Organy porządku publicznego w państwach Unii Europejskiej 2200-4BA09
1. Zakres znaczeniowy przedmiotu. Pojęcie organów porządku publicznego: definicja pozytywna i negatywna.
2. Podział organów porządku publicznego: zwykłe i nadzwyczajne, służby policyjne, służby ochrony państwa, służby kryzysowe, i inne.
3. Aspekt obszaru: organy europejskie, krajowe, międzynarodowe. Głównie europejskie (prawo wspólnotowe). Organy międzynarodowe: Interpol.
4. Aspekt prawny zagadnienia:
a) prawo materialne,
b) instytucje,
c) niektóre aspekty formalne: np. wspólne grupy pościgowe.
5. Niektóre aspekty prawa europejskiego (wspólnotowego): Unia a Wspólnoty.
6. Elementy III filaru: współpraca sądowa i Policji w Sprawach Karnych):
a) instytucje materialnoprawne, np.: Plan zwalczania przestępczości zorganizowanej, projekt modelowego kodeksu karnego,
b) zwalczanie typów przestępczości: np. terroryzm, ekstradycja, handlu narkotykami, handlu ludźmi, korupcji w sektorze publicznym i prywatnym,
c) formalnoprawne: europejski nakaz aresztowania, Europejskie Biuro ds. zwalczania Oszustw (OLAF), Interpol, Europol, Eurojust, (Europejska Sieć Sądowa), Europejska Akademia Policyjna, oficerowie łącznikowi, itp.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
WIEDZA
1. Znajomość podstawowych pojęć z zakresu współczesnych systemów porządku publicznego w wybranych państwach Unii Europejskiej (modele narodowe), a także elementów instytucji ochrony porządku publicznego w prawie wspólnotowym (elementy III filaru).
2. Znajomość podstawowych zagadnień systemu ochrony porządku publicznego współczesnych państw europejskich, jego ewolucji, specyfiki i najważniejszych uwarunkowań.
3. Znajomość podstawowych tendencji reform systemów porządku publicznego w ramach UE i ich wpływu na podejmowane reformy w procesie transformacji i globalizacji polityki wspólnotowej.
4. Znajomość podstawowych uwarunkowań systemu ochrony porządku publicznego w Unii Europejskiej w kontekście globalizacji (współpraca z państwami i instytucjami trzecimi). .
UMIEJĘTNOŚCI
5. Samodzielne poszukiwanie i korzystanie z materiałów (w tym
obcojęzycznych) poszerzających wiedzę wyniesioną z zajęć: programów zwalczania i zapobiegania przestępczości, deklaracji i aktów normatywnych (obecnie obowiązujących i niektórych źródeł poznania prawa).
6. Dokonywanie wykładni tekstów prawnych w polskojęzycznym tłumaczeniu.
7. Umiejętność poruszania się w obrębie podstawowych zagadnień i instytucji współczesnego wspólnotowego systemu ochrony porządku publicznego.
Kryteria oceniania
Wykład zakończony oceną. Egzamin – forma pisemna (ocena wiedzy: znajomości podstawowych instytucji i regulacji normatywnych, umiejętność wskazania założeń doktrynalnych podstawowych instytucji, które występują we współczesnym systemie organów ochrony prawnej UE).
Egzamin pisemny z przedmiotu „Organy porządku publicznego w państwach Unii Europejskiej” składający się z trzech części:
a) część pierwsza – test jednokrotnego wyboru
b) część druga – krótkie pytania otwarte (co oznacza pojęcie X.) oraz zdania do uzupełnienia (kto? kiedy? tytuł?)
c) krótki esej (maksimum 1,5 strony A4) na jeden z dwóch zaproponowanych tematów
Literatura
PODSTAWOWA
1. St. Pieprzny, Policja. Organizacja i funkcjonowanie, wyd. II, Warszawa 2007, rozdz. IV,
2. J. Barcz (red.), Prawo Unii Europejskiej. Zagadnienia materialnoprawne i polityki, wyd. III, Warszawa 2011, rozdz. III, V i VI.
3. Konwencja w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Dz. U. z 2005 Nr 29, poz. 243, z późn. zm.).
UZUPEŁNIAJĄCA
Corocznie podawana studentom na zajęciach
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: