Instytucje kultury w nowych mediach 2700-P1IKNM-SPNMIDK
W otaczającej społeczeństwo coraz ciaśniej rzeczywistości nowych mediów powstają strategie rozpowszechniania treści historycznych oraz kulturowych. To właśnie poprzez korzystanie z dobrodziejstw technologicznych każda z publiczności danej instytucji kultury może zostać potraktowana bardzo indywidualnie. Prowadzi to do ściślejszego wypełniania zadań placówek dziedzictwa, zmienia to jednak ich ofertę skierowaną do odbiorcy.
Celem ćwiczeń jest analiza działań komunikacyjnych instytucji kultury, które zostały zaprojektowane i przekazane odbiorcom za pomocą nowych mediów. Inicjatyw, które:
- używały nowych kanałów komunikacji z widzem (np.: social media),
- korzystały z nowoczesnych rozwiązań technologicznych (m.in: wirtualne wycieczki, VR, Augmented Reality)
- oraz tych, które tworzyły angażujące narracje za pomocą stron internetowych czy aplikacji mobilnych.
Przedstawione podczas ćwiczeń metody oraz przykłady będą także próbą odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób wykorzystywać nowe media oraz nowe technologie przy rozpowszechnianiu dziedzictwa narodowego, kulturowego i historycznego w instytucjach typu GLAM.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Po ukończeniu przedmiotu student:
Wiedza
- Ma wiedzę o powiązaniach muzeologii, bibliologii, archiwistyki z dyscyplinami naukowymi obszaru działania instytucji GLAM i nowych mediów.
- Ma wiedzę o głównych kierunkach rozwoju i nowych osiągnięciach w zakresie funkcjonowania instytucji dziedzictwa kulturowego.
Umiejętności
- Rozumie potrzebę ciągłego rozwoju i dokształcania zawodowego.
- Umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze, potrafi posługiwać się umiejętnościami teoretycznymi, wzorcami badawczymi i pojęciami właściwymi dla instytucji GLAM i nowych mediów.
Inne kompetencje
- Potrafi określić priorytety służące do realizacji określonego przez siebie lub innych zadania, celów działalności instytucji dziedzictwa kulturowego i ich misji.
Kryteria oceniania
Warunkiem zaliczenia zajęć jest uzyskanie wystarczającej liczby obecności i aktywność oraz wykonanie i zaprezentowanie projektu grupowego.
Ocena składa się z dwóch elementów:
1. przygotowania do zajęć (obecność i aktywność) – 40%
2. przygotowania projektu w grupie i prezentacji jego wyników podczas zajęć – 60%
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
• Banaś A., Janus A., Laboratorium muzeum. Pamięć, Warszawa 2018.
• Golat R., Aspekty informacyjno-informatyczne działalności muzeów, “Muzealnictwo” 2020 (61).
• Lusińska A., Google jako narzędzie komunikacji marketingowej polskich instytucji kultury w opinii studentów, Zarządzanie w kulturze 2018 (19).
• Macalik J., Komunikacja marketingowa polskich muzeów w opinii ich publiczności – wnioski z badań empirycznych, “Zarządzanie w kulturze” 2019, nr 20.
• NEMO European Museum Conference, Museums 2030 – Sharing recipes for a better future, Tartu 2019.
• Piekarska-Duraj, Ł. (2015). Facebook i facepalm. Kontekstualizacja dziedzictwa w regionalnym muzeum wirtualnym. W: Fiń, A., Kapralska, Ł. (red). Sieć pamięci. Cyfrowe postaci pamięci społecznej. Nomos, Kraków.
• de Rosset T., Bednarz Doiczmanowa E., Tołysz A., Muzeum a pamięć – forma, produkcja, miejsce, Warszawa 2018.
• Rojek K. (red.), Nowe media, technologia i otwartość w instytucjach kultury, Gdańsk 2016.
• Wilkowski M., Nowoczesna instytucja kultury w internecie, Warszawa 2016.
• Wolska-Pabian K., Kowal P., Muzeum i zmiana. Losy muzeów narracyjnych, Warszawa 2019.
• Van Mensch P., Meijer-van Mensch L (red.), New Trends in Museology II, Celje 2015.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: