Dydaktyka historii cz. 2 (Specjalizacja nauczycielska) 2900-L-SN-DH2

Wiedza

po zakończeniu zajęć student zna i rozumie:
– kompetencje kluczowe i ich kształtowanie w ramach nauczania
przedmiotu historia w szkole podstawowej;
– konwencjonalne i niekonwencjonalne metody nauczania, w tym
metody aktywizujące; proces uczenia się przez działanie,
odkrywanie lub dociekanie naukowe oraz pracę badawczą
ucznia; metodę projektów;
– zasady doboru metod nauczania typowych dla przedmiotu
historia;

– metodykę realizacji poszczególnych treści kształcenia w obrębie
przedmiotu historia w szkole podstawowej;
– organizację pracy w klasie i w grupach;
– potrzebę indywidualizacji nauczania;
– sposoby organizowania przestrzeni klasy szkolnej: środki
dydaktyczne (podręczniki i pakiety edukacyjne) i pomoce
dydaktyczne – dobór i wykorzystanie zasobów edukacyjnych, w
tym elektronicznych i obcojęzycznych; edukacyjne zastosowania
mediów i technologii informacyjno-komunikacyjnej; myślenie
komputacyjne w rozwiązywaniu problemów w zakresie
przedmiotu historia w szkole podstawowej;
– metody kształcenia w odniesieniu do przedmiotu historia;
– zasady planowania pracy z mapą, ilustracją oraz tekstem z
wykorzystaniem poszczególnych metod dydaktycznych;
– znaczenie kształtowania postawy odpowiedzialnego i
krytycznego wykorzystywania mediów cyfrowych oraz
poszanowania praw własności intelektualnej.
Umiejętności
po zakończeniu zajęć student potrafi:
– dostosować sposób komunikacji do poziomu rozwojowego
uczniów;
– kreować sytuacje dydaktyczne służące rozwojowi zainteresowań
uczniów i popularyzacji wiedzy;
– dobierać metody pracy klasy oraz środki dydaktyczne, w tym z
zakresu technologii informacyjno-komunikacyjnej, aktywizujące
uczniów;
– formułować odpowiednie pytania na lekcji wspomagające
rozwój wiedzy i umiejętności uczniów;
– pracować z błędem ucznia;
– zaplanować pracę na lekcji z wykorzystaniem mapy,
ikonografii oraz tekstów
– udzielić informacji zwrotnej.
Kompetencje społeczne
po zakończeniu zajęć student jest gotów do:
– adaptowania metod pracy do potrzeb uczniów;
– promowania odpowiedzialnego i krytycznego wykorzystywania
mediów cyfrowych oraz poszanowania praw własności
intelektualnej;
– kształtowania umiejętności współpracy uczniów, w tym
grupowego rozwiązywania problemów;
– rozwijania u uczniów ciekawości, aktywności i samodzielności
poznawczej oraz logicznego i krytycznego myślenia;
– indywidualizacji procesu nauczania.

Warunki zaliczenia zajęć oraz kryteria oceniania:

- obecność na zajęciach (dopuszczalne są dwie
nieobecności. Obie trzeba zaliczyć, o ile prowadząca nie
zwolni z tego obowiązku)
- aktywność na zajęciach
- przygotowanie do zajęć (znajomość materiałów zadanych
przed zajęciami)
- wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie i
zaprezentowanie dwóch wskazanych przez prowadzącą
fragmentów lekcji oraz udzielenie co najmniej jednej
informacji zwrotnej na termat wykonanego przez innego
studenta/ inną studentkę zadania (według ustalonych
kryteriów).

Literatura zalecana

– Podstawa programowa edukacji historycznej w szkole
podstawowej: Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dn.
14.02.2107, Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej 2017, poz.
356 (dostępne:
www.prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU2017000
0356).
– M. Bieniek, Dydaktyka historii. Wybrane zagadnienia,
Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn
2007.
– D. Buehl, Strategie aktywnego nauczania czyli jak efektywnie
nauczać i skutecznie uczyć się, Kraków 2004
– E. Chorąży, D. Konieczka-Śliwińska, S. Roszak, Edukacja
historyczna w szkole. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 2008.
– J. Dirksen, Projektowanie metod dydaktycznych. Efektywne
strategie edukacyjne, tłum. J. Solecki, Wydawnictwo Helion,
Gliwice 2017.
– J. Hattie, Widoczne uczenie się dla nauczycieli. Jak
maksymalizować siłę oddziaływania na uczenie się, tłum. Z.
Janowska, Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2015.
– H. Konopka, M. Liedke, M. Ocytko, A. Pasko, Jak uczyć historii w
zreformowanej szkole, Białystok 2003.
– J. Maternicki, Cz. Majorek, A. Suchoński, Dydaktyka historii,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1993.
– Metodyka nauczania historii w szkole podstawowej, pod red. Cz.
Majorka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1988.
– E. Perrott, Efektywne nauczanie: praktyczny przewodnik
doskonalenia nauczania, tłum. A. Janowski, Wydawnictwa Szkolne
i Pedagogiczne, Warszawa 1994.
– Petty G., Nowoczesne nauczanie. Praktyczne wskazówki i
techniki dla nauczycieli, wykładowców i szkoleniowców, przekład J.
Bartosik, GWP, wyd. 3, Sopot 2010 (także inne wydania).
– Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, pod red. K.
Kruszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa (wiele
wydań).

– Szymański J., Nauki pomocnicze historii, Państwowe
Wydawnictwo Naukowe, Warszawa (wiele wydań).
– Współczesna dydaktyka historii. Zarys encyklopedyczny dla
nauczycieli i studentów, pod red. J. Maternickiego, Wydawnictwo
Juka, Warszawa 2004.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 2900-L-SN-DH2 w USOSweb