Techniki manipulacji politycznej 2102-L-Z5TMPO
I. SOCJOTECHNICZNY STATUS MANIPULACJI
1. Formy wpływu politycznego. Socjotechnika „miękka” a socjotechnika „twarda”.
2. Istota i atrybuty manipulacji
3. Kryteria i dylematy oceny moralnej manipulacji
II. MECHANIZMY, CELE, BAZA OSOBOWOŚCIOWA MANIPULACJI
4-5. Psychologiczne mechanizmy manipulacji
6. Osobowościowa baza zachowań manipulatorskich.
7. Wymiary działań manipulacyjnych, poziomy manipulacji.
8. Manipulacje informacyjno-medialne.
III. METODY I TECHNIKI MANIPULACYJNEJ AKREDYTACJI
9. Manipulacyjne techniki zdobycia rozgłosu, pozyskania uwagi, przychylności, zaufania
10. Ingracjacyjne taktyki manipulacji
11. Mechanizm i przejawy demagogii. Populizm
IV. METODY I NARZĘDZIA MANIPULACYJNEJ DYSKREDYTACJI
12. Specyfika, funkcje i zakres dyskredytacji manipulacyjnej.
13. Płaszczyzny krytyki manipulacyjnej w dyskredytacji.
14. Wróg i wrogość jako narzędzie manipulacji w polityce.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Celem przedmiotu jest przybliżenie studentom problematyki teorii i praktyki stosowania technik manipulacyjnych w polityce. Manipulacja jest tu przedstawiona, jako metoda działań psychotechnicznych i socjotechnicznych. Studenci pozyskują w trakcie zajęć informacje na temat specyfiki manipulacji, najważniejszych wyznaczników i determinantów skuteczności tej formy wpływu. Omawiane są techniki akredytacji i dyskredytacji manipulacyjnej. Zajęcia podnoszą także kwestie etyczne oddziaływania manipulacyjnego. Studenci kształcą umiejętności rozpoznania manipulacji, demagogii, prowokacji w życiu społecznym i politycznym.
Kryteria oceniania
Warunki zaliczenia przedmiotu:
• Zaliczenie egzaminu na podstawie testu pisemnego, końcowego.
• Obowiązujący podręcznik: Mirosław KARWAT. Sztuka manipulacji politycznej. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1998 (lub późniejsze wydania).
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
1. Mirosław KARWAT. Sztuka manipulacji politycznej. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1998 (lub późniejsze wydania),
2. Piotr PAWEŁCZYK. Socjotechniczne aspekty gry politycznej. Poznań 1999, rozdział i P. 3. Manipulacja – stały element gry politycznej.
3. Jacek ZIÓŁKOWSKI, Socjotechniczny status manipulacji [w:] Manipulacja w mediach. Media o manipulacji, pod. Red., T. Gackowskiego, Warszawa 2011.
4. hasła: autorytet , manipulacja, przemoc, przymus, sugestia, wpływ polityczny.[w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013
Mirosław KARWAT. Gra znaczonymi kartami. Decydent, 2000, nr 6, s. 27. Tekst na: http://www.decydent.pl/archiwum/wydanie_44/sztuka-manipulacji_1413.html
Mirosław KARWAT. Szkoda i krzywda. Decydent, 2000, nr 7–8, s. 27. Tekst na: http://www.decydent.pl/archiwum/wydanie_45/sztuka-manipulacji_1106.html
Mirosław KARWAT. Zło niewątpliwe. Decydent, 2000, nr 10, s. 27.
Michał SZULCZEWSKI. Informacja i współdziałanie. KiW, Warszawa 1982, r. III Nierzetelna przewaga.
Robert CIALDINI, Wywieranie wpływu na ludzi: teoria i praktyka, Gdańsk 2000.
Anna GRZYWA. Manipulacja. Mechanizmy psychologiczne, Kraśnik 1997, Roz. Metody manipulacji.
Dariusz DOLIŃSKI. Psychologia wpływu społecznego. OSSOLINEUM, Wrocław 2000; rozdz. 4. Przeżywane emocje a podatność na wpływ społeczny.
Tomasz WITKOWSKI, Psychomanipulacje, Wrocław 2000.
Mark LEARY, Wywieranie wrażenia na innych, Gdańsk 2002.
Denise WINN, Manipulowanie umysłem. Pranie mózgu, warunkowanie, indoktrynacja, Warszawa 2003.
M. PABIJAŃSKA. Psychomanipulacja w polityce. Metody, techniki, przykłady. Wrocław 2007.
Maria JARYMOWICZ. Makiawelizm – osobowość ludzi nastawionych na manipulowanie innymi; [w:] Janusz REYKOWSKI (red.) Osobowość a społeczne zachowanie się ludzi. Warszawa 1980.
Mirosław KARWAT. O perfidii. Warszawa 2001; rozdz. III. Perfident, czyli człowiek perfidny.
Erich FROMM. Niech się stanie człowiek. Z psychologii etyki. PWN, Warszawa-Wrocław 1996; rozdz. 3.
Mirosław KARWAT. Polityk-cwaniak. Trywialne formy makiawelizmu. Rocznik Nauk Politycznych 2005, nr 8. Wyższa Szkoła Humanistyczna, Pułtusk 2005.
M. KARWAT, O Karykaturze polityki, Warszawa 2012, Roz. 11 i 12.
R. DYONIZIAK, Sondaże a manipulowanie społeczeństwem, Kraków 1997.
John B. Thompson, Skandal polityczny. Władza i jawność w epoce medialnej, Warszawa 2010.
Olgierd ANNUSEWICZ, Celebrytyzacja polityczna, w: Studia politologiczne vol. 20 tekst na: http://biblioteka.oapuw.pl/olgierd-annusewicz-celebrytyzacja-polityczna-studia-politologiczne-vol-20/
M. KOLCZYŃSKI M., MAZUR, S. Michalczyk (red.), Mediatyzacja kampanii politycznych, Katowice 2009.
KEPPLINGER H. M., Mechanizmy skandalizacji w mediach, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008.
W. GODZIC, Znani z tego, że są znani. Celebryci w kulturze tabloidów,Warszawa 2007.
Mirosław KARWAT. Akredytacja w życiu społecznym i politycznym. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2009.
M. LIS-TURLEJSKA Ingracjacja, czyli manipulowanie innymi ludźmi za pomocą zwiększania własnej atrakcyjności. w: J. Reykowski (red.), Osobowość a społeczne zachowanie się ludzi. Warszawa 1980.
Anna GRZYWA. Manipulacja. Mechanizmy psychologiczne, Kraśnik 1997, str. 92-105.
Mirosław KARWAT. Akredytacja…, cyt. wyd.
Mark LEARY, Wywieranie wrażenia na innych, Gdańsk 2002.
Tomasz WITKOWSKI, Psychomanipulacje, Wrocław 2000, Roz. 1.
Mirosław KARWAT. O demagogii. Warszawa 2006.
Mirosław KARWAT. O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika. PWN, Warszawa 2006,
Jacek ZIÓŁKOWSKI, Wrogość w stosunkach politycznych, Modelowa analiza funkcjonalna, Warszawa 2013.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: