Prognozowanie i symulacje międzynarodowe 2104-M-D1PISM
1. Wprowadzenie: do zagadnień prognozowania międzynarodowego. Sprawy organizacyjne, spisanie celów kursu oraz efektów uczenia się.
2. Zmienna i rozkład zmiennej: miary tendencji centralnej i rozproszenia. Korelacja a związek przyczynowo-skutkowy.
3. a/ Metody i techniki prognozowania międzynarodowego – główne pojęcia, klasyfikacja, metody: ekstrapolacja trendu, analogia, metoda wskaźnikowa, analiza szeregów czasowych, metoda barometrów, modele ekonometryczne
b/ wyłonienie podgrup i omówienie zasad przygotowania studiów przypadków
4. a/ Metody heurystyczne i zasady pracy w grupie.
b/ omówienie propozycji tematów studiów przypadków, zaproponowanych przez podgrupy.
5. Omówienie ważnych prognoz międzynarodowych. Krytyczna analiza, dyskusja. Dyskusja nad postępem prac w podgrupach.
a/ Prognoza Klubu Rzymskiego
b/ Prognoza amerykańskich organizacji wywiadowczych z 2008 r. (National Inteligence Council).
6. Zastosowanie teorii gier do prognozowania stosunków międzynarodowych, cz. 1.
7. Zastosowanie teorii gier do prognozowania stosunków międzynarodowych, cz. 2.
8. Pierwsza prezentacja prognoz przygotowanych w podgrupach przez studentów, cz. 1.
9. Pierwsza prezentacja prognoz przygotowanych w podgrupach przez studentów, cz. 2.
10. Heurystyki i błędy poznawcze.
11. Nadmierna pewność siebie jako wyzwanie dla prognozowania.
12. Znaczenie "big data" dla prognozowania międzynarodowego.
13.Prezentacja ostatecznych prognoz przygotowanych przez podgrupy studentów, cz. 1.
14.Prezentacja ostatecznych prognoz przygotowanych przez podgrupy studentów, cz. 2.
15. Podsumowanie.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Student:
- potrafi analizować rzeczywistość międzynarodową, posługując się metodami prognozowania
- umie pracować w grupie, zna zasady tej pracy oraz mocne i słabe strony takiej metody
- zna i wykorzystuje zasady wnioskowania statystycznego, potrafi także zidentyfikować typowe błędy we wnioskowaniu
- łączy wiedzę teoretyczną z praktyką, stosuje wiedzę teoretyczną do analiz
- samodzielnie poszukuje źródeł i krytycznie ocenia ich jakość
- umie w sposób komunikatywny i kulturalny brać udział w dyskusji, przedstawić swoje stanowisko, merytorycznie uargumentować je
- posiada nawyk systematycznej obserwacji zjawisk międzynarodwych
K_W01, K_W05, K_U01, K_U02, K_U03, K_U04, K_K01, K_K02, K_K05
Kryteria oceniania
Co jest oceniane?
- obecność i staranne przygotowanie do zajęć są zawsze obowiązkowe, można dwa razy skorzystać z prawa do nieobecności lub nieprzygotowania; każde następne nieprzygotowanie lub nieobecność skutkuje otrzymaniem minusa, który negatywnie wpływa na ocenę końcową,
- za wyróżniającą się aktywność na zajęciach można otrzymać plusa,
- 1 plus i 1 minus sumują się do 0,
- część właściwa kursu, poświęcona samemu prognozowaniu, opiera się na studiach przypadków, przygotowywanych w grupach przez studentów; studia przypadków są oceniane; zasady przygotowania studiów przypadków zostaną wyjaśnione na trzecich zajęciach
WARIANT I: jeśli współpraca przebiega sprawnie, grupa jest systematycznie zaangażowana, znajomość materiału jest satysfakcjonująca, zaliczenie całego przedmiotu obywa się w oparciu o systematyczną pracę na zajęciach. W takim przypadku ocena końcowa jest złożona z plusów i minusów oraz oceny za studium przypadku.
WARIANT II: jeśli współpraca pokazuje, że znajomość materiału nie jest satysfakcjonująca, przedmiot zakończony jest egzaminem. Ocena końcowa jest wówczas złożona z plusów i minusów, oceny za studium przypadku, oceny z egzaminu.
Literatura
M. Sułek, „Prognozowanie i symulacje międzynarodowe”, Warszawa 2010.
A. Wojciuk, Metody twórczej pracy grupowej w analizie polityki zagranicznej i dydaktyce stosunków międzynarodowych, w: "Stosunki międzynarodowe", nr 1 -2 (t.43), 2011.
D. Kahneman, "Pułapki myślenia. O myśleniu szybkim i wolnym", Media Rodzina, Warszawa, 2012.
B. Bueno de Mesquita, „The Predictioneer’s Game. Using the Logic of Brazen Self-Interest to See and Shape the Future”, New York: Random House, 2009.
G. Wieczorkowska, A. Wierzbiński, Statystyka. Analiza Badań społecznych, (wszystie wydania)
A. Dixit, S. Skeath, „Games of Strategy”, New York/London: Norton & Co. (wszystie wydania)
K. Cukier, V. Mayer-Schoenberger, "The Rise of Big Data. How It's Changing the Way We Think About the World", Foreign Affairs, May/June 2013.
Uzupełniająco:
G. Allison, P. Zelikow, „Essence of Decision. Explaining the Cuban Missile Crisis”, 2nd edition, Longman, 1999.
N. N. Taleb, „The Balck Swan. The Impact of Highly Improbable”, New York: Random House, 2007.
M. Granger Morgan, M. Henrion, „Uncertainty. A Guide to Dealing with Uncertainty in Quantitative Risk and Policy Analysis”, Cambridge University Press, 1990.
R. Heuer, R. Pherson, „Structured Analytic Techniques for Intelligence Analysis”, CQ Press, 2010.
R. Lempert, S. Popper, S. Bankes, Shaping the next one hundred years : new methods for quantitative, long-term policy analysis, RAND, 2003.
S. Renshon, D. Welch Larson, „Good Judgment in Foeign Policy. Theory and Application”, Oxford: Rowman, 2003.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: