Psychologia kliniczna 2500-PL-PS-OB3L-1-OG

Psychologia kliniczna jest dziedziną badań naukowych oraz obszarem działalności praktycznej psychologów, która dotyczy zaburzonych, jak i zdrowych przejawów funkcjonowania emocjonalnego, poznawczego, behawioralnego i somatycznego. Dziedzina ta w sposób naukowy opisuje i wyjaśnia zaburzone i zdrowe funkcjonowanie, ukazuje mechanizmy patogenetyczne i salutogenetyczne, a praktyczne zastosowanie polega na diagnozie zaburzeń lub zdrowia, która staje się podstawą do planowania i stosowania psychologicznych form pomocy. Psychologia kliniczna jest szeroką dziedziną, w ramach której wyodrębnia się wiele subdyscyplin. Do najważniejszych z nich należą psychologia kliniczna dziecka i rodziny, psychologia kliniczna osoby dorosłej, neuropsychologia, psychologia zdrowia oraz cztery formy pomocy psychologicznej (profilaktyka, interwencja kryzysowa, psychoterapia oraz rehabilitacja społeczna). Niniejszy wykład koncentruje się na psychologii klinicznej dziecka, psychologii klinicznej osoby dorosłej oraz pomocy psychologicznej (tematyka dotycząca pozostałych obszarów psychologii klinicznej omawiana jest na innych obowiązkowych zajęciach).

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z podstawową wiedzą dotyczącą etiologii i mechanizmów powstawania zaburzeń psychicznych i problemów klinicznych z naciskiem na te oparte na dowodach naukowych. Zaburzenia psychiczne oraz zachowania zostaną zaprezentowane zgodnie z międzynarodowymi klasyfikacjami ICD-10, DSM V oraz DC:0-5. Studenci uzyskają również informację o powstającej nowe klasyfikacji ICD-11. Treść wykładów obejmuje rozpoznawanie problemów psychicznych i ich klasyfikowanie, określanie mechanizmów powstawania zaburzeń psychicznych, znaczenie modeli teoretycznych w diagnozie klinicznej zaburzeń psychicznych oraz sposoby interwencji terapeutycznej i pomocy psychologicznej. Wykłady mają na celu integrację wiedzy z obszaru psychologii dziecka i rodziny z psychologią kliniczną wieku dorosłego.