Analiza komparatystyczna 3001-11A2AK
Zajęcia mają w znacznej mierze charakter autorski. Służą doskonaleniu umiejętności analizy i interpretacji tekstów literackich oraz tekstów kultury w ujęciu porównawczym. Uczą, jak się nią posługiwać w badaniu zjawisk literackich i kulturowych poprzez ukazanie różnych aspektów relacji między:
- tekstami literackimi (z kręgu literatury rodzimej i obcej),
- tekstami literackimi a tekstami reprezentującymi inne dyskursy,
- tekstami literackimi a dziełami innych sztuk,
- tekstami literackimi a wytworami innych mediów.
Studenci uczą się – w stopniu zaawansowanym – świadomego konsekwencji badawczych wyboru narzędzi komparatystycznych do analizy i interpretacji tekstów literackich i nieliterackich. Ćwiczenia, w znacznej mierze mające charakter zajęć warsztatowych, ukazują zalety i odsłaniają niebezpieczeństwa metod analizy komparatystycznej na tle innych metodologii humanistyki naukowej. Przede wszystkim kształtują sprawność analizy porównawczej i interpretacji kontekstowej. Przysposabiają do szerokiego – interdyskursywnego, intermedialnego i interkulturowego postrzegania zjawisk humanistycznych, także tych najbardziej współczesnych, w dobie wielokutlurowości i globalizacji.
|
W cyklu 2023Z:
j.w. |
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2024Z: | W cyklu 2023Z: |
Efekty kształcenia
W toku zajęć student zdobywa umiejętność stosowania w praktyce analitycznej i interpretacyjnej terminologii z zakresu komparatystyki. Zyskuje umiejętność myślenia w kategoriach komparatystycznych a także świadomego, krytycznego stosowania analizy komparatystycznej w celu realizacji stawianych przez siebie zadań badawczych (np. w pracy magisterskiej). Rozumie różnicę epistemologiczną między analizą komparatystyczną a metodami analitycznymi właściwymi innym dziedzinom humanistyki naukowej. Nabywa umiejętności pogłębionego postrzegania, rozumienia i objaśniania zjawisk literackich, dyskursywnych, medialnych i szerzej kulturowych w kategoriach ich wzajemnych relacji i oddziaływań. Potrafi stosować terminologię i metodologię komparatystyczną we własnym dyskursie naukowym. Uzyskaną wiedzę i nabyte umiejętności potrafi wykorzystać w samodzielnym obcowaniu z różnymi formami literatury, sztuki oraz kultury. Analizuje teksty literackie i teksty kultury w ujęciu porównawczym w sposób świadomy i pogłębiony.
Kryteria oceniania
1. Kontrola obecności.
2. Przygotowanie do zajęć i aktywność.
3. Praca semestralna.
Dopuszczalne są dwie nieobecności w semestrze. Powyżej tej liczby (z wyłączeniem przypadków bezzwłocznie udokumentowanych) nie ma możliwości zaliczenia zajęć.
Nakład pracy studenta:
- uczestnictwo w ćwiczeniach - 30 godzin (1 ECTS)
- przygotowanie do ćwiczeń - 30 godzin (1 ECTS)
- przygotowanie pracy zaliczeniowej - 30 godzin (1 ECTS)
Wykorzystanie narzędzi sztucznej inteligencji:
1. Jeśli student chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:
a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,
b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.
2. Student nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.
3. Jeśli student wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:
a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub
b. w sposób z nią nieuzgodniony,
osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej.
Literatura
Literatura przedmiotu (wybór):
1. Archipelag porównań. Szkice komparatystyczne, red. M. Cieśla-Korytowska, Kraków 2007 [wybór].
2. Hejmej A., Muzyka w literaturze. Perspektywy komparatystyki interdyscyplinarnej, Kraków 2008 [wybór].
3. Dąbrowski M., Komparatystyka dyskursu/Dyskurs komparatystyki, Warszawa 2009 [wybór].
4. Kasperski E., Współczesny neotranscendentalizm? (Wisława Szymborska: „Platon, czyli dlaczego”), w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, red. E. Kasperski, E. Szczęsna, Warszawa 2011.
5. Konończuk E., Mapa w interdyscyplinarnym dialogu geografii, historii i literatury, „Teksty Drugie” 2011, nr 5.
6. Kubicka H., Modele kartograficzne w badaniach nad literaturą popularną, w: Kody kultury: interakcja, transformacja, synergia, red. H. Kubicka, O. Taranek, Wrocław 2009.
7. Oblicza Narcyza: obecność autora w dziele, red. M. Cieśla-Korytowska, I. Puchalska, M. Siwiec, Kraków 2008 [wybór].
8. Pawłowska-Jądrzyk, „Wielka elipsa” w narracji literackiej i filmowej ( „Piknik pod Wiszącą Skałą”), w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.
9. Skórczewski D., Dlaczego Paweł Huelle napisał „Castorpa”?, „Teksty Drugie” 2006, nr 3.
10. Skwara M., Polski Whitman. O funkcjonowaniu poety obcego w kulturze narodowej, Kraków 2010 [wybór].
11. Szczęsna E., Dyskurs internetowy a literacki. O niektórych relacjach między Internetem a literaturą, w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.
12. Płaszczewska O., O nieistniejących dziełach sztuki w literaturze XIX wieku, w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.
13. Tenczyńska A., Forma muzyczna w poezji („Niobe” K. I. Gałczyńskiego), w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.
14. Witosz B., Ekfraza w tekście użytkowym – w perspektywie genologicznej i dyskursywnej, „Teksty Drugie” 2009, nr 1-2.
15. Wysłouch S., Przestrzeń metafizyczna w literaturze i sztuce (Caspar David Friedrich – Stanisław Barańczak – Peter Weir) w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.
|
W cyklu 2023Z:
j.w. |
Uwagi
|
W cyklu 2023Z:
brak |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: