Video Killed the Radio Star. Historia, formy i estetyka teledysków muzycznych 3002-KON2024K36
Program zajęć zbudowany jest wokół wybranych klipów muzycznych z historii zachodniej (amerykańskiej i brytyjskiej) muzyki popularnej. Lista klipów zostanie przedyskutowana z osobami studenckimi na pierwszych zajęciach i zaktualizowana wedle potrzeb osób studiujących:
1) Archeologia formy: Elvis Presley, “Hound Dog” (1956)
2) Prefiguracje medium: The Beatles, “Let It Be” (1970)
3) Techniki montażu: Queen, “Bohemian Rhapsody” (1975)
4) Rewolucja MTV: The Buggles, “Video Killed The Radio Star” (1979)
5) Negocjacje medium: Michael Jackson, “Thriller” (1982)
6) Eksploracje narracyjne: Bonnie Tyler, “Total Eclipse of the Heart” (1983)
7) Estetyczna antyteza: Nirvana, “Smells Like Teen Spirit” (1991)
8) Narzędzia cyfrowe: Björk, “All is Full of Love” (1997)
9) W stronę wirtualności: Gorillaz, “Clint Eastwood” (2001)
10) Małe wielkie kino: Lady Gaga, “Born This Way” (2011)
11) Visual album: Beyonce, „Lemonade” (2016)
12) Autoreferencyjność: Taylor Swift, “Look What You Made Me Do” (2017)
13) Archiwum audiowizualne: Childish Gambino, “This is America” (2018)
14) Klipy wideo w obiegu social mediów: Troye Sivan, „Rush” (2023)
15) Performatywność klipów video: seria gier „Guitar Hero” i/lub „Just Dance”
W czasie każdego spotkania będziemy interpretować formę, poetykę i estetykę podanych teledysków w ich kontekście technologicznym, ekonomicznym, politycznym, kulturowym i społecznym oraz ich wpływy na globalny przemysł muzyczny oraz lokalne trendy muzyczne. Wybrane klipy muzyczne poddamy synchronicznej i diachronicznej analizie porównawczej w celu wyabstrahowania ich audiowizualnej charakterystyki.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
Osoba studiująca zna i rozumie:
— ewolucję teledysków jako medium audiowizualnego, uwzględniając jego kontekst technologiczny, estetyczny i formalny;
—specyfikę i analizę różnych form teledysków, w zależności od przekazu medialnego (narracyjne, koncertowe, eksperymentalne, cyfrowe);
— wpływ teledysków na kształtowanie i odzwierciedlanie kultury popularnej i przemian społecznych;
— rolę teledysków w kształtowaniu globalnego rynku muzycznego oraz lokalnych trendów audiowizualnych;
UMIEJĘTNOŚCI
Osoba studiująca potrafi:
— zastosować posiadaną wiedzę do analizy teledysków, uwzględniając ich kontekst społeczny, kulturowy i ekonomiczny;
— przeprowadzić analizę teledysków z uwzględnieniem specyfiki medium oraz kontekstu ich produkcji i odbioru;
— samodzielnie zgromadzić materiały do analizy oraz literaturę przedmiotu, a następnie zaprezentować wyniki w formie ustnej lub pisemnej, z zastosowaniem refleksji kulturoznawczej;
— wypowiadać się na forum grupy, przedstawiając własny punkt widzenia i odnosząc się do głosu innych osób;
— przeprowadzić samodzielny projekt badawczy dotyczący wybranego aspektu teledysków we współczesnym kontekście kulturowym;
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Osoba studiująca jest gotowa do:
— krytycznej analizy teledysków oraz ich wpływu na kulturę i społeczeństwo,
— otwarcia się na różnorodność form ekspresji audiowizualnej;
— poszerzenia swojej wiedzy na temat teledysków oraz zastosowania refleksji kulturoznawczej do analizy – powiązanych z estetykami, poetykami I formami klipów – współczesnych zjawisk kulturowych;
— korzystania z teledysków jako narzędzia kształtowania świadomości społecznej;
Kryteria oceniania
1. Warunkiem zaliczenia konwersatorium jest regularne uczestnictwo w zajęciach. Osoba studiująca ma możliwość nieobecności na dwóch zajęciach w semestrze, które mogą być usprawiedliwione lub nieusprawiedliwione. Nieobecności od trzech do pięciu wymagają odrobienia na dyżurze prowadzącego. Przekroczenie limitu pięciu nieobecności, nawet usprawiedliwionych, skutkuje niedopuszczeniem do zaliczenia zajęć. Osoby z Indywidualną Organizacją Studiów przyznaną przez BON mogą mieć zwiększony limit nieobecności do 50%.
2. Ocena z konwersatorium będzie oparta na zaangażowaniu osoby studiującej podczas zajęciach, uwzględniając udział w dyskusji (50%), oraz na przygotowaniu prezentacji na temat — wybranej przez osobę studiującą — współczesnej amerykańskiej produkcji animowanej (filmu lub serialu), nieomawianej wcześniej na zajęciach (50%).
3. Szacunkowy nakład pracy osoby studiującej: 3 ECTS (90h) - udział w zajęciach 30h (1 ECTS), przygotowanie do zajęć 30h (1 ECTS), przygotowanie zaliczenia 30h (1 ECTS);
4. Sposób wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji w prezentacjach określają zapisy § 3 i 4 uchwały nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 roku. W związku z tym, że jedną z podstawowych umiejętności zdobywanych na kierunkach studiów organizowanych na Wydziale Polonistyki jest sprawne i profesjonalne posługiwanie się polszczyzną pisaną, a w szczególności stylem naukowym, zabrania się wykorzystywania systemów sztucznej inteligencji do korekty i redakcji tekstów a także generowania tekstu i slajdów.
Literatura
Wybór literatury (ostateczna lista lektur zostanie podana na pierwszych zajęciach - wszystkie teksty udostępniane będą w formie skanów na classroomie):
— Andrew Goodwin, “From Anarchy to Chromakey: Developments in Music Television,” in Dancing in the Distraction Factory: Music Television and Popular Culture (Minneapolis: University of Minnesota Press, 1992), 24-48.
— Carol Vernallis, “Music Video’s Second Aesthetic?,” in Unruly Media: YouTube, Music Video, and the New Digital Cinema (Oxford: Oxford University Press, 2013).
— Cynthia Fuchs, “’I’m from Rags to Riches’: The Death of Jay-Z,” in Medium Cool: Music Videos from Soundies to Cellphones, ed. Roger Beebe and Jason Middleton (Durham: Duke University Press, 2007), 290-302.
— E. Ann Kaplan, “MTV and the Avant-Garde: The Emergence of a Postmodernist Anti-Aesthetic?,” in Rocking Around the Clock: Music Television, Postmodernism, and Consumer Culture, (New York: Routledge, 1987), 33-48.
— Jack Banks, “The Early Years of Music Video,” in Monopoly Television: MTV’s Quest to Control the Music, (New York: Harper, 1996), 23-47.
— John Richardson, “The Surrealism of Virtual Band Gorillaz: ‘Clint Eastwood’ and ‘Feel Good Inc.’,” in An Eye for Music: Popular Music and the Audiovisual Surreal, (Oxford: Oxford University Press, 2012), 201-239.
— Kiri Miller, “How Musical is Guitar Hero?,” in Playing Along: Digital Games, YouTube, and Virtual Performance(Oxford: Oxford University Press, 2012), 85-124.
— Philip Auslander, “Seeing Is Believing: Live Performance and the Discourse of Authenticity in Rock Culture,” Literature and Psychology 44/4 (1998), 1-26.
— Saul Austerlitz, Money For Nothing: A History of the Music Video from the Beatles to the White Stripes (New York: Continuum, 2007), 135-162.
— Will Straw, “Popular Music and Postmodernism in the 1980s,” in Sound And Vision: The Music Video Reader, ed. Simon Frith, Andrew Goodwin, and Lawrence Grossberg (London: Routledge, 1993), 3-24.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: