Introduction to comparative law - theory and practice 2200-1CWPM24-ERA
W literaturze od dawna toczy się spór o to, czy prawo porównawcze należy określać jako odrębną naukę prawniczą, czy też jako metodę badań prawniczych. Wydaje się, że przeważa podejście pierwsze. Jako nauka, prawo porównawcze nie zajmuje się konkretnym systemem prawnym, lecz identyfikuje i stara się wyjaśnić podobieństwa i różnice występujące między systemami prawnymi różnych państw (a niekiedy także między prawem w znaczeniu "tradycyjnym" a systemami norm prawa zwyczajowego obowiązującymi lokalnie w społecznościach takich jak np. grupy etniczne: Indianie, Aborygeni, Maorysi, Romowie itp.).
Jako "czysta" nauka, prawo porównawcze ma na celu poszerzenie horyzontu poznania ludzkiego. Może być też uprawiane jako nauka "stosowana", w celu wzbogacenia praktyki prawniczej lub też udoskonalenia legislacji poprzez "transplanty prawnicze" (recepcja prawa).
Celem przedmiotu jest wprowadzenie do teorii i praktyki badań porównawczych z zakresu prawa prywatnego. Studenci poznają podstawowe rodziny prawne, nauczą się rozpoznawać zapożyczenia z innych systemów prawnych, a także poznają podstawy metodologiczne, zwłaszcza w zakresie tzw. funkcjonalnego podejścia w ramach prawa porównawczego.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
1. Wiedza
a) Student zna pojęcie, funkcje i cele prawa porównawczego
b) Student zna podstawowe metody prawa porównawczego
c) Student charakteryzuje główne makrosystemy prawa prywatnego na świecie
2. Umiejętności
a) Student rozróżnia podstawowe metody prawa porównawczego
b) Student stosuje podstawowe metody prawa porównawczego
c) Student określa pochodzenie poszczególnych instytucji prawnych
3. Podejście
a) Student wykrywa powiązania między prawem polskim a innymi porządkami prawnymi
b) Student rozumie różnice i podobieństwa między poszczególnymi systemami prawnymi
c) Student docenia i uzasadnia różnorodność systemów prawa prywatnego na świecie
Kryteria oceniania
Warunkiem zaliczenia kursu jest lektura przynajmniej jednego artykułu prawnoporównawczego, weryfikowana przy pomocy testu (przeprowadzanego zdalnie na platformie e-learningowej).
Skala ocen standardowa.
Literatura
Po angielsku:
1) K. Zweigert, H. Kötz, An Introduction to Comparative Law, Clarendon Press Oxford 1998 (repr. 2011)
2) The Oxford Handbook of Comparative Law, red. M. Reimann, M. Zimmermann, Oxford 2006
3) W. Hug, The History of Comparative Law, “Harvard Law Review” Vol. 45, No. 6 (Apr., 1932), s. 1027 i n.
4) P. de Cruz, A Modern Approach to Comparative Law, Boston 1993
5) M. A. Glendon, M. W. Gordon, P. G. Carozza, Comparative Legal Traditions in a Nutshell, St. Paul 1999
6) H.P. Glenn, Legal Traditions in the World. Sustainable Diversity in Law, Oxford 2007
7) J. Gordley, An Introduction to the Comparative Study of Private Law: Readings, Cases, Materials, Cambridge 2006
8) M. Siems, Comparative law, Cambridge 2014
Po polsku:
1) M. Ancel, Znaczenie i metody prawa porównawczego, Warszawa 1979
2) R. Tokarczyk, Komparatystyka prawnicza, wyd. 9, Kraków 2008
3) Tokarczyk R., Współczesne kultury prawne, wyd. 8, Warszawa 2010
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: