Polski dramat romantyczny: recepcja - interpretacje - dzieje sceniczne 3001-B562LR1

Po ukończeniu seminarium magisterskiego na II roku studiów II stopnia student:
1. Przyswaja wiedzę na temat będący przedmiotem pracy magisterskiej w stopniu rozszerzonym, zachowując do niej stosunek krytyczny
2. Zdobywa wiadomości o zasadach pisania i redagowania tekstów naukowych oraz potrafi je zastosować w praktyce
3. Ma ukończoną pracę magisterską

Zaliczenie na podstawie:
1. Obecności
2. Aktywności na zajęciach (praca z tekstem, dyskusja)
3. Pracy pisemnej, którą stanowi ostatni rozdział (zakończenie) rozprawy magisterskiej
Egzamin magisterski, do którego student jest dopuszczany po uzyskaniu absolutorium

A. Mickiewicz, Dziady, J. Słowacki, Kordian, Balladyna, Horsztyński, Ksiądz Marek, Sen srebrny Salomei, Z. Krasiński, Nie-Boska Komedia, Irydion (wydania BN)
oraz
• Marie-Antoinette Allévy-Viala, Inscenizacja romantyczne we Francji. Tłum. Wojciech Natanson. Przedm. Zbigniew Raszewski. Warszawa 1959.
• Alina Borkowska-Rychlewska, Poema muzykalne. Studia o operze w Polsce w okresie romantyzmu. Kraków 2006.
• Magdalena Chacko, Dramat i teatr Juliusza Słowackiego: rekonesans. Wrocław 2006.
• Dramat i teatr romantyczny. Red. Dobrochna Ratajczakowa. Wrocław 1992.
• Goethe i Schiller o dramacie i teatrze: wybór pism. Opr. Olga Dobijanka-Witczakowa. Kraków 1996.
• Bronisław Horowicz, Teatr operowy. Warszawa 1963.
• Idee programowe romantyków polskich: antologia. Opr. Alina Kowalczykowa. Wrocław 2000. (BN II 261).
• Stanisław Kirkor, Przeszłość umiera dwa razy. Kraków 1978.
• Leszek Kolankiewicz, Dziady: teatr Święta Zmarłych. Gdańsk 1999.
• Bohdan Korzeniewski, Drama i inne szkice. Wrocław 1993.
• Alina Kowalczykowa, Teatr i dramat romantyczny. Warszawa 1997.
• Alina Kowalczykowa, Warszawa romantyczna. Warszawa 1987.
• Manifesty romantyzmu: 1790–1830: Anglia, Niemcy, Francja. Opr. Alina Kowalczykowa. Warszawa 1975.
• Zygmunt Markiewicz, Tadeusz Siwert, Melpomena polska na paryskim bruku: teatralia polskie we Francji w XIX wieku. Warszawa 1973.
• Adam Mickiewicz, Wykład XVI (Literatura słowiańska : kurs trzeci i czwarty). Tłum. Leon Płoszowski [w:] Tenże, Dzieła. Red. Julian Krzyżanowski. Warszawa 1955, t. XI.
• Elżbieta Nowicka, Omamienie–cudowność–afekt. Dramat w kręgu dziewiętnastowiecznych wyobrażeń i pojęć. Poznań 2003.
• O dramacie. Od Hugo do Witkiewicza. Red. Eleonora Udalska. Warszawa 1993.
• „Pamiętnik Teatralny” 1959, z. 1-3.
• Anna Papierzowa, Libretta oper polskich z lat 1800–1830. Kraków 1959.
• P. Pavis, Słownik terminów teatralnych. Opr. S. Świątek, Warszawa 1998.
• Pisma teoretyczne niemieckich romantyków. Oprac. Tadeusz Namowicz, przeł. Jacek St. Buras. Wrocław 2000. (BN II 246).
• Marta Piwińska, Romantyczna nowa tragedia [w:] Studia romantyczne. Red. Maria Żmigrodzka. Wrocław 1973.
• Marta Piwińska, Tragedia i romantycy, „Dialog” 1971, nr 7.
• Problemy teorii dramatu i teatru. Opr. Janusz Degler. Wrocław 2003, t. 1-2.
• Problemy tragedii i tragizmu. Studia i szkice. Red. Halina Krukowska, Jarosław Ławski. Białystok 2005.
• Janina Pudełek. Warszawski balet romantyczny. 1802-1866. Kraków 1968.
• Zbigniew Raszewski, Staroświecczyzna i postęp czasu: o teatrze polskim: 1765–1865. Warszawa 1963.
• Dobrochna Ratajczakowa, W krysztale i w płomieniu: studia i szkice o dramacie i teatrze. Wrocław 2006, t. 1-2.
• Dobrochna Ratajczakowa, Obrazy narodowe w dramacie i teatrze. Wrocław 1994.
• Dobrochna Ratajczakowa, Teatr i dramat [w:] Historia literatury polskiej w dziesięciu tomach. Red. A. Skoczek. Bochnia – Kraków 2003, t. V (Romantyzm), cz. 1 .
• George Sand, Szkic o dramacie fantastycznym. Goethe–Byron–Mickiewicz [w:] Adam Mickiewicz w oczach Francuzów. Opr. Zofia Mitosek. Warszawa 1999.
• Małgorzata Stolzman, Nigdy od Ciebie miasto. Dzieje kultury wileńskiej lat międzypowstaniowych (1832–1863). Olsztyn 1987.
• Włodzimierz Szturc, Teoria dramatu romantycznego w europie XIX wieku. Bydgoszcz 1999.
• Teatr polski od schyłku XVIII wieku do roku 1863: lata 1773–1830. Red naukowa Jacek Lipiński. Warszawa 1993.
• Michał Witkowski, Świat teatralny młodego Mickiewicza. Warszawa 1971.
• „Dziady” od Wyspiańskiego do Grzegorzewskiego. Red. T. Kornaś, G. Niziołek. Kraków 1999.
• Joanna Godlewska, Najnowsza historia teatru polskiego. Wrocław 1999.
• Wilam Horzyca, Polski teatr monumentalny. Wybór i opr. L. Kuchtówna. Wrocław 1994.
• Zbigniew Majchrowski, Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza. Gdańsk 1998.
• Stanisław Marczak-Oborski, Teatr polski w latach 1918–1965. Warszawa 1985.
• Stanisław Marczak-Oborski, Teatr w Polsce 1918–1939. Wielkie ośrodki. Warszawa 1984.
• Michał Masłowski, Dzieje bohatera: teatralne wizje „Dziadów”, „Kordiana” i „Nie-Boskiej komedii” do II wojny światowej. Wrocław 1977.
• Michał Masłowski, Gest, symbol i rytuały polskiego teatru romantycznego. Warszawa 1998.
• Mickiewicz na scenach polskich. Red. nauk. T. Pacewicz. Wrocław 1959.
• Janusz Skuczyński, „Gdy idą między żywych duchy...”: Dziady i „Dziady” w dramacie polskim XIX i XX wieku. Toruń 2005.
• Stefania Skwarczyńska, Leona Schillera trzy opracowania teatralne „Nie-Boskiej komedii” w dziejach jej inscenizacji w Polsce. Warszawa 1959.
• Teatr polski w latach 1890-1918. Red. nauk. T. Sivert, R. Taborski. Warszawa 1987, cz. 1; 1988, cz. 2.
• Jerzy Timoszewicz, „Dziady” w inscenizacji Leona Schillera. Warszawa 1970.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 3001-B562LR1 w USOSweb