Propaganda w filmie 2900-MK1-PWF-KL
Na wybranych przykładach spróbujemy prześledzić w jaki sposób przy pomocy ruchomych obrazków można było robić z mózgów odbiorców coś co mózgiem nazwać trudno. "Triumph des Willens", Leni Riefenstahl, "Oswobożdienije" Aleksandra Dowżenki, "Defilada" Adrzeja Fidyka,, "Nie lubię poniedziałku" Tadeusza Chmielewskiego, "Niedokończony film" Yaela Hersonskiego, "Die Deutsche Wochenschau" (wydanie z informacjami o sowieckiej zbrodni w Nemmersdorfie), propagandowe kreskówki amerykańskie i sowieckie z II wojny światowej. To mniej więcej połowa z przewidywanych do uwzględnienia obrazów. Dobór reszty zależny będzie również od entuzjazmu (lub jego braku) pośród słuchaczy.
Rodzaj przedmiotu
ogólnouniwersyteckie
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Może uda się uczulić obiorców na metody stosowane drzewiej, obecnie a zapewne i w przyszłości do uzyskiwania wpływu na ich percepcję poprzez sączenie pożądanych przez nadawcę treści w przekazie audiowizualnym.
Kryteria oceniania
Przede wszystkim obecność. Na zakończenie forma sprawdzenia wiedzy w postaci zindywidualizowanych pytań wysyłanych e-mailem o ustalonej porze z określonym terminem zwrotu.
Po wysłuchaniu wykładu student powinien mieć wystarczająco wyczuloną percepcję, by wychwytywać i rozpoznawać metody, chwyty i sposoby wpływania na odbiorców za pomocą środków wyrazu stosowanych w sztuce filmowej
Literatura
Potrzebna będzie rudymentarna wiedza na temat filmu, jego historii i metod produkcji: np. Jerzy Płażewski, Historia filmu, Warszawa 2006 oraz podstawowa wiedza na temat wybranego okresu historii odpowiadającego tematyce stosownego tytułu filmowego. Konkretne pozycje odnoszące się do poszczególnych tematów będą podawane sukcesywnie na zajęciach.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: