L. (1990), Elementy bałtyckie w XVI-wiecznej antroponimii północnej Białostocczyzny [w:] M. Kondratiuk (red.), Bałto-słowiańskie związki językowe, Wrocław.
Dacewicz L. (2001), Antroponimia Białegostoku w XVII-XVIII wieku, Białystok.
Matusiak-Kempa I. (2009), Nazwy mieszkańców komornictwa jeziorańskiego (XVI-XVII w.), Olsztyn.
Rudnicka-Fira E., Skudrzykowa A. (1996), O imionach Polaków na Grodzieńszczyźnie [w:] E. Wolnicz-Pawłowska, J. Duma (red.), Antroponimia słowiańska: materiały z IX Ogólnopolskiej Konferencji Onomastycznej, Warszawa, s. 271-277.
Szulowska W. (2006), Antroponimia Warmii i Mazur – historia i współczesność, „Prace Językoznawcze” 8, s. 49-59.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3003-C4TN-HJ1 w USOSweb