Kultura języka polskiego 2900-MK4-KJP
Przedmiot ma za zadanie zapoznać słuchaczy z najważniejszymi problemami normatywnymi współczesnej polszczyzny w zakresie ortografii, interpunkcji, fleksji, składni, leksyki i frazeologii oraz mechanizmami powstawania błędów językowych w tym zakresie. Ćwiczenia w sali poświęcone są wyrabianiu umiejętności odnajdywania i korygowania wadliwych elementów tekstów współczesnej polszczyzny – we wskazanym wyżej zakresie. Ponadto studenci zostaną uwrażliwieni na walory estetyczne i etykę wypowiedzi, zasady etykiety językowej oraz wartość społeczną, estetyczną i poznawczą języka. Zyskują także kompetencje związane ze zwiększaniem komunikatywności przekazu.
Kurs składa się z następujących elementów:
1. Podstawowe pojęcia kultury języka: norma, system, uzus, tekst. Kryteria poprawności językowej.
2. Poprawność ortograficzna i interpunkcyjna (najnowsze zasady ortograficzne, zasady zapisu skrótów oraz zasady interpunkcji).
3. Poprawność fleksyjna ( odmiana nazw własnych, w tym nazw geograficznych oraz nazwisk polskich i obcych, wątpliwości odmiany
wyrazów pospolitych).
4. Poprawność słowotwórcza (tworzenie przymiotników oraz nazw mieszkańców od nazw własnych).
5. Poprawność składniowa (składnia i fleksja polskiego liczebnika, norma w zakresie związków zgody i rządu, zasady użycia
imiesłowowego równoważnika zdań);
6. Poprawność leksykalna – łączliwość, wyrazy modne, błędy w zakresie znaczeń wyrazów.
7. Poprawność frazeologiczna.
8. Poprawność stylistyczna.
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student:
– posługuje się polszczyzną zgodnie z zaaprobowanymi społecznie regułami gramatycznymi i leksykalnymi;
– zna kodyfikację polskiej ortografii i interpunkcji;
– rozpoznaje typy błędów gramatycznych i leksykalnych oraz mechanizmy ich powstawania;
– analizuje współczesne polskie teksty użytkowe i dokonuje ich oceny normatywnej oraz uzasadnia swoje sądy o języku oraz tekstach;
– dokonuje korekty językowej tekstu;
– wykazuje postawę troski o język;
– dostosowuje dobór leksyki do okoliczności, np. możliwości odbiorcy, do jego funkcji społecznej;
– odwołuje się w swoich sądach o języku i tekstach do aktualnych wydawnictw ortoepicznych i kodyfikujących;
– zna cechy charakterystyczne dla różnych stylów funkcjonalnych;
– jest w stanie analizować teksty reprezentujące te style.
Kryteria oceniania
Metody oceniania:
– punktowana kontrola obecności,
– punktowana kontrola postępów w nauce.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdobycie co najmniej 60% punktów za każdy sprawdzian śródsemestralny. Dopuszczalne dwie nieobecności.
Literatura
Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, red. K. Kłosińska, Warszawa 2014.
H. Jadacka, Kultura języka polskiego. Fleksja. Słowotwórstwo. Składnia, Warszawa 2005.
T. Karpowicz, Kultura języka polskiego.Wymowa, ortografia, interpunkcja, Warszawa 2009.
A. Markowski, Język polski. Poradnik Profesora Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2003.
Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 2012.
J. Podracki, Słownik interpunkcyjny języka polskiego z zasadami przestankowania, Warszawa 1998.
J. Podracki, Słownik skrótów i skrótowców, Warszawa 1999.
Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. J. Podracki, Warszawa 2001.
Wielki słownik ortograficzny języka polskiego, red. A. Markowski, Warszawa 1999.
Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, red. E. Polański, Warszawa 2003.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: