Konwersatorium choreograficzne 3002-KON2023K13
W czasie zajęć osoby studiujące zapoznają się z wybranymi teoriami dotyczącymi choreografii, historią i tradycją współczesnej choreografii oraz wybranymi praktykami choreograficznymi należącymi zarówno do pola sztuki, jak i obszaru życia społecznego.
Dyskutowane będą wzajemne relacje między teorią a praktyką choreograficzną, problem chorografii jako procedury badania wiedzy ucieleśnionej, wreszcie temat choreografii jako pola łączącego obszary polityczności, wiedzy, ciała i sztuki.
Przyjęta wyjściowo definicja choreografii, jako kompozycji ruchu odbywającego się w określonym czasie i przestrzeni również będzie przedmiotem namysłu, pozwalając na odkrycie potencjału choreografii jako narzędzia krytycznego myślenia o świecie.
Przykładowe tematy:
Taniec – ruch – choreografia: teorie i praktyki
Choreografia a pole sztuk performatywnych
Choreopolityka – polityczność ruchu
Scory – pisanie ruchu
Historia ruchu
Choreografia jako praktyka produkcji wiedzy
Alternatywne sposoby posługiwania się ciałem
Strategie pisania o choreografii
Praktyki odbiorcze
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
absolwent zna i rozumie: metodologie nauk o kulturze i powiązane z nimi metody badawcze, główne tendencje rozwojowe nauk o kulturze w Polsce i na świecie; Umiejętności: absolwent potrafi: interpretować zgromadzony materiał uwzględniając kontekst historyczny, społeczny i polityczny, wykorzystywać posiadaną wiedzę by formułować i testować hipotezy z zakresu nauk o kulturze;
Kompetencje społeczne:
absolwent jest gotów do: krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści, dostrzegania wagi refleksji kulturoznawczej dla życia społecznego i dostrzegania konieczność jej rozwoju, samodzielnego, twórczego i przemyślanego działania w kulturze.
Kryteria oceniania
Zaliczenie będzie miało formę samodzielnego rozwinięcia wybranego aspektu problematyki poruszanej na zajęciach w formie ustnej lub pisemnej, w zależności od indywidualnych preferencji.
Dopuszczalne są 2 nieobecności w semestrze. Nieobecności przekraczające 1/3 liczby zajęć są
podstawą do ich niezaliczenia.
Literatura
Przykładowa literatura:
– André Lepecki, Choreopolice and Choreopolitics: or, the task of the dancer, „TDR/The Drama Review”, 2013, no 4.
– Słownik tańca współczesnego, red. M. Leyko, J. Szymajda, Łódź, 2022.
– Słodko-gorzkie praktyki choreograficzne w teatrze, wywiad kolektywny przeprowadzony 28 listopada 2022, „Didaskalia. Gazeta Teatralna” 2023 nr 173.
– Choreografia. Polityczność, red. M. Keil, Warszawa-Poznań-Lublin 2018.
– Choreografia. Autonomie, red. M. Keil, Warszawa-Poznań-Lublin 2019.
Susan Leigh Foster, Reading Dancing. Bodies and Subjects in Contemporary American Dance, Oakland 1988.
– Albright A.C., Strategie sprawności: negocjowanie niepełnosprawnego ciała w tańcu, tłum. K. Dudzińska, w: Odzyskiwanie obecności. Niepełnosprawność w teatrze i performansie, red. E. Godlewska-Byliniak, J. Lipko-Konieczna, Warszawa 2017.
– Corporealities. Dancing Knowledge, Culture and Power, ed. S.L. Foster, London 1996.
– Reinventing Dance In the 1960s. Everything Was Possible, red. S. Banes, A. Harris, M. Baryshnikov, Madison 2003.
– Anka Herbut, Choreografie queerowych utopii, „Dwutygodnik” 2019, nr 263.
– Wojciech Klimczyk W., Wirus mobilizacji: taniec a kształtowanie się nowoczesności, Tom 1: Dworskie kroki; Tom 2: Mieszczańskie gesty, Kraków 2015.
– Hanna Raszewska-Kursa, Teoria tańca w polskiej praktyce, Kraków 2018.
– Brelińska-Garsztka, Paulina; Małkowicz-Daszkowska, Zofia; Reznik, Zofia, „Rozruchy badawczo-artystyczne w sztukach performatywnych: zbliżenie na taniec, ruch i choreografię”, „Didaskalia. Gazeta Teatralna" 2021 nr 165.
– Niespodziewane alianse. Sztuki performatywne jutra, red. Mateusz Borowski, Mateusz Chaberski, Małgorzata Sugiera, Kraków 2019.
– Zamorska, Magdalena, „Czy badania artystyczne robią tylko artystki i artyści? O lęku kompetencyjnym i uldze dyskursywnej”, „Czas kultury”, Nr 7/2021.
– Przyjdźcie, pokażemy Wam, co robimy. O improwizacji tańca, red. Sonia Nieśpiałowska-Owczarek, Katarzyna Słoboda, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2013.
– Nowe światy. Sztuki performatywne jako polityczne przestrzenie konfliktu, dialogu i troski, red. Krzysztof Kurek, Magdalena Rewerenda, Agata Siwiak, Wydawnictwo Nauk Społecznych i Humanistycznych,Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 2022.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: