Współczesne systemy edukacji alternatywnej 2300-MEA1-WSEA
Wykłady o charakterze konwersatoryjnym koncentrują się na następujących grupach zagadnień:
I. Podstawowe pojęcia pedagogiki i polityki oświatowej.
II. Źródła edukacji alternatywnej.
III. Szkolnictwo alternatywne w kontekście powszechności i obowiązkowości oświaty.
IV. Wybrane koncepcje i modele edukacji alternatywnej jako inspiracja współczesnych rozwiązań oświatowych (m.in.: M.Montessori, R.Steiner, C.Freinet, H.Parkhurst, J-O. Decroly, A.S.Neill, W.H. Kilpatrick, P.Petersen, M.Fourestier, K.Hahn, H.Lietz, T.Łopuszański).
V. Elitarne szkoły na świecie – alternatywna oświata czy potrzeba społeczna.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza:
a) opisuje systemy edukacji alternatywnej
b) przedstawia charakterystyczne cechy wybranych szkół alternatywnych.
c) wyjaśnia uwarunkowania przebiegu procesu kształcenia.
d) wymienia wady i zalety wybranych metod nauczania.
Umiejętności:
a) operacjonalizuje cele kształcenia.
b) dostosowuje wybór procesu dydaktycznego do założonych celów i treści kształcenia.
c) dokonuje wyboru metod, form i środków dydaktycznych zgodnego z celami dydaktycznymi wybranych systemów edukacji alternatywnej.
Kompetencje społeczne:
a) dokonuje krytycznej analizy przebiegu procesu wychowania i kształcenia w obszarze edukacji alternatywnej.
b) ocenia skuteczność założeń edukacji alternatywnej w rozwiązywaniu problemów dydaktycznych i wychowawczych w celu doskonalenia własnego warsztatu pedagogicznego.
Kryteria oceniania
Obecności i aktywność podczas zajęć. Dopuszczalne są 2 nb. nieusprawiedliwione i 4 nb. usprawiedliwione (powyżej 6 nieobecności przedmiot zostaje niezaliczony).
Spełnienie warunków wymogu obecności.
Zaliczenie pisemne na ostatnich lub przedostatnich zajęciach. Zaprojektowanie autorskiego systemu edukacji alternatywnej zgodnie ze wskazanymi przez egzaminatora warunkami i celami edukacyjnymi.
Literatura
1. Brezińska A. Trempała J. (2000).
Carlgren F. (1994). Wychowanie do wolności. Gdynia: Genesis.
2. Bruner J. (2006). Kultura edukacji. Kraków: Universitas.
3. Croall J. (1983). Neill of Summerhill – The Permanent Rebel. London: Routledge & Kegan Paul.
4. Dziewulak D.(2020): Polityka oświatowa, WS, Warszawa.
5. Dziewulak D. (2020): Wspieranie uczniów uzdolnionych w szkolnictwie europejskim i USA (str.409-442), w Polityka oświatowa, WS, Warszawa.
6. Dziewulak D. (2016): Jak być skutecznym nauczycielem nauczycieli, Tygodnik opinii Wszystko Co Najważniejsze, Instytut Nowych Mediów, Warszawa. https://wszystkoconajwazniejsze.pl/dobromir-dziewulak-jak-byc-skutecznym-nauczycielem-nauczycieli/
7. Dziewulak D. (2010): Jak wykształcić dobrego nauczyciela? (wywiad dla edunews.pl). Warszawa; http://www.edunews.pl/badania-i-debaty/wywiady/1302-tego-kandydata-przyjmiemy-tego-odprawimy-z-kwitkiem
8. Dziewulak D.: Szkolna elita w Szwajcarii, Nowa Szkoła 1991 r. nr 5.
9. Dziewulak D. (1988) : Wolna szkoła Rudolfa Steinera w Strasburgu, Kwartalnik Pedagogiczny 1988 r. nr 2.
10. Dziewulak D. (1986): Eksperyment wychowawczy „Summerhill”, Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze 1986 r. nr 7.
11. Dziurżyńska U. (1993). Rozwój człowieka. „Gdańskie Zeszyty Pedagogiki Waldorfskiej”,
12. Feiner M. (1995). Ku nowym sposobom myślenia i praktykowania wychowawczego. [w:]M. Feiner (red.). Alternatywne teorie i praktyki wychowawcze. Kraków: WOM.
13. Gawlicz K. (2022); Szkoły demokratyczne w Polsce. Praktykowanie alternatywnej edukacji. Wyd. II, zmienione
14. Helming H. (1994). Montessori -Pädagogik. München–Wien: Herder.
15. Neill, A.S. (1996). Summerhill School - New View of Childhood. New York: St. Martin’s Griffi n.
16. Okoń, W. (1997). Dziesięć szkół alternatywnych. Warszawa: WSiP.
17. Okoń, W. (1964). Szkoły eksperymentalne w świecie 1900-1960, Warszawa
18. Radziejowska A. (2021). Co to jest edukacja alternatywna i skąd bierze się jej rosnąca popularność?
https://witrynawiejska.org.pl/2021/09/30/co-to-jest-edukacja-alternatywna-i-skad-sie-bierze-jej-rosnaca-popularnosc/
19. Sikorska I. (2011). Edukacja alternatywna – bogactwo różnorodności, WUJ, Kraków
https://ruj.uj.edu.pl/entities/publication/05cb6bd6-91df-4e27-bee9-f3dfbe069ebe
20. Standing E.M. (1995). Maria Montessori – Leben und Werk. München: Finken – Verlag.
21. Steiner R. (1973). Allgemeine Menschenkunde als Grundlage der Pädagogik. Dornach: Rudolf Steiner Verlag.
22. Szymański M.S.(1992). Niemiecka pedagogika reformy. Warszawa
23. Śliwerski B. (2000). Edukacja alternatywna w Polsce na przykładzie recepcji pedagogiki
montessoriańskiej. „Wszystko dla szkoły”, nr 2.
24. Wasiukiewicz J. (1998). Pedagogika waldorfska w praktyce. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
25. Zwiernik J. (1996). Alternatywa w edukacji przedszkolnej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: