Między rytuałem a rewolucją: dramat europejski 1918–1939 3001-C5TN-TL1
Zajęcia poświęcone będą dramatom europejskim powstałym w okresie międzywojennym – czasie intensywnych przemian społecznych, politycznych i estetycznych. Naszym celem będzie otwarcie nowych horyzontów czytania literatury dramatycznej, w tym również polskiej, poprzez umiejscowienie jej w szerokim kontekście awangardowych i eksperymentalnych nurtów scenicznych rozwijających się w Europie po I wojnie światowej.
Skupimy się zarówno na innowacjach formalnych, jak i na tematyce podejmowanej przez autorów: od rozpadu tożsamości jednostki, przez kryzys cywilizacji i konfrontację z totalitaryzmem, aż po pytania o rolę sztuki i artysty. Będziemy analizować dramaty, które przekształcały tradycyjne formy przedstawienia: od ekspresjonizmu, przez konstruktywizm i futuryzm, po teatr absurdu, teatr epicki czy teatr okrucieństwa. W centrum naszej uwagi znajdą się m.in. twórczość Bertolta Brechta, Luigi’ego Pirandella, Jeana Giraudoux, Karla Čapka i Federico Garcíi Lorci.
Zajęcia mają charakter porównawczy i analityczny, a intencją prowaddzącej jest uwrażliwienie uczestników na różnorodność dramatycznych strategii twórczych oraz refleksję nad zmieniającą się rolą teatru w świecie pełnym niepokoju i napięć. Uczestnicy będą zachęcani do odczytywania polskich dramatów w kontekście międzynarodowego obiegu idei artystycznych i rewolucji estetycznych, które kształtowały oblicze XX-wiecznej sceny.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
- osoba studiująca potrafi analizować dramatyczne teksty literackie z uwzględnieniem ich historycznego, ideowego i estetycznego kontekstu (ze szczególnym uwzględnieniem nurtów awangardowych lat 1918–1939).
- osoba studiująca rozpoznaje i porównuje różnorodne strategie formalne w dramacie XX wieku (np. teatr epicki, ekspresjonizm, metateatralność), dostrzegając ich związek z przemianami światopoglądowymi i politycznymi epoki.
- osoba studiująca potrafi interpretować polskie dramaty w kontekście europejskiego obiegu idei i estetyk teatralnych, wskazując na podobieństwa i różnice w podejmowanych tematach i rozwiązaniach formalnych.
- osoba studiująca rozwija kompetencje krytycznego i twórczego myślenia o literaturze dramatycznej, formułując własne interpretacje tekstów oraz refleksje nad rolą teatru w społeczeństwie XX wieku.
Kryteria oceniania
Metody dydaktyczne:
- wspólna lektura tekstów dramatycznych i dyskusja o nich
- close reading wybranych fragmentów z wykorzystaniem kontekstu innych sztuk (retablo, film, prasa)
- wspólne (w podziale na grupy) budowanie mapy napięć dramatycznych związanych z konkretnymi problemami
Ostatnie zajęcia poświęcone będą próbie stworzenia manifestu scenicznego – osoby studiujące otrzymają możliwość wyrażenia własnych założeń estetycznych inspirowanych poznanymi nurtami.
Kryteria oceniania:
- aktywność na zajęciach
- projekt grupowy
Literatura
NIEMCY
1. Ernst Toller, „Masa człowiecza” (1921)
2. Bertolt Brecht, „Opera za trzy grosze” (1928)
3. Gerhart Hauptmann, „Czarna maska” (1928)
FRANCJA
4. Afred Jarry, Królu Ubu (1896)
5. Jean Cocteau, „Orfeusz” (1926)
6. Jean Giraudoux, „Wojny trojańskiej nie będzie” (1935)
WIELKA BRYTANIA
7. T.S. Eliot, „Mordw katedrze” (1935)
WŁOCHY
8. Luigi Pirandello, „Sześć postaci szuka autora” (1921).
ROSJA / ZSRR
11. Władimir Majakowski, „Misterium-Buffo” (1918)
12. Siergiej Tretiakow, „Krzyczcie, Chiny” (XXX)
CZECHY
14. Karel Čapek, „R.U.R.” (1920)
HISZPANIA
15. Federico García Lorca, „Dom Bernardy Alba” (1936)
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: