Prawo i postępowanie w sprawach o wykroczenia 2200-1CWPK26
Program wykładu obejmuje syntetyczną prezentację prawa i postępowania w sprawach o wykroczenia. W ramach wykładu najbardziej szczegółowo omówione zostaną przepisy części ogólnej Kodeksu wykroczeń, w tym: zasady odpowiedzialności za wykroczenia, podstawowe instytucje prawa wykroczeń, kary i środki karne oraz zasady ich wymierzania. Wykład obejmie także charakterystykę części szczególnej kodeksu wykroczeń, w tym analizę wybranych typów najczęściej popełnianych wykroczeń. Prezentację podstaw szeroko rozumianego prawa wykroczeń zakończy analiza zasad i instytucji postępowania w sprawach o wykroczenia.
Systematyka wykładu jest zgodna ze strukturą Kodeksu wykroczeń oraz Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Podstawowym założeniem wykładu jest wskazanie słuchaczom specyfiki prawa wykroczeń, omówienie regulacji odmiennych w stosunku do prawa karnego i ich funkcjonalizacja oraz racjonalizacja.
Pierwsze wykłady są poświęcone pojęciu i istocie prawa wykroczeń, źródłom prawa wykroczeń (ze szczególnym akcentem na pozakodeksowe prawo wykroczeń) oraz wzajemnym relacjom pomiędzy prawem karnym wykroczeń a prawem karnym powszechnym.
Trzon wykładu stanowi bardzo szczegółowa, sfunkcjonalizowana prezentacja instytucji i uregulowań swoistych dla materialnego i procesowego prawa wykroczeń, nie występujących w ogóle w prawie karnym powszechnym. Do takich instytucji i uregulowań należą przede wszystkim: ekwiwalencja form winy; eliminacyjny i idealny zbieg czynów karalnych, środki oddziaływania wychowawczego oraz czynności wyjaśniające, postępowanie mandatowe.
W ramach wykładu szczególna uwaga zostanie poświęcona czynom zabronionym przepołowionym, tj. czynom zabronionym zdefiniowanym co do zasady analogicznie w prawie wykroczeń i w prawie przestępstw, zawierającym w swoich znamionach tzw. kryterium przepoławiające (należą do nich m.in. kradzież, przywłaszczenie).
Instytucje występujące zarówno w prawie wykroczeń, jak i w prawie karnym, ale uregulowane w znacząco odmienny sposób, zostaną zaprezentowane w ujęciu porównawczym, ze szczególnym akcentem na różnice i ich uzasadnienie. Do takich instytucji i regulacji należą przede wszystkim: środki karne, warunkowe zawieszenie wykonania kary aresztu, oskarżyciel publiczny i oskarżyciel posiłkowy w sprawach o wykroczenia.
Instytucje w pełni „bliźniacze” zostaną jedynie zasygnalizowane.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Wymagania (lista przedmiotów)
Założenia (lista przedmiotów)
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Po ukończeniu przedmiotu student:
WIEDZA:
1) zna źródła prawa wykroczeń; zna i rozumie powiązania prawa wykroczeń i postępowania w sprawach o wykroczenia z prawem karnym i postępowaniem karnym
2) prawidłowo definiuje wszystkie podstawowe instytucje prawa wykroczeń
UMIEJĘTNOŚCI:
1) prawidłowo stosuje i umie sfunkcjonalizować instytucje prawa wykroczeń
2) argumentuje posługując się prawidłowo prawniczą terminologią
POSTAWY:
1) rozumie i ocenia zasadność istnienia określonych instytucji prawa wykroczeń
2) jest otwarty na alternatywne interpretacje przepisów
Kryteria oceniania
Kontrola obecności (możliwe 2 nieobecności: obecności warunkują dopuszczenie do egzaminu) oraz obowiązkowy egzamin pisemny (opcyjnie ustny)
Egzamin pisemny – test jednokrotnego wyboru; 30 pytań (każde - 1 pkt.); do opracowania w ciągu 30 min.; zalicza 16 pkt. (50% + 1 pkt.)
Opcyjnie (przede wszystkim dla słuchaczy V roku studiów) – egzamin ustny (po 3 pytania z zakresu materialnego i procesowego prawa wykroczeń)
Obowiązuje wyłącznie materiał zaprezentowany na wykładzie; słuchacze otrzymają komplet materiałów do wykładu opracowanych przez prowadzącą
Literatura
LITERATURA PODSTAWOWA:
M. Błaszczyk, W.J. Jankowski, M. Zbrojewska, Prawo i postępowanie w sprawach o wykroczenia. Skrypt, Warszawa 2013
M. Błaszczyk, A. Zientara, Prawo wykroczeń. Diagramy, Warszawa 2015
A. Zientara, Prawo wykroczeń. Minirepetytorium, Warszawa 2014
M. Iwański, J. Konieczny, A. Kościuk, A. Krysta, U. Łabuz, Sz. Rogulski, Prawo wykroczeń. Repetytorium, Warszawa 2008
T. Grzegorczyk, W. Jankowski, M. Zbrojewska, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2013
T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, Komentarz, Warszawa 2012
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
A. Marek, Prawo wykroczeń (materialne i procesowe), Warszawa 2012
M. Bojarski, W. Radecki, Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2010
T. Bojarski (red.), Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2015
P. Daniluk (red.) Kodeks wykroczeń. Komentarz, Warszawa 2016
K. Dąbkiewicz, Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, Komentarz, Warszawa 2017
A. Sakowicz (red.), Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, Komentarz, Warszawa 2017
W. Kotowski, B. Kurzępa, Wykroczenia pozakodeksowe. Komentarz, Warszawa 2006
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: