Prawo przewozowe 2200-1CWPC111

Założenia – efekty kształcenia (opisowo):
1) w zakresie wiedzy:
a. wiedza na temat roli i znaczenia prawa przewozowego, zakresu regulacji, historii kodyfikacji, źródeł prawa, roli orzecznictwa i doktryny w zakresie interpretowania prawa.
b. wiedza o instytucjach prawa przewozowego krajowego i międzynarodowego.
c. wiedza w zakresie elementów umowy przewozu osób i rzeczy.
d. wiedza w zakresie odpowiedzialności przewoźnika za szkody i możliwości dochodzenia przeciwko niemu roszczeń odszkodowawczych;

2) w zakresie umiejętności:
a. umiejętność posługiwania się właściwą dla prawa przewozowego siatką pojęciową,
b. umiejętność rozróżnienia przewozów krajowych i międzynarodowych i zastosowania właściwych przepisów,
c. umiejętność odróżnienia poszczególnych umów w ramach prawa przewozowego i wskazania ich cech charakterystycznych,
d. umiejętność określenia odrębności prawa przewozowego w stosunku do prawa cywilnego, w szczególności w odniesieniu do roszczeń odszkodowawczych w stosunku do przewoźnika;

3) w zakresie kompetencji społecznych:
a. kompetencje pozwalające na rozwiązywania podstawowych problemów z zakresu prawa przewozowego w formie dyskusji naukowej,
b. kompetencje w zakresie argumentowania i kontrargumentowania z wykorzystaniem terminologii z zakresu prawa przewozowego,
c. świadomość nieustannej potrzeby zapoznawania się z aktualnym orzecznictwem Sądu najwyższego i poglądami doktryny.

Egzamin z 6-8 pytań wymagających krótkich i rzeczowych odpowiedzi sprawdzających przekrojowo wiedzę studentów z prawa przewozowego, w tym krótki kazus – na podstawie wykładów oraz literatury.

Literatura obowiązkowa:
1. T. Szanciło, Odpowiedzialność kontraktowa przewoźnika przy przewozie drogowym przesyłek towarowych, Warszawa 2013.
2. T. Szanciło, Prawo przewozowe. Komentarz, Warszawa 2008.
3. W. Górski, K. Wesołowski, Komentarz do przepisów o umowie przewozu i spedycji. Kodeks cywilny – prawo przewozowe – CMR, Gdańsk 2006.

Literatura uzupełniająca:
1. M. Stec, Umowa przewozu w transporcie towarowym, Kraków 2005.
2. K. Wesołowski, Umowa międzynarodowego przewozu drogowego towarów na podstawie CMR, Warszawa 2013.
3. W. Górski, E. Mendyk, Prawo transportu lądowego, Warszawa 2005.

Baza prawna:

1. art. 774-793 k.c.,
2. ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1173 ze zm.),
3. konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) i protokół podpisania z dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. z 1962 r., nr 49, poz. 238 ze zm.),
4. rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I – Dz.U. UE L 2008, No 177, p. 6),
5. ustawa z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (t.j. Dz.U. z 2013, poz. 1393 ze zm.),
6. konwencja warszawska z dnia 12 października 1929 r. o ujednostajnieniu niektórych prawideł, dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego (Dz.U. z 1933 r., nr 8, poz. 49 ze zm.),
7. konwencja montrealska z dnia 28 maja 1999 r. o ujednoliceniu niektórych prawideł, dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego (Dz.U. z 2007 r., nr 37, poz. 235 ze zm.),
8. ustawa z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 758 ze zm.).

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 2200-1CWPC111 w USOSweb