Komunikowanie polityczne 2102-M-D2KOPO-MP
Przedmiot Komunikowanie polityczne obejmuje zagadnienia procesów komunikacyjnych zachodzących w sferze polityki. W warstwie teoretycznej odnosi się do poznania perspektyw poznawczych, podstawowych modeli komunikowania politycznego oraz nurtów teoretycznych. W odniesieniu do umiejętności kognitywnych akcent położony jest na kształtowanie zdolności do wyjaśniania mechanizmów komunikacyjnych, selekcjonowania i strukturyzowania materiału źródłowego, formułowania hipotez i problemów badawczych w obrębie nauk o komunikowaniu politycznym. Treści programowe przedmiotu uwzględniają również jego praktyczny wymiar, stąd w toku jego realizacji studenci uczą się krytycznej analizy zawartości mediów, formułowania sądów, analizy i oceny aktywności medialnej aktorów politycznych dokonywanej indywidualnie w grupie. W szczególności przedmiot obejmuje zagadnienia:
Polityka i komunikowanie – kwestie definicyjne, wzajemne relacje. Metodologia i pola badawcze nauk o komunikowaniu. Komunikowanie polityczne a komunikowanie masowe.
Klasyczne teorie komunikowania. Modele procesu komunikowania. Paradygmaty w naukach o komunikowaniu. Komunikowanie polityczne jako przedmiot refleksji naukowej.
Aktorzy i instytucje komunikowania politycznego. Pojęcie aktorów politycznych, ich funkcje i struktura.
Media i społeczeństwo medialne. Przemiany systemu medialnego w Polsce. Funkcje polityczne mediów – społeczne, ekonomiczne, integracyjne.
Wpływ mediów na społeczeństwo. Pojęcie i formy wpływu społecznego. Wpływ mediów na przekonania, postawy i zachowania polityczne. Media jako źródło społecznego dowodu słuszności. Obraz świata u „nałogowych widzów”
Rozumienie informacji.
Hipoteza różnicy wiedzy. Struktura publiczności medialnej. Formy aktywności publiczności (aktywne poszukiwanie informacji)
Nowe media i ich podstawowe funkcje. Zjawisko wrogich mediów.
Rzeczywistość medialna. Zasady i mechanizmy selekcji informacji. Techniki wytwarzania emocji. Iluzja odporności na oddziaływanie mediów.
Debata publiczna. Język współczesnych wypowiedzi politycznych. Polityczna kultura komunikacyjna.
Bariery i trudności w komunikowaniu społecznym (politycznym). Systematyka źródeł i przejawów.
Opinia publiczna jako przestrzeń komunikowania politycznego
Metody oceny pracy studenta / Liczba punktów udział w ocenie końcowej
ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność) 10%
końcowe zaliczenie pisemne 50%
kontrola obecności 5%
prace empiryczne i raporty z ich realizacji 20%
przygotowanie prezentacji z wynikami prac 10%
zaprezentowanie dodatkowej literatury przedmiotu 5%
Ocena / Algorytm oceny końcowej
2 poniżej 50%
3*** 50% i powyżej, ale nie więcej niż 60%
3,5 61-74%
4 75-79%
4,5 80-89%%
5 90-100%
Rodzaj przedmiotu
Efekty kształcenia
WIEDZA
EK1. Ma pogłębioną wiedzę na temat funkcji mediów we współczesnym społeczeństwie, w tym w obszarze polityki oraz zna pojęcie i formy wpływu społecznego (W03).
EK2. Rozumie podstawowe kategorie i pojęcia z zakresu komunikowania politycznego (W04).
EK3. Ma na poziomie rozszerzonym wiedzę na temat aktorów politycznych , ich zadań i funkcji w komunikowaniu politycznym (W05),(W12)
EK4. Zna i rozumie znaczenie mediów w kształtowaniu kultury politycznej (W07).
UMIEJĘTNOŚCI
EK6. Umie formułować hipotezy i problemy badawcze w obszarze nauk o komunikowaniu politycznym (U05).
EK7. Posiada poszerzoną umiejętność prezentowania krytycznej postawy wobec rzeczywistości medialnej (U09).
EK8. Ma pogłębioną umiejętność tworzenia prac pisemnych z wykorzystaniem podstawowych pojęć teoretycznych z zakresu komunikowania politycznego oraz różnych źródeł (U11).
EK9. Potrafi prezentować publicznie przy wykorzystaniu programów multimedialnych wyniki swoich prac badawczych (U 12)
KOMPETENCJE
EK11. Jest przygotowany do pracy w grupie (K06).
EK12. Potrafi samodzielnie znaleźć literaturę uzupełniającą z dziedziny komunikowania politycznego (K07).
Kryteria oceniania
Student może uzyskać maksymalnie 100 punktów, w toku podejmowania wymaganych aktywności w ramach przedmiotu (obecność na zajęciach, aktywność, prace analityczne i raporty, prezentacje, kolokwium)
Praktyki zawodowe
Nie dotyczy
Literatura
Literatura
1. A. Bejma, Bariery, błędy i zakłócenia procesu komunikowania politycznego, [w:] E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, wyd. Elipsa, Warszawa 2012, s. 323-336.
2. B. Dobek-Ostrowska, Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2001, s. 56-92.
3. B. Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, wyd. Astrum, Wrocław 1999, s. 11-17.
4. B. Dobek-Ostrowska, R. Wiszniowski, Teoria komunikowania publicznego i politycznego, wyd. Astrum, Wrocław 2007, s. 105-112, 167-191.
5. J. Fras, Komunikacja polityczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2005, s. 26-36, 51-59.
6. J. Garlicki, D. Mider, Wykorzystanie Internetu w komunikowaniu politycznym elit z wyborcami, [w:] E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, wyd. Elipsa, Warszawa 2012, s. 177-209.
7. T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 1999, s. 264-269.
8. T. Godlewski, Sondaże polityczne jako forma komunikowania polityka z wyborcą, [w:] E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, wyd. Elipsa, Warszawa 2012, s. 226-241.
9. M. Golka (red.), Bariery w komunikowaniu, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2000, s. 9-23, 129-135.
10. E. Marciniak, Komunikowanie polityczne w ujęciach interpretacyjnych, [w:] E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, wyd. Elipsa, Warszawa 2012, s. 13-30.
11. M. McCombs, Ustanawianie agendy. Media masowe i opinia publiczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008, s. XI-XIX (przedmowa).
12. S. Michalczyk, Komunikowanie polityczne, wyd. Śląsk, Katowice 2005, s. 16-80, 97-110, 123-166.
13. M. Mrozowski, Media masowe. Władza, rozrywka i biznes, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2001, s. 109-116, 384-389.
14. K. Skarżyńska, Człowiek a polityka, wyd. Scholar, Warszawa 2005, s. 306-334.
15. R. Staniszewski, Opinia publiczna - teoretyczny sens i zakres pojęcia, [w:] E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, wyd. Elipsa, Warszawa 2012, s. 108-124.
16. K. Stasiuk-Krajewska, Media a demokracja. O postrzeganiu roli mediów w społeczeństwie demokratycznym, [w:] M. Sokołowski (red.), Media i społeczeństwo, Toruń 2008, s. 156-167.
17. P. Wesołowski, Analiza komunikacji politycznej w serwisach internetowych kandydatów na prezydenta Polski w trakcie kampanii wyborczej 2010 roku, [w:] J. Garlicki (red.), Studia Politologiczne vol. 21, wyd. Elipsa, Warszawa 2011, s. 89-130.
18. P. Winterhoff-Spurk, Psychologia mediów, wyd. WAM, Kraków 2007, s. 116-128.
19. J. Ziółkowski, Opinia publiczna jako obiekt zainteresowania propagandy politycznej, [w:] E. Marciniak (red.), Studia Politologiczne vol. 25, wyd. Elipsa, Warszawa 2012, s. 125-140.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: