|
W cyklu 2024L:
• Diamond, A. (2014). Want to optimize executive functions and academic outcomes? Simple, just nourish the human spirit. Minnesota Symposia on Child Psychology, 37, 205–220
• Florczak-Perchel, M., Gambin, M. (2014). Cechy psychopatyczne u dzieci i młodzieży. Związki z dziecięcymi zachowaniami problemowymi i psychopatią u osób dorosłych. W: M. Święcicka (red.), Drogi rozwoju osobowości dzieci i młodzieży. Warszawa Wydawnictwo Paradygmat.
• Frick P.J. (2012), Developmental pathways to conduct disorder: implications for future research, assessment and treatment. Journal of Clinical Child &Adolescent Psychology, 41(3), 378-383
• Hinshaw, S. P. (2010) Terapia dzieci i młodzieży z ADHD. W: P.C. Kendall (red.)Terapia dzieci i młodzieży. Procedury poznawczo-behawioralne. Kraków: Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Rozdz. 3
• Kaźmierczak-Mytkowska, A., Konowałek, Ł. (2021). Narzędzia diagnostyczne i do oceny nasilenia objawów psychopatologicznych. W: M. Janas-Kozik, T. Wolańczyk (red.), Psychiatria dzieci i młodzieży, (s.125-162) Warszawa:PZWL
• Kazdin, A. E., Weisz, J. R. (2006). Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. Kraków: Wyd. UJ. (roz. 5 i 11)
• Kendall, P. C. (2018). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji, Sopot: GWP (roz. 6)
• Kłoda, M., Pomorska, M. (2016). Uczeń z zespołem Aspergera w szkole ogólnodostępnej. Ośrodek Rozwoju Edukacji
• Kołakowski A. (2014). Zaburzenia zachowania u dzieci. Teoria i praktyka. Gdańsk: GWP (wybrane rozdziały)
• Krasowicz-Kupis, G. (2019). Nowa psychologia dysleksji. Warszawa: PWN. rozdz. 3
• Molicka, M. (2002). Bajkoterapia. O lękach dzieci i nowej metodzie terapii. Poznań: Media Rodzina. (s. 161-217)
• Namysłowska I. (2004). Późne dzieciństwo – wiek szkolny. W: I. Namysłowska (red.), Psychiatria dzieci i młodzieży. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
• Racicka-Pawlukiewicz, E., Wolańczyk T. (2021). Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), W: M. Janas-Kozik, T. Wolańczyk (red.), Psychiatria dzieci i młodzieży, (s. 305-333) Warszawa: PZWL
• Radziwiłowicz, W. (2020). Zaburzenia lękowe W: I. Grzegorzewska, L. Cierpiałkowska, A. R. Borkowska (red.), Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży (s. 426-432) Warszawa: PWN
• Oster G., Gould P. (1999). Rysunek w psychoterapii, Gdańsk: GWP (s. 30-68).
• Rapee, R. M., Wignall, A, Spence, A, Cobham, V., Lyneham, H. (2017). Lęk u dzieci. Kraków: Wydawnictwo UJ (roz 4)
• Soroko, E. (2020). Metody stosowane w psychologicznej diagnozie klinicznej dzieci i młodzieży. W: I. Grzegorzewska, L. Cierpiałkowska, A. R. Borkowska (red.), Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży (s. 209-244) Warszawa: PWN
• Święcicka, M. (2006). Nazwać a zrozumieć. Rola psychologa w diagnozowaniu dziecka z objawami nadpobudliwości. W: A. Maryniak, M. Święcicka (red.) Problemy tożsamości i etyki zawodowej dziecięcego psychologa klinicznego. Warszawa: Wydawnictwo Emu
• Święcicka, M. (2011). Psychoterapia dzieci z trudnościami w uczeniu się. W: L. Grzesiuk, H. Suszek (red.) Psychoterapia. Problemy pacjentów. (s.375-394) Warszawa: Eneteia
• Święcicka, M. (2019). Wprowadzanie struktury w życie dziecka w ujęciu teorii samostanowienia. Psychologia Wychowawcza, 58(16), 73 – 84.
• Woźniak, M. (2003). W poszukiwaniu psychologicznych uwarunkowań sukcesów i niepowodzeń w nauce szkolnej u uczniów z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej -kliniczne studia przypadku W: M. Święcicka (red.) Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej, Warszawa: Wyd. Emu
• Woźniak-Prus, M., Gambin, M. (2011). Metody badania funkcji wykonawczych u dzieci i młodzieży – omówienie wybranych technik. W: M. Święcicka (red.) Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny (s.97-112). Warszawa: Paradygmat
• Wróblewski, M. (2018). Jakie są mechanizmy i skutki medykalizacji nadpobudliwości? str. 104-137 W: Medykalizacja nadpobudliwości. Kraków: Universitas
|
W cyklu 2025L:
• Diamond, A. (2014). Want to optimize executive functions and academic outcomes? Simple, just nourish the human spirit. Minnesota Symposia on Child Psychology, 37, 205–220
• Florczak-Perchel, M., Gambin, M. (2014). Cechy psychopatyczne u dzieci i młodzieży. Związki z dziecięcymi zachowaniami problemowymi i psychopatią u osób dorosłych. W: M. Święcicka (red.), Drogi rozwoju osobowości dzieci i młodzieży. Warszawa Wydawnictwo Paradygmat.
• Frick P.J. (2012), Developmental pathways to conduct disorder: implications for future research, assessment and treatment. Journal of Clinical Child &Adolescent Psychology, 41(3), 378-383
• Hinshaw, S. P. (2010) Terapia dzieci i młodzieży z ADHD. W: P.C. Kendall (red.)Terapia dzieci i młodzieży. Procedury poznawczo-behawioralne. Kraków: Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Rozdz. 3
• Kaźmierczak-Mytkowska, A., Konowałek, Ł. (2021). Narzędzia diagnostyczne i do oceny nasilenia objawów psychopatologicznych. W: M. Janas-Kozik, T. Wolańczyk (red.), Psychiatria dzieci i młodzieży, (s.125-162) Warszawa:PZWL
• Kazdin, A. E., Weisz, J. R. (2006). Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. Kraków: Wyd. UJ. (roz. 5 i 11)
• Kendall, P. C. (2018). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji, Sopot: GWP (roz. 6)
• Kłoda, M., Pomorska, M. (2016). Uczeń z zespołem Aspergera w szkole ogólnodostępnej. Ośrodek Rozwoju Edukacji
• Kołakowski A. (2014). Zaburzenia zachowania u dzieci. Teoria i praktyka. Gdańsk: GWP (wybrane rozdziały)
• Krasowicz-Kupis, G. (2019). Nowa psychologia dysleksji. Warszawa: PWN. rozdz. 3
• Molicka, M. (2002). Bajkoterapia. O lękach dzieci i nowej metodzie terapii. Poznań: Media Rodzina. (s. 161-217)
• Namysłowska I. (2004). Późne dzieciństwo – wiek szkolny. W: I. Namysłowska (red.), Psychiatria dzieci i młodzieży. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
• Racicka-Pawlukiewicz, E., Wolańczyk T. (2021). Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), W: M. Janas-Kozik, T. Wolańczyk (red.), Psychiatria dzieci i młodzieży, (s. 305-333) Warszawa: PZWL
• Radziwiłowicz, W. (2020). Zaburzenia lękowe W: I. Grzegorzewska, L. Cierpiałkowska, A. R. Borkowska (red.), Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży (s. 426-432) Warszawa: PWN
• Oster G., Gould P. (1999). Rysunek w psychoterapii, Gdańsk: GWP (s. 30-68).
• Rapee, R. M., Wignall, A, Spence, A, Cobham, V., Lyneham, H. (2017). Lęk u dzieci. Kraków: Wydawnictwo UJ (roz 4)
• Soroko, E. (2020). Metody stosowane w psychologicznej diagnozie klinicznej dzieci i młodzieży. W: I. Grzegorzewska, L. Cierpiałkowska, A. R. Borkowska (red.), Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży (s. 209-244) Warszawa: PWN
• Święcicka, M. (2006). Nazwać a zrozumieć. Rola psychologa w diagnozowaniu dziecka z objawami nadpobudliwości. W: A. Maryniak, M. Święcicka (red.) Problemy tożsamości i etyki zawodowej dziecięcego psychologa klinicznego. Warszawa: Wydawnictwo Emu
• Święcicka, M. (2011). Psychoterapia dzieci z trudnościami w uczeniu się. W: L. Grzesiuk, H. Suszek (red.) Psychoterapia. Problemy pacjentów. (s.375-394) Warszawa: Eneteia
• Święcicka, M. (2019). Wprowadzanie struktury w życie dziecka w ujęciu teorii samostanowienia. Psychologia Wychowawcza, 58(16), 73 – 84.
• Woźniak, M. (2003). W poszukiwaniu psychologicznych uwarunkowań sukcesów i niepowodzeń w nauce szkolnej u uczniów z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej -kliniczne studia przypadku W: M. Święcicka (red.) Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej, Warszawa: Wyd. Emu
• Woźniak-Prus, M., Gambin, M. (2011). Metody badania funkcji wykonawczych u dzieci i młodzieży – omówienie wybranych technik. W: M. Święcicka (red.) Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny (s.97-112). Warszawa: Paradygmat
• Wróblewski, M. (2018). Jakie są mechanizmy i skutki medykalizacji nadpobudliwości? str. 104-137 W: Medykalizacja nadpobudliwości. Kraków: Universitas
|