MHPP - Moduł Humanistycznych Podstaw Pedagogiki 2300-MHPP
Problematyka modułu dostarczy wiedzy w zakresie następujących zagadnień:
- Podstawowe kategorie historyczne filozofii wychowania (paideia, kultura, Bildung)
- Założenia filozoficzne i geneza nowoczesnego uniwersytetu
- Problemy teoretyczne i metodologiczne pedagogiki jako dyscypliny akademickiej
- Miejsce pedagogiki w humanistyce i jej relacja do filozofii
- Pedagogika wobec ideologii
- Rozwój edukacji w perspektywie społeczno-politycznej i filozoficzno-kulturowej
- Myśl pedagogiczna i jej wpływ na praktykę oświatową
- Przemiany instytucji edukacyjnych od starożytności do XX wieku
- Założenia metodologiczne badań historyczno-oświatowych (krytyka różnych typów źródeł)
- Tradycje kształcenia nauczycieli
- Pedagogiczna refleksja nad istotą kultury w działaniach edukacyjnych i kształtowaniu człowieka
- Edukacja kulturalna szansą indywidualnego rozwoju człowieka
- Edukacja kulturalna a uczestnictwo w kulturze
- Praktyczny wymiar edukacji kulturalnej
- Przemiany w edukacji kulturalnej współczesnego człowieka
- Nowe zadania i dylematy edukacji kulturalnej
- Metodologia diagnostyki pedagogicznej w edukacji kulturalnej
Szczegółowe treści modułu zawarte są w opisach wykładów, konwersatoriów i lektoriów.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
W cyklu 2024Z: | W cyklu 2023Z: |
Efekty kształcenia
WIEDZA
1. Student uzyskuje wiedzę na temat pedagogiki jako nauki humanistycznej.
2. Wie, co to jest problem samowiedzy nauk humanistycznych.
3. Wie, jaki jest związek miedzy pedagogiką a filozofią oraz między pedagogiką a kulturą.
4. Student zna relacje między filozofią a nauką w kontekście historycznym oraz implikacje pojawienia się świadomości historycznej.
5. Zna, na propedeutycznym poziomie, dzieje wychowania i myśli pedagogicznej, posiada wiedzę na temat pedagogiki jako nauki humanistycznej oraz jej historycznych przemian.
6. Ma uporządkowaną wiedzę o kulturowych uwarunkowaniach procesów edukacyjnych.
7. Ma podstawową wiedzę na temat celów zadań, funkcji i form edukacji kulturalnej; zna zasady upowszechniania kultury.
UMIEJĘTNOŚCI
1. Student potrafi wykorzystywać wiedzę z zakresu nauk humanistycznych i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu nauk humanistycznych w celu analizy problemów edukacyjnych, jest gotowy do prowadzenia prostych badań.
2.posiada umiejętność obserwowania i przetwarzania informacji kulturowo-społecznych oraz ich interpretowania z punktu widzenia problemów edukacyjnych.
3. Potrafi samodzielnie rozbudowywać wiedzę wyniesioną z zajęć i twórczo inspirować innych uczestników działań edukacyjnych.
4. Potrafi analizować i opisywać mechanizmy kultury, postrzegać problemy pedagogiczne w związku z przemianami w kulturze i próbować je rozwiązywać.
5. potrafi przeprowadzić w stopniu podstawowym diagnozę potrzeb kulturalnych i poziomu edukacji kulturalnej.
6.Przejawia umiejętność humanistyczno-pedagogicznego i historycznego myślenia.
7. Umie krytycznie podejść do różnorodnych przejawów i form współczesnej kultury jako środowiska wychowawczego.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
1. Student ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego, za zachowanie kodów kulturowych w ramach komunikacji międzypokoleniowej.
2. Podejmuje namysł nad istotą kultury w działaniach edukacyjnych i kształtowaniu człowieka.
3. Ma świadomość istotności procesu edukacji kulturalnej wobec idei kształcenia permanentnego.
4. Student umie pracować w grupie szanują opinie innych osób (dyskusje).
5. Student ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego.
Kryteria oceniania
Obowiązuje egzamin modułowy.
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu modułowego jest:
1. Uzyskanie zaliczenia z każdego z trzech wykładów obowiązkowych – forma pisemna.
2. Zaliczenie wymaganej liczby konwersatoriów i lektoriów.
Egzamin modułowy jest egzaminem ustnym z oceną. Student składa egzamin przed jednym z przedstawicieli trzech zespołów modułowych.
Lektury obowiązkowe do egzaminu modułowego:
1. Jacques Le Goff, Inteligencja w wiekach średnich, Warszawa 1997.
2. Ellen Key, Stulecie dziecka, przekł. Iza Moszczeńska, Warszawa 2005.
3. Tadeusz Bieńkowski, Jan Amos Komeński o nauczaniu i wychowaniu, Pułtusk 2000.
4. Fryderyk Schiller, Listy o estetycznym wychowaniu człowieka i inne rozprawy, list 12, 14, 15 i 27, Warszawa 1972.
5. Zygmunt Bauman, 44 listy ze świata płynnej nowoczesności, rozdział 18: Co się stało z elitą kulturalną?, Kraków 2014.
6. Maria Janion, Czy będziesz wiedział co przeżyłeś, rozdział: Wobec końca wieku, Warszawa 1996.
7. Platon, Uczta, przekł. Władysław Witwicki - wydanie dowolne.
8. Hannah Arendt, Kryzys edukacji, w: Między czasem minionym a przyszłym. Osiem ćwiczeń z myśli politycznej, Warszawa 2011.
9. Paul Ricoeur, Pamięć - zapomnienie - historia, w: Tożsamość w czasach zmiany. Rozmowy w Castel Gandolfo, Kraków 1995.
Praktyki zawodowe
Praktyki nie są przewidziane.
Literatura
1. Martin Buber, Miejsce Kopernika w filozofii, tłum. Michał Galas, „Znak” 1995, nr 5 (480).
2. Platon, Państwo, tłum. Władysław Witwicki, ks. VII.
3. Arystoteles, Etyka nikomachejska, tłum. Daniela Gromska, księgi I, II, V [w:] Arystoteles, Dzieła wszystkie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, t.V.
4. Georg W. F. Hegel, Wykłady z filozofii dziejów, tłum. Janusz Grabowski i Adam Landman, PWN, Warszawa 1958, t. II, ks. II Świat grecki.
5. Immanuel Kant, Uzasadnienie metafizyki moralności, tłum. Mścisław Wartenberg, PWN, Warszawa 1984, rozdz. I i II.
6. Immanuel Kant, Odpowiedź na pytanie: Czym to jest oświecenie?, w: I. Kant, Rozprawy z filozofii historii, tłum. T. Kupś et al., Antyk, Kęty 2005.
7. Michel Foucault, Czym jest oświecenie?, w: M. Foucault, Filozofia, historia, polityka. Wybór pism, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Wrocław 2000.
8. Max Weber, Nauka jako zawód i powołanie, w: Polityka jako zawód i powołanie, Znak, Warszawa 1998.
9. Hans-Georg Gadamer, Cóż to jest prawda?, tłum. Małgorzata Łukasiewicz [w:] Hans-Georg Gadamer, Rozum, słowo, dzieje. Szkice wybrane, Warszawa 1979.
10. Peter Winch, Uogólnialność sądów moralnych [w:] Peter Winch, Etyka a działanie, Warszawa, PIW 1990.
11. Peter Winch, Etyczna nagroda i kara [w:] tamże.
12. Thomas S. Kuhn, Struktura rewolucji naukowych, tłum. Helena Ostromęcka, Warszawa 2001, rozdz. I, IV, IX, X.
13. Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, oprac. S. Wołoszyn, Kielce 1995-1999, t. 1, 2, 3/1, 3/2.
14. Kalina Bartnicka, Irena Szybiak, Zarys historii wychowania, Warszawa 2001.
15. Historia wychowania, red. Ł. Kurdybacha, t. 1-2, Warszawa 1965-1967.
16. Stanisław Litak, Historia wychowania, t. 1, Kraków 2004.
17. Jan Draus, Ryszard Terlecki, Historia wychowania, t. 2, Kraków 2005.
18. Stanisław Kot, Historia wychowania, t. 1-2, Warszawa 1994.
19. Adam Fijałkowski, Orbis pictus - Świat malowany Jana Amosa Komeńskiego, Warszawa 2008.
20. Szkoła polska od średniowiecza do XX wieku - między tradycją a innowacją, red. Irena Szybiak, Adam Fijałkowski, Janina Kamińska, współpraca Katarzyna Buczek, Warszawa 2010.
21. Arendt H. „Między czasem minionym a przyszłym”, Fundacja ALETHEIA, Warszawa 1994
22. H.-G. Gadamer, Dziedzictwo Europy, Warszawa 1992.
23. J. Gajda, Pedagogika kultury, Kraków 2006.
24. D. Kerckhove de, „Powłoka kultury. Odkrywanie nowej elektronicznej rzeczywistości”, Wyd. Mikom, Warszawa 1996.
25. W. Jakubowski Edukacja i kultura popularna, Kraków 2001.
26. „Kultura masowa”, antologia tekstów – wybór Cz. Miłosz, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002.
27. N. Postman „Technopol. Triumf techniki nad kulturą”, Warszawa 1995.
Uwagi
W cyklu 2023Z:
Moduł kończy sie Egzaminem w semestrze zimowym. |
W cyklu 2024Z:
Moduł kończy sie Egzaminem w semestrze zimowym. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: