Gry decyzyjne i symulacje polityczne 2102-M-D4GDSP-MP

Wykaz problematyki zajęć:
1. Zajęcia organizacyjne. Omówienie założeń przedmiotu, tematyki zajęć, literatury przedmiotu.

2. Charakterystyka procesu decyzyjnego: Podmioty, reguły, ryzyko, niepewność. Motywacje decyzji. Elementy procesu decyzyjnego. Typologie decyzji politycznych. Ryzyko decyzyjne i zrządzanie ryzykiem. Decyzje indywidualne i zespołowe. Zagrożenia decydowania w warunkach zespołu. Racjonalność-nieracjonalność decyzji. Sposoby maksymalizacji użyteczności. Metody wyboru alternatyw decyzyjnych.
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz II. Proces decydowania politycznego w ujęciu systemowym.
• G. Rydlewski, Decydowanie, w: Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.
• H. Komornicki, Decyzje polityczne i proces decyzyjny, w: Wprowadzenie do nauki o państwie i polityce, B. Szmulik, M. Żmigrodzki (red.), Lublin 2000, Roz. XII.

3. Model racjonalny, teoria gier. Założenia racjonalnego modelu decydowania. Roli modeli w naukach społecznych. Geneza teorii gier. Pojęcie teorii gier. Składniki teorii gier. Racjonalność i nieracjonalność w teorii gier. Postacie gier. Macierz gry. Wypłaty w grach. Drzewo topologiczne. Maksymalizacja użyteczności. Zachowania racjonalne a warunki niepewności. Gry decyzyjne w naukach społecznych.
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz. III, Proces decydowania racjonalnego. Str. 176-209.
• R. P. Kostecki, Wprowadzenie do teorii gier, http://www.fuw.edu.pl/~kostecki/teoria_gier.pdf
• Ł. Donaj, Wykorzystanie gier decyzyjnych/symulacyjnych w naukach społecznych. Wybrane problemy, https://pressto.amu.edu.pl/index.php/ps/article/view/878/773
• A. Bodnar, Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985, Roz. V.
• W. Kwaśnicki, Określenie zasadności modeli w naukach społecznych w: https://www.researchgate.net/publication/228775017_Okreslenie_zasadnosci_modeli_w_naukach_spolecznych

4. Analiza gier decyzyjnych. Rodzaje gier. Klasyfikacje gier. Postacie gier. Strategie gier. Gry o sumie zerowej i niezerowej. Gry o częściowym i całkowitym konflikcie interesów. Gry dwuosobowe i wieloosobowe. Optymalność i skuteczność decyzji politycznych. Równowaga Nasha – symulacje gier
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz. III, Proces decydowania racjonalnego. Str. 209-269.
• P.D. Straffin, Teoria gier, Scholar, 2004. Str. 1-29.

5. Zastosowania teorii gier. „Dylemat więźnia”. „Polowanie na jelenia”. „Wspólne pastwisko”. „Chicken game” – gra na zastraszenie. Dylematy rozbrojenia. Teoria gier ewolucyjnych. Dylemat korupcji politycznej. Gry ewolucyjne Dylemat wspólnego pastwiska i jego polityczne konsekwencje –symulacje gier.
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz. III, Proces decydowania racjonalnego. Str. 209-269.
• Tyszka T., Konflikty i strategie. Niektóre zastosowania teorii gier, Warszawa 1965 roz. 1-3.
• J. M. Smith, Evolution and the Theory of Games, Cambrigde 1982.
• G. Hardin, The Tragedy of the Commons, Science, Vol. 162, No. 3859, https://science.sciencemag.org/content/sci/162/3859/1243.full.pdf
• R. Dawkins, Samolubny gen, różne wydania.

6. Model emocjonalny i irracjonalny decydowania. Psychologiczne uwarunkowania decydowania. Decydowanie grupowe. Biologiczne uwarunkowania decydowania politycznego: płeć, zdrowie, wiek, zmęczenie. Wpływ osobowości decydenta: osobowość autorytarna, neurotyczna, narcystyczna, paranoidalna w proces decyzyjnych. Sytuacja normalna i kryzysowa. Przywódca kryzysowy a procesy decyzyjne. Kryzys a procesy decyzyjne. Frustracja i stres a procesy decyzyjne. Zakłócenia afektywne procesu decyzyjnego. Rola czynników osobowościowych odbiorców decyzji.
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz. IV, Proces decydowania emocjonalnego.
• J. Kozielecki, Podejmowanie decyzji w: T. Tomaszewski, Psychologia ogólna, Warszawa 1975.
• E. Aronson i inni, Psychologia społeczna, różne wydania, Roz. 9. Procesy grupowe.

7. Prognozowanie w polityce. Metoda symulacyjna i scenariuszowa. Elementy prognostyki. Metody prognozowania. Metody matematyczne, statystyczne. Metody heurystyczne. Ekstrapolacja. Metoda Delficka. Metody scenariuszowe.
• T. Bodio, A. Chodubski, O prognostyce w politologii, tekst dostępny na: http://biblioteka.oapuw.pl/wp-content/uploads/2013/03/bodio-chodubski-o-prognostyce-w-politologii.pdf
• M. Sułek, Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010, Roz. 7. Pt: Scenariusze, symulacje, gry decyzyjne.
• S. M. Komorowski, Scenariusz jako metoda diagnozy i prognozy, Warszawa 1988, cz. 1.
• B. Guzik, D. Appenzeller, W. Jurek: Prognozowanie i symulacje. Wydawnictwo AE w Poznaniu. Poznań 2004, Roz.1.

8. Gry symulacyjne i elementy grywalizacji. Zasady konstruowania gier i symulacji. Typy gier symulacyjnych. Typy graczy, motywacje graczy. Gry dydaktyczne – warsztaty grywalizacyjne.
• Fuchs, M., Fizek, S., Ruffino, P., Schrape, N. (Red.). (2014). Rethinking Gamification. Lüneburg: Meson Press. Dostępny: http://meson.press/wpcontent/uploads/2015/03/9783957960016-rethinkinggamification.pdf
• Magdalena Trzcionka, W EDUKACJI – GRYWALIZACJAW PROCESIE DYDAKTYCZNYM, tekst dostępny: http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.mhp-b071f0df-0288-426a-9d0d-4b22804b2beb/c/pis_2018_1_03_Trzcionka.pdf.
9. Symulacyjne gry decyzyjne (np.: komputerowe, planszowe). Kulturowe, społeczne, naukowe i dydaktyczne aspekty gier. Gry a pobudzanie wyobraźni politologicznej. Gry jako symulacja procesu decyzyjnego. Gry jako symulacja wielowymiarowości polityki – warsztaty symulacyjne. Modzelewski, W. Oronowicz-Jaśkowiak, Gry komputerowe a funkcjonowanie psychospołeczne. Przegląd aktualnych doniesień naukowych, „Konteksty Pedagogiczne”, nr 2/2018, https://www.academia.edu/38620583/Gry_komputerowe_a_funkcjonowanie_psychospo%C5%82eczne._Przegl%C4%85d_aktualnych_doniesie%C5%84_naukowych.
• M. Szpunar, Społeczne znaczenie i funkcje gier komputerowych, [w:] A. Surdyk, J. Szeja (red.) Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał, Tom II, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2007.
• G. Leśniewska, Gry jako narzędzie wspierające proces edukacji, „Studia i Prace WNEIZ US”, nr 49/2017.

10. Komputerowe gry symulacyjne. Analiza przykładów gier i symulacji decyzji politycznych, ekonomicznych, militarnych (player vs player; player vs computer) np.: serie: Realpolitiks, Democracy, Tycoon, Tropico, President Forever, The Political Machine, Geopolitical Simulator, Cywilizacja, Capitalism, Sim City, Europa Universalis, Total War, Crusader Kings i inne – Przeprowadzenie symulacji na zajęciach.
• M. Tymińska, Czego uczą nas gry? Praktyczny przewodnik po pozytywnych aspektach grania, https://www.academia.edu/4471674/Czego_ucz%C4%85_nas_gry_Praktyczny_przewodnick_po_pozytywnych_aspektach_grania_What_Games_Teach_Us_Practical_Guide_to_Positive_Aspects_of_Gaming.
• Tvgrypl, Jak gry mogą pomóc w edukacji? https://www.youtube.com/watch?v=hE-SmBrq7Oc
• M. Siekański, Gry komputerowe w edukacji - fikcja czy bliska rzeczywistość? https://www.youtube.com/watch?v=iSBpyrWULsk.
• P. Olszewski, Polityzacja gier wideo. Ewolucja od niezobowiązującej rozrywki do zideologizowanego medium, „Homo ludens”, 1/2011.
• K. Kowalczuk, Edukacyjne cechy gamingu, „Homo ludens”, 1/2020.
• M. Wawrzak-Chodaczek, Rola gier komputerowych w czasie wolnym młodzieży w wieku adolescencji, „Chowanna”, 2/2012.
• T. Kamiński, Dlaczego studenci nie grają w gry? Zastosowanie gier w edukacji dorosłych na przykładzie nauczania zarządzania projektami, „Homo ludens”, nr 1/2013.
11. Komputerowe gry symulacyjne. Analiza przykładów gier i symulacji decyzji politycznych, ekonomicznych, militarnych (player vs player; player vs computer) np.: serie: Realpolitiks, The Democracy, Tycoon, Tropico, President Forever, The Political Machine, Geopolitical Simulator, Cywilizacja, Capitalism, Sim City, Europa Universalis, Total War, Crusader Kings i inne – Przeprowadzenie symulacji na zajęciach
13. Prezentacje projektów:
14. Prezentacje projektów (w dwuosobowych grupach, lub indywidualnie):
• Prezentacje dotyczą przedstawienia analizy realnego politycznego procesu decyzyjnego lub predykcyjnego w kontekście omawianej problematyki (w zgodzie z zagadnieniami sylabusa)

W cyklu 2023L:

Zajęcia realizują określony cykl logiczny. Pierwsza część to zapoznanie Uczestników ze specyfiką procesów decyzyjnych, zasady optymalizacji procesów decyzyjnych oraz ich politycznym wymiarem. W dalszej kolejności zajęcia dotyczą zagadnień teorii gier, jako modelu optymalizacji procesów decyzyjnych. Studenci poznają główne założenia teorii gier, uczą się rozgrywać gry, w grach kooperacyjnych i niekooperacyjnych, poznają specyfikę gier wojennych. Studenci zapoznają się z zasadami tworzenia scenariuszy i prognoz politycznych. Trzecia część przedmiotu obejmuje warsztaty z zakresu gier, symulacji i grywalizacji. Studenci aktywnie uczestniczą w grach, rozwiązują zadania, problemy, uczą się współpracy, a także efektywnej rywalizacji. 2-3 zajęcia poświęcone są na zapoznanie się ze środowiskiem wirtualnej rzeczywistości (VR) i jej użyteczności w symulowaniu problemów decyzyjnych.
Treści programowe
1. Zajęcia organizacyjne
2. Procesy decyzyjne, racjonalność decyzji, optymalizacja decyzji
3. Teoria gier - wprowadzanie, założenia, typy gier, warsztaty z teorii gier
4. Warsztaty z teorii gier: główne modele i ich użyteczność dla sfery politycznej
5. Scenariusze i prognozy polityczne
6-10. Warsztaty gier, symulacji i grywalizacji:
- gry scenariuszowe np: Nowy Świat, Traktat Pokojowy, The Desperate i inne
- gry komputerowe np: The Democracy 3, Tropico, 270, Political Machine, Pandemic i inne.
- gry planszowe np: Diplomacy i inne
11-13 - zajęcia VR (gry i aplikacje w środowisku wirtualnej rzeczywistości)
13-14 - prezentacje projektów zaliczeniowych.

Założenia (opisowo)

1. Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z problematyką analizy decyzyjnej, teorii gier oraz symulacji i ich roli w procesach analizowania i prognozowania zjawisk społeczno-politycznych. 2. Uczestnicy poznają rolę i użyteczność gier , symulacji i grywalizacji jako narzędzi symulowania procesów politycznych 3. Uczestnicy poznają użyteczność metod symulacyjnych w analizie życia społeczno-politycznego. 4. Studenci uczą się optymalizować swe decyzje np.: w trakcie współpracy grupowej, zarządzania zespołem ludzkim. 5. Podczas zajęć wykorzystywane są gry i symulacje komputerowe, scenariuszowe i planszowe

Koordynatorzy przedmiotu

Jacek Ziółkowski

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Tryb prowadzenia

w sali

Efekty kształcenia

K_W01, zna specyfikę gier decyzyjnych oraz ich znaczenie dla charakteru nauk o polityce.
K_W04 zna uwarunkowania gier politycznych.
K_U02, potrafi analizować politykę od strony gier i symulacji politycznych.
K_U03, potrafi wyjaśniać i prognozować politykę od strony gier decyzyjnych.
K_U05, potrafi stosować nowe technologie w analizach gier decyzyjnych.
K_U07 potrafi tworzyć prace naukowe z zakresu gier decyzyjnych.
K_K02, jest gotów stawiać cele donoszące się do dydaktyki.
K_K04 potrafi identyfikować dylematy procesów decyzji politycznych.

EFEKTY SPECJALIZACYJNE:

S2_W01, zna przedmiotowy i metodologiczny zakres nauk o polityce, w tym w szczególności w sposoby wykorzystania gier decyzyjnych i symulacji politycznych w obszarze badawczym dotyczącym marketingu politycznego.
S2_W03,historyczne, ekonomiczne, społeczne, kulturowe i prawne uwarunkowania życia politycznego, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów niezbędnych dla przeprowadzenia realistycznych symulacji politycznych.
S2_U01, potrafi projektować, realizować i prezentować wyniki gier decyzyjnych i symulacji politycznych, a także wykorzystywać ich rezultaty dla potrzeb marketingu politycznego.
S2_U02, potrafi analizować źródła, formy i treść przekazu medialnego dotyczącego życia publicznego pod kątem ich wykorzystania w symulacjach politycznych.
S2_U04, potrafi w sposób kompleksowy dostrzegać relacje między grami decyzyjnymi i symulacjami politycznymi a komunikowaniem politycznym, marketingiem politycznym i public relations.
S2_U05, w sposób kompleksowy przeprowadzać symulacje polityczne i gry decyzyjne, wykorzystując nowoczesne technologie.
S2_K01, jest świadomy potencjalnego wpływu gier decyzyjnych i symulacji politycznych na społeczeństwo. Jest gotowy do działań w celu kształtowania postaw prospołecznych.

Kryteria oceniania

Formy i warunki zaliczenia:
• Podstawą zaliczenia jest obecność na zajęciach.
 Dopuszczalne są dwie nieobecności.
• Studenci są zobowiązani do przygotowywania się merytorycznego na zajęcia.
 Przy sprawdzaniu listy prowadzący ocenia aktywność na zajęciach
• Uczestnicy przygotowują też projekt w ramach pracy grupowej.
 Projekt ma dotyczyć zastosowania wybranej metody analitycznej (np.: teorii gier, decydowania emocjonalnego, metod prognozowania, metody scenariuszowej) do wyjaśniania, przewidywania zachowań społecznych, politycznych, ekonomicznych, organizacyjnych.
 Grupy max 2 osobowe z wskazaniem udziału w pracy poszczególnych osób.
• Prezentacje dotyczą przedstawienia analizy realnego politycznego procesu decyzyjnego lub predykcyjnego w kontekście omawianej problematyki (w zgodzie z zagadnieniami sylabusa)
• Przykładowe tematy:
 Ograniczenia racjonalności decydowania na przykładzie…
 Jak racjonalnie zaprojektować proces decyzyjny w sytuacji…
 Niepewność, jako czynnik zarządzania kryzysowego na przykładzie…
 Zagrożenia racjonalności decydowania w procesach grupowych…
 Kryzys jako ograniczenie racjonalności decydowania…
 Teoria gier jako model analizy rozwoju sytuacji politycznej na przykładzie….
 Decydowanie w warunkach syndromu oblężonej twierdzy….
 Mechanizmy decydowania w sytuacji kryzysowej na przykładzie…
 Proces decyzyjny a uwarunkowania emocjonalne na przykładzie…
 Osobowość decydenta a proces decyzyjny na przykładzie…
 Wpływ paranoi decydenta na procesy decyzyjne na przykładzie…
 Między pokusą a ryzykiem, dylematy gier decyzyjnych na przykładzie
 Metoda scenariuszowa jako element prognostyki politycznej….
 Scenariusze rozwoju sytuacji na przykładzie…
 Użyteczność teorii gier w analizie zjawisk politycznych na przykładzie
 Paradoks gry „rozbrojenie” a zagrożenie bezpieczeństwa międzynarodowego na przykładzie
 Dylemat „wspólnego pastwiska” w relacjach społecznych
 Symulacyjna gra … (planszowa lub komputerowa) jako przykład procesu decyzyjnego
 Potencjał symulacyjnych gier decyzyjnych w wyjaśnianiu mechaniki zjawisk politycznych
 Grywalizacja jako narzędzie symulowania procesów politycznych na przykładzie
 „Chicken game” jako element szantażu w relacjach międzypaństwowych na przykładzie…
 Oraz inne związane z programem przedmiotu
• Projekt przygotowany w formie prezentacji i przedstawiony na ostatnich 2 zajęciach.
• Prezentacja musi być w formie plik zapisywalnego (np.: MS Office, Libre Office itp.), trzeba ją wysłać via mail prowadzącemu zajęcia

Ocena końcowa uwzględnia wszystkie powyższe elementy!!!

Praktyki zawodowe

nie dotyczy

Literatura

Podręcznik podstawowy:
• Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.
Materiał dla pobudzenia wyobraźni 
• I. M. Banks, Gracz, Warszawa 2001.

Literatura podstawowa:
• Berne E., W co grają ludzie, Psychologia stosunków międzyludzkich., PWN, Warszawa 2004
• Barton Richard F., Wprowadzenie do symulacji i gier, Warszawa 1974.
• Bodnar A., Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985.
• Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.
• Drucker P.F., Hammond J., Keeney R., Raiffa H., Hayashi A.: Podejmowanie decyzji. Wydawnictwo Harvard Business Reviev, 2005.
• Duke R., Gaming – the Future’s Language, New York, 1974.
• Duncan L. R., H. Raiffa. Gry i decyzje. PWN, Warszawa, 1964.
• Encyklopedia. Gry świata, według L. i W. Pijanowskich, PWN, Warszawa 2006.
• Gajda J., Prognozowanie i symulacja a decyzje gospodarcze Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001.
• Goleman D., Inteligencja emocjonalna, różne wydania.
• Haman, Jacek. Gry wokół nas: socjolog i teoria gier. Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2014.
• Kałuski J., Teoria gier, 2002.
• Klein G., Sztuka podejmowania decyzji, Warszawa 2011
• Korbut J., Gry symulacyjne w dydaktyce, Częstochowa 2003.
• Kozielecki J., Psychologiczna teoria decyzji, PWN, Warszawa 1975.
• Koziński J., M. Przybyła, W. Wudarzewski, Gry i ćwiczenia kierownicze, Wrocław 1991.
• Koźmiński A. K., Zarzadzanie w warunkach niepewności, Warszawa 2005.
• Łukaszewicz J., Jak szukać optymalnych decyzji? Wrocław 1996.
• Malawski M., A. Wieczorek, H. Sosnowska, Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych, PWN 1997.
• Modele symulacyjne i gry menedżerskie we wspomaganiu decyzji i w dydaktyce, Balcerak A., Kwaśnicki W. (red.), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2010.
• Owen G., Teoria gier. PWN, Warszawa, 1975.
• Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.
• Płatkowski, Tadeusz. Wstęp do teorii gier. Uniwersytet Warszawski, 2012.
• Rizzi Paola, By wilk był syty i owca cała – czyli o grze jako narzędziu symulacji procesów komunikacji i podejmowania decyzji, Forum Europejskie, Nr 9, wiosna 2005, Kraków 2005.
• Rizzi, P., Woźniakiewicz, J., Perspektywy zastosowania gier symulacyjnych w edukacji – teoria i praktyka, HOMO COMMUNICATIVUS 3 ( 5 ) / 2008 dostępne w Internecie: http://www.hc.amu.edu.pl/numery/5/52008.html.
• Simon A.H.: Podejmowanie decyzji i zarządzanie ludźmi w biznesie i administracji. Helion, Gliwice 2007.
• Straffin P.D., Teoria gier, Scholar, 2004.
• Sułek M., Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010.
• Tyszka T. — Analiza decyzyjna i psychologia decyzji, PWN, Warszawa 1986.
• Tyszka T., Konflikty i strategie. Niektóre zastosowania teorii gier, Warszawa 1965.
• Tyszka, T., Psychologiczne pułapki oceniania i podejmowania decyzji, Gdańsk 1999.
• Tyszka, T. Zaleśkiewicz, T. Racjonalność decyzji, 2001.
• Wierzbicki A.P., Sztuka i techniki negocjacji (2003).

W cyklu 2023L:

1. Berne E., W co grają ludzie, Psychologia stosunków międzyludzkich., PWN, Warszawa 2004
2. Bodnar A., Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985.
3. Burke, B. Gamify: How gamification motivates people to do extraordinary things. Routledge, 2016.
4. Cewińska, J., & Krasnova, A. Grywalizacja w rozwoju i edukacji–szanse i zagrożenia. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we
5. Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.
6. Drucker P.F., Hammond J., Keeney R., Raiffa H., Hayashi A.: Podejmowanie decyzji. Wydawnictwo Harvard Business Reviev, 2005.
7. Du Vall, M. Grywalizacja jako klucz do zwiększenia zaangażowania młodego pokolenia w działania społeczne. Państwo i
8. Duke R., Gaming – the Future’s Language, New York, 1974.
9. Duncan L. R., H. Raiffa. Gry i decyzje. PWN, Warszawa, 1964.
10. Encyklopedia. Gry świata, według L. i W. Pijanowskich, PWN, Warszawa 2006.
11. Fuchs, M., et al. Rethinking gamification. meson press, 2014.
12. Gajda J., Prognozowanie i symulacja a decyzje gospodarcze Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001.
13. Goleman D., Inteligencja emocjonalna, różne wydania.
14. Haman, Jacek. Gry wokół nas: socjolog i teoria gier. Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2014.
15. Jankowski, M. Grywalizacja–wykorzystanie elementów gier do modyfikowania zachowań ludzi. Nauki Społeczne. Prace Naukowe
16. Kałuski J., Teoria gier, 2002.
17. Kapp, Karl M. The gamification of learning and instruction fieldbook: Ideas into practice. John Wiley & Sons, 2013.
18. Klein G., Sztuka podejmowania decyzji, Warszawa 2011
19. Kopeć, J., Pacewicz, K., Przegalińska, A., Smoleń, M., Wencel, J., Kominiarczuk, M., & Wróbel, S. Gamification. Critical Approaches.
20. Korbut J., Gry symulacyjne w dydaktyce, Częstochowa 2003.
21. Kozielecki J., Psychologiczna teoria decyzji, PWN, Warszawa 1975.
22. Koziński J., M. Przybyła, W. Wudarzewski, Gry i ćwiczenia kierownicze, Wrocław 1991.
23. Koźmiński A. K., Zarzadzanie w warunkach niepewności, Warszawa 2005.
24. Łukaszewicz J., Jak szukać optymalnych decyzji? Wrocław 1996.
25. Malawski M., A. Wieczorek, H. Sosnowska, Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych, PWN 1997.
26. Modele symulacyjne i gry menedżerskie we wspomaganiu decyzji i w dydaktyce, Balcerak A., Kwaśnicki W. (red.), Oficyna
27. Owen G., Teoria gier. PWN, Warszawa, 1975.
28. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.
29. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.
30. Płatkowski, Tadeusz. Wstęp do teorii gier. Uniwersytet Warszawski, 2012.
31. Rizzi Paola, By wilk był syty i owca cała – czyli o grze jako narzędziu symulacji procesów komunikacji i podejmowania decyzji, Forum
32. Rizzi, P., Woźniakiewicz, J., Perspektywy zastosowania gier symulacyjnych w edukacji – teoria i praktyka, HOMO COMMUNICATIVUS
33. Simon A.H.: Podejmowanie decyzji i zarządzanie ludźmi w biznesie i administracji. Helion, Gliwice 2007.
34. STIEGLITZ, Stefan, et al. Gamification. Berlin: Springer, 2017.
35. Straffin P.D., Teoria gier, Scholar, 2004.
36. Sułek M., Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010.
37. Tkaczyk, Paweł. Grywalizacja, 2012.
38. Tyszka T. — Analiza decyzyjna i psychologia decyzji, PWN, Warszawa 1986.
39. Werbach, K, and Dan Hunter. The gamification toolkit: dynamics, mechanics, and components for the win. University of Pennsylvania
40. Woodcock, Jamie, and Mark R. Johnson. "Gamification: What it is, and how to fight it." The Sociological Review 66.3 (2018)
41. Złotek, Monika. Grywalizacja: wykorzystanie mechanizmów z gier jako motywatora do zmiany zachowania ludzi. Oficyna Wydawnicza AFM, 2017.

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 2102-M-D4GDSP-MP w USOSweb