Obchód po Warszawie 2900-LZ-OPW
1. Rozwój przestrzenny i społeczny Warszawy od XIII w. po początek XX wieku: kształtowanie topografii Starego i Nowego Miasta Warszawy, model miasta lokacyjnego, przeobrażenia przestrzenne i ustrojowe miasta nowożytnego i XIX-wiecznego;
2. Historia instytucji wpływających na kształt przestrzenny i architektoniczny oraz charakter społeczno - ekonomiczny ośrodka miejskiego: samorządowa gmina miejska, dwór książęcy/królewski, instytucje kościelne: fara, kolegiata, fundacje klasztorne, rezydencje magnackie, zabudowa mieszkalna, budynki użyteczności publicznej, urządzenia militarne.
3. Style w architekturze i sztukach plastycznych, ze wskazaniem ich najważniejszych cech i ewolucji na konkrentych przykładach:
- gotyk: katedra św. Jana, kościół NMP na Nowym Mieście, Kościoł pobernanrdyński św. Anny, fortyfikacje Starego Miasta;
- renesans i manieryzm: zabudowa rynku staromiejskiego, przykłady renesansowej rzeźby sepulkralnej
- barok i jego podstyle: Zamek Królewski, kościół śś. Wizytek, kościół pokarmelicki św. Jozafata, kościół św. Krzyża, kościół śś. Sakramentek na Nowym Mieście, pałac Czapskich, pałac Krasińskich wraz z założeniem parkowym, pałac biskupów krakowskich, oś saska;
- klasycyzm: kościół ewangelicko – augsburski Św. Trójcy, fasada kościoła św . Anny, gmach Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Teatr Wielki, pałac arcybiskupów gnieźnieńskich, budynek odwachu przy Krakowskim Przedmieściu
- style historyzujące i eklektyzm: gmach Towarzystwa Zachety Sztuk Pięknych, gmach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, kościół św. Floriana na Pradze
Rodzaj przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student powinien rozróżniać podstawowe style w sztuce, znać charakterystyczne dla nich cechy i ich chronologię, umieć je wskazać i zinterpretować w napotkanych obiektach zabytkowych; znać podstawową terminologię z zakresu historii sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem historii architektury; powinien rozumieć źródłową wartość różnego rodzaju obiektów architektonicznych i dzieł sztuki w badaniach historycznych, dostrzegać źródłową wartość krajobrazu przekształcanego przez człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem układów przestrzennych miast i ich przemian; roumieć związek między życiem społeczno-gospodarczym, kulturowym i politycznym a sztuką i architekturą, umieć odszukać w obiektach zabytkowych źródła genealogiczne heraldyczne, epigraficzne.
Kryteria oceniania
Ocena wystawiana jest na podstawie ustnego kolokwium i obecności. Wszystkie nieobecności należy zaliczać indywidualnie na dyżurze.
Literatura
A. Miłobędzki, Zarys dziejów architektury w Polsce, dowolne wydanie;
Słownik terminologiczny sztuk pięknych, dowolne wydanie;
W. Koch, Style w architekturze, dowolne wydanie
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: