Tutoring akademicki 2300-SZL-TA
Tutoring jest jedną z metod edukacji zindywidualizowanej, która opiera się na bezpośrednim spotkaniu tutora ze studentem. Tutor to osoba posiadająca wiedzę, doświadczenie i odpowiednie przygotowanie do prowadzenia tutoriali w relacji jeden na jeden. Tutoring jest najczęściej długofalowym (obejmującym co najmniej semestr) procesem współpracy, nakierowanym na integralny – obejmujący wiedzę, umiejętności i postawy – rozwój podopiecznego (ang. tutee). Istotą tutoringu są indywidualne spotkania, podczas których w atmosferze dialogu, szacunku i wzajemnej uwagi tutor pracuje z podopiecznym, pozwalając mu dogłębnie poznać określony obszar wiedzy, rozwinąć umiejętność samodzielnego jej zdobywania oraz rozwinąć sztukę maksymalnego korzystania z własnych talentów. W tutoringu możemy wyróżnić dwa obszary rozwoju podopiecznego: osobisty i naukowy. Przenikają się one wzajemnie: dzięki rzetelnemu i inspirującemu tutorialowi (spotkania tutorskie) podopieczny ma szansę poszerzyć zarówno swoją wiedzę, jak też odczuć zmiany w rozwoju osobistym, które są wynikiem nabywania i doskonalenia różnych kompetencji, istotnych dla jego późniejszego funkcjonowania w życiu prywatnym i zawodowym. Zatem rezultatem tutoringu powinien być wzrost poziomu samoświadomości oraz przejęcie odpowiedzialności za swój rozwój i proces dalszego kształcenia.
Efekty kształcenia
student/studentka zna i rozumie:
- istotę,podstawowe założenia, cele i zasady tutoringu akademickiego jako spersonalizowanego sposobu rozwijania własnego potencjału naukowego
-procedurę samodzielnego wyznaczania celu działań, planowania przebiegu i doboru środków do jego realizacji, dokonywania autoewaluacji i wyznaczania kolejnego celu,istotnego dla własnego rozwoju
student/studentka potrafi:
-wyszukiwać informacje, refleksyjnie je analizować, krytycznie oceniać, dokonywać selekcji i użytkować, korzystając z różnych źródeł
-trafnie dobierać merytoryczne argumenty, z odwołaniem do poglądów autorytetów naukowych lub ekspertów z danej dziedziny wiedzy
- weryfikować tezy, formułować wnioski i uogólniać rezultaty własnych poszukiwań poznawczych
- przygotowywać prace pisemne, dotyczące zagadnień szczegółowych, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych
-precyzyjnie operować pojęciami i faktami
student/studentka jest gotów/a do
-samodzielnegoposzerzania zdobytej wiedzy i doskonalenia własnych umiejętności
-podejmowania działań związanych z potrzebą uczenia się przez całe życie
Kryteria oceniania
Podstawą zaliczenia przedmiotu jest odbycie się wszystkich spotkań, każdorazowo dokumentowanych przez tutora za pomocą kart indywidualnych spotkań tutorskich. Ponadto oceniania jest także jakość merytoryczna i sposób opracowania wszystkich materiałów, które zostaną przygotowane podczas realizacji tutorialu.
Literatura
J.Burdulak, J. Gotlib, R.Koziołek, J.Uriasz (2019) - Model tutoringu, projekt "Mistrzowie dydaktyki", Warszawa,MNiSW
Czekierda, P. (2015). Czym jest tutoring. W: P. Czekierda, B. Fingas i M. Szala (red.), Tutoring: teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
Karpińska-Musiał, B. (2012). Tutoring akademicki jako rekonstrukcja relacji Uczeń-Mistrz wobec umasowienia kształcenia wyższego. Nauka i Szkolnictwo Wyższe, 2/40
Sarnat-Ciastko, A. (2015). Tutoring w szkole. Warszawa: Wydawnictwo Difin
Tołwińska B (2014),Od niemożności do możliwości – tutoring w edukacji akademickiej w: (red) M. Kowalczuk-Walędziak, A, Korzeniecka-Bondar, K,Bocheńska-Włostowska,Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej : możliwości, wyzwania, inspiracje, Kraków, Oficyna Wydawnicza "Impuls"
Fijałkowski A.( 2009),Z dziejów myślenia o tutoringu - krótki zarys historii indywidualnego kształcenia i wychowania , Kwartalnik Pedagogiczny nr 2
Czayka-Chełmińska, K. (2007). Metoda tutoringu. w: B. Kaczorowska (red.), W poszukiwaniu metody kształcenia liderów. Warszawa: Stowarzyszenie Szkoła Liderów.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: