Polityka medialna Unii Europejskiej i państw członkowskich - moduł medialny 2105-PI-L-D5PMUEPCZ
Przedmiot kompleksowo traktuje o polityce medialnej – omawiane są jej cele, formowane na poziomie struktur UE, jak i poszczególnych państw członkowskich; wskazywane podmioty ją kreujące i analizowane narzędzia, służące realizacji konkretnych celów: regulacje prawne, polityka wydawnicza i koncesyjna, stosowane subwencje bezpośrednie i pośrednie i edukacja medialna. Omawiane są cechy charakterystyczne dla aktywnej polityki medialnej. W trakcie zajęć akcentowane jest znaczenie unijnej polityki medialnej dla procesu jednoczenia, wskazywany udział mediów w budowie społeczeństwa obywatelskiego w krajach członkowskich UE.
Tematy poszczególnych zajęć
1. Zajęcia organizacyjne.
Studenci poznają zasady zaliczenia; zapoznają się z literaturą podstawową i uzupełniającą; wybierają tematy prezentacji, które będą musieli przygotować w grupach (do 3 osób).
2–3. Polityka medialna – zagadnienia teoretyczne
Definicja pojęcia. Wyodrębnienie trzech obszarów polityki medialnej – kształtowanie ramowych warunków prawnych funkcjonowania systemu medialnego; tworzenie technicznej i społecznej infrastruktury funkcjonowania mediów.
Podmioty polityki medialnej oraz ciała kontroli i samoregulacji i zakres ich kompetencji: administracja państwowa; środowisko mediów – najczęściej rady radiofonii i telewizji, rady prasowe; środowisko odbiorców mediów.
Cele polityki medialnej i sposoby ich osiągania: wolność słowa i prawo do informacji; pluralizm mediów (wewnętrzny i zewnętrzny); preferowane formy własności; ochrona konsumenta; ochrona małoletnich odbiorców i godności człowieka; promocja kultury narodowej; rozwój nowoczesnych technologii informatycznych; cyfryzacja; edukacja medialna. Wskazanie narzędzi polityki medialnej – ograniczanie procesu koncentracji; polityka koncesyjna; subwencje pośrednie i bezpośrednie; programy wsparcia instytucji medialnych.
4. Rozwój polityki medialnej struktur UE
Geneza; obszary; podmioty; cele.
5–6. Narzędzia polityki medialnej UE
Uzgodnione regulacje prawne: zakres przedmiotowy Dyrektywy o telewizji bez granic a Dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych; definicja programu publicznego; dopuszczalna pomoc państwa; wyjątek kulturalny (tzw. kwota europejska); kwota niezależnych producentów. Subwencje. Edukacja medialna.
7. Konsekwencje trzech podejść do polityki medialnej –monocentrycznego, liberalnego i umiarkowanie liberalnego
8–12. Cechy charakterystyczne poszczególnych krajowych polityk medialnych
Omówienie polityk medialnych w państwach członkowskich wg wskazanego na pierwszym wykładzie klucza kategoryzacyjnego: cele, podmioty i narzędzia polityki medialnej.
13. Test zaliczeniowy
Student musi przeznaczyć 85 godz. na osiągnięcie efektów uczenia się, w tym:
30 godz. – obowiązkowy udział w zajęciach
20 godz. – przygotowanie do testu zaliczeniowego
20 godz. – bieżące przygotowanie do poszczególnych zajęć
15 godz. – przygotowanie prezentacji
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Student po zajęciach:
WIEDZA:
1 określa powiązania pomiędzy systemem społecznymi a medialnym (W06);
2 wskazuje funkcje mediów w społeczeństwie obywatelskim;
3 wyjaśnia wpływ mediów na proces integracji kontynentu;
4 wyjaśnia, w jaki sposób polityka medialna prowadzona przez struktury UE wpływa na zasady organizowania krajowych systemów medialnych państw członkowskich;
5 poprawnie posługuje się terminologią w języku polskim i angielskim używaną w teorii i praktyce polityki medialnej – np. wyjątek kulturalny, usługa publiczna, dozwolona pomoc państwowa.
UMIEJĘTNOŚCI:
6 ocenia narzędzia służące zagwarantowania wolności słowa;
7 poddaje krytycznej analizie metody osiągania pluralizmu;
8 na podstawie obowiązującej legislacji i ogłaszanych planów rozwoju odczytuje i kategoryzuje cele polityki medialnej;
9 analizuje ustnie i pisemnie zagadnienia związane z polityką medialną państw członkowskich i UE.
KOMPETENCJE:
10 realizuje powierzone zadania w grupie;
11 identyfikuje inicjatywy i projekty obywatelskie w sferze mediów oraz czynnie się w nie angażuje.
Kryteria oceniania
Warunkiem wstępnym uzyskania zaliczenia jest obecność na zajęciach (dopuszczalne są 2 nieobecności). Nieobecność (w ramach limitu) nie zwalnia z obowiązku dostarczenia na czas prezentacji lub zaliczenia na dyżurze ewentualnego sprawdzianu.
Ocena uzależniona jest od spełnienia poniższych kryteriów (podano % udział w ocenie końcowej poszczególnych elementów wymaganych do zaliczenia przedmiotu):
• punkty za aktywność na zajęciach (na każde zajęcia przygotowano wykaz lektur) – 25%;
• prezentacja - max 10 minutowa, na wybrany temat, zakończona pytaniami problemowymi do uczestników spotkania, wywołującymi dyskusję; prezentację poprzedzać musi dostarczenie prowadzącemu zajęcia pisemnej wersji referatu i ewentualnie materiałów pomocniczych(6 stron, 12 pkt. Times New Roman, odstęp 1,5); w realizacji zadania uczestniczy kilkoro studentów student – 25%;
• test zaliczeniowy – 50%.
Skala ocen:
Ocena bardzo dobra 91–100%
Ocena dobra plus 85–90%
Ocena dobra 75–84%
Ocena dostateczna plus 70–74%
Ocena dostateczna 51–69%
Ocena niedostateczna 0–50%.
UWAGA:
Studenci posiadający ITZ lub ITS zobowiązani są do skontaktowania się z prowadzącą zajęcia do końca listopada w celu określenia indywidualnych zasad zaliczenia przedmiotu. W przypadku niezgłoszenia się we wskazanym terminie, student nie uzyska zaliczenia z przedmiotu.
Literatura
LITERATURA PODSTAWOWA:
Dokumenty i materiały dostępne na stronie ec.europa.eu
Hamelink C., Nordenstreng K., Towards Democratic Media Governance; w: Media between culture and commerce, De Bens E., Hamelink C., Jakubowicz K. (red.), 2007, na: www.flipkart.com/bb/0-2199796
Jakubowicz K., Unia Europejska a media. Między kulturą a gospodarką, Warszawa 2010.
Kamiński I., Swoboda wypowiedzi w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, Kraków 2006.
Konopacki S., Komunikacyjna teoria integracji politycznej Karla Deutscha, „Studia Europejskie”, 1998/1, s. 37–47
Stasiak-Jazukiewicz E., Jas-Koziarkiewicz M., Polityka medialna w UE, Warszawa 2011.
Study on Co-Regulation Measures in the Media Sector, 2006, raport dostępny na stronie Hans Bredow Institut: http://co-reg.hans-bredow-institut.de
LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:
Jas-Koziarkiewicz M., Pomoc publiczna dla mediów w Austrii, [w:] Systemy medialne w XXI wieku. Wspólne czy różne drogi rozwoju?, J. Adamowski, A. Jaskiernia (red.), Warszawa 2012.
Jas-Koziarkiewicz M., Wpływ Unii Europejskiej na system medialny Austrii, [w:] Państwa niemieckojęzyczne w procesie integracji europejskiej, D. Popławski (red.), Warszawa 2011.
Ławniczak K., Unia Europejska na drodze do jednolitego rynku usług telekomunikacyjnych – pakiet dyrektyw z 2002 roku, „Studia Medioznawcze” 2008,, nr 4.
Stasiak-Jazukiewicz E., Antyterrorystyczne polityki informacyjne w państwach Unii Europejskiej, [w:] Strategie rozwoju Unii Europejskiej, J. Adamowski, K.A. Wojtaszczyk (red), Warszawa 2010.
Williams K., Media w Europie, Warszawa 2008.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: