Analiza polityczna 2102-L-Z3ANPO

Studenci na zajęciach uczą się przygotowywać indywidualnie i w grupach analizy wybranych problemów ze szczególnych uwzględnieniem np. władzy i jej funkcjonowania, własności, demokracji, konfliktów społecznych i politycznych, uwarunkowań i konsekwencji decyzji politycznych. Kształcą się w zakresie technik szacowania ryzyka politycznego przedsięwzięć inwestycyjnych i reform społecznych. Opanowują techniki scenariuszowania procesów politycznych oraz metody prognozowania.

Zakres tematyczny przedmiotu:

1. Zajęcia organizacyjne, założenia dydaktyczne przedmiotu, wymogi merytoryczne i formalne zaliczenia.

2. Współczesna analiza polityczna - wprowadzenie. Wymiary badań i uwarunkowań polityki. Paradygmaty badań nauk społecznych. Problem ontologii i epistemologii. Przedmiot badań politologicznych. Badania naukowe a wiedza potoczna.

3. Metody analizy naukowej. Rodzaje wyjaśnień: genetyczne, funkcjonalne, teleologiczne. Wnioskowanie indukcyjne i dedukcyjne. Indukcjonizm vs. Redukcjonizm. Analiza i synteza. Wyjaśniania idiograficzne i nomotetyczne.

4. Wielopoziomowość i syndromatyczny charakter poznania (badania) w politologii – poziomy i/lub wymiar naukowej analizy rzeczywistości politycznej; syndromatyczny charakter przedmiotu badania nauki o polityce; polityka jako rozmyty przedmiot badania; zasada aspektowości.

6. Metoda decyzyjna w analizie zjawisk politycznych. Charakterystyka procesu decyzyjnego Podmioty, reguły, ryzyko, niepewność. Motywacje decyzji. Elementy procesu decyzyjnego. Typologie decyzji politycznych. Ryzyko decyzyjne i zrządzanie ryzykiem. Sposoby maksymalizacji użyteczności. Metody wyboru alternatyw decyzyjnych.

5. Model racjonalny, teoria gier. Założenia racjonalnego modelu analiz. Składniki teorii gier. Racjonalność i nieracjonalność w teorii gier. Postacie gier. Macierz gry. Wypłaty w grach. Drzewo topologiczne. Maksymalizacja użyteczności. Przykłady modeli teorii gier.

7. Ekonomiczna analiza polityki. Ekonomiczna baza procesów politycznych. Interesy polityczne a analiza i prognoza polityczna. Socjoekonomia polityczna.

8. Analiza empiryczna, noramtywna i pojęciowa: inspiracje, założenia, granice w stosowalności w nauce o polityce.

9. Dualizm podmiot-struktura – podmiotowa i strukturalna optyka życia politycznego; pojęcie podmiotowości sprawczej; myślenie dialektyczne w relacji podmiot-struktura.

12. Organizacyjne podstawy polityki. Instytucje w przestrzeni publicznej.

11. Antropologia polityczna. Symbole, mity i rytuały w polityce.

12. Media a polityka. Medialne uwarunkowania życia politycznego.

13. Język polityki, a język analizy politycznej. Analiza dyskursu publicznego.

14. Prognozy i zalecenia jako efekt pracy analitycznej.

Koordynatorzy przedmiotu

Marcin Tobiasz

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Tryb prowadzenia

w sali

Efekty kształcenia

WIEDZA
Zna specyfikę analizy politycznej oraz jej miejsce w obszarze nauk społecznych. Potrafi określić specyfikę analizy politycznej oraz wskazać na jej związki z innymi naukami społecznymi (K_W01).
Zna rolę człowieka w życiu społecznym w perspektywie historycznej i współczesnej. Potrafi analizować polityczny wymiar doświadczenia człowieka oraz wskazać na jego związki z gospodarką i kulturą. Rozumie strutkuralne i polityczne uwarunkowania interakcji człowieka z jego najbliższym otoc
zeniem. Potrafi wykazać hisotryczną zmienność tych uwarunkowań (K_W02).
UMIEJĘTNOŚĆI
Potrafi obserwować i interpretować zjawiska społeczne i polityczne rozmaitej natury oraz dostrzegać ich wzajemne relacje i zależności. Wykorzystuje w tym celu narzędzia analizy politycznej (K_U01).
Potrafi identyfikować przyczyny i przebieg zjawisk dotyczących sfery polityki oraz prognozować je. Dostrzega rolę struktur społecznych, ekonomicznych i kulturowych w analizie politycznej (K_U02).
Potrafi uczyć się całe życie oraz uzupełniać wiedzę, a także doskonalić i poszerzać umiejętności w zakresie analizy politycznej (K_UO5).
Potrafi posługiwać się systemem aksjonormatywnym oraz konkretnymi regułami i normami w analizie politycznej. Dostrzega dylematy etyczne związane z analizowaniem procesów politycznych (K_U07).
Potrafi prezentować własne analizy zjawisk politycznych, uzasadniać je oraz konfrontować z poglądami innych studentów i różnych autorów. (K_U09).
KOMPETENCJE
Absolewent jest przygotowany pracy indywidualnej i grupowej w zakresie prowadzenia analiz politycznych. Posiada komeptencje niezbędne do określenia priorytetów służących realizacji określonych przez siebie i innych zadań w zakresie analizy politycznej. (K_K02)

Kryteria oceniania

Ocena końcowa jest wypadkową aktywności indywidualnej na zajęciach oraz zaliczenia projektu grupowego - analizy wskazanego przez prowadzącego aktualnego problemu, przygotowanego w 6-8 osobowych zespołach.

Literatura

LLiteratura przedmiotu:
R. Dahl, B. Stinebrickner, Współczesna analiza polityczna, Warszawa 2007;
R. Stemplowski, Wprowadzenie do analizy polityki zagranicznej III RP, Warszawa 2006;
G. Majone, Dowody, argumenty i perswazja w procesie politycznym, Warszawa 2004;
D. Marsh, G. Stoker (red.), Teorie i metody w naukach politycznych, Kraków 2006; Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauk, Lublin 2007, r. 3.
Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauk, Lublin 2007;
J. Apanowicz, Metodologia ogólna, Gdynia 2002;
Metafory polityki, (red.) B. Kaczmarek, Warszawa 2002;
J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998;
J. Miklaszewska, Filozofia a ekonomia. W kręgu teorii publicznego wyboru, Kraków 2001;
Teoria wyboru publicznego. Główne nurty i zastosowania, (red.). J. Wilkina, Warszawa 2012, r. 5;
Elementy teorii wyboru społecznego, (red.) G. Lissowski, Warszawa 2001;
J.P. Gunning, Zrozumieć demokrację. Wprowadzenie do teorii wyboru publicznego, Warszawa 2001;
J.W. Creswell, Projektowanie badań naukowych. Metody jakościowe, ilościowe i mieszane, Kraków 2013;
Mity, symbole i rytuały we współczesnej polityce, Szkice z antropologii polityki, B. Szklarski (red.), Warszawa 2008;
Kultura ma znaczenie. Jak wartości wpływają na rozwój społeczeństw, L. E. Harrison, S.P. Huntington, (red.) Poznań 2003;
Kulturowo-polityczny AVATAR. Kultura popularna jako obszar konfliktów i wzorów społecznych, (red.) P. Żuk, Warszawa 2013;
J. G. March, J. P. Olsen, Instytucje. Organizacyjne podstawy polityki, Warszawa 2005;
B. Kaczmarek, Organizacje. Polityka, władza, struktury, Warszawa 2001;
Instytucje: konflikty i dysfunkcje, (red.) M. Jarosz, Warszawa 2012;
M. Castells, Społeczeństwo sieci, Warszawa 2008;
L. Porębski, Elektroniczne oblicze polityki. Demokracja, państwo, instytucje polityczne w okresie rewolucji informatycznej, Kraków 2001;
J. Keane, Media a demokracja, Londyn 1992;
T. Goban-Klas, Wartki nurt mediów. Ku nowym formom społecznego życia informacji, Kraków 2011;
M. Golka, Bariery w komunikowaniu i społeczeństwo (dez)informacyjne, Warszawa 2008;
M. Karwat, O karykaturze polityki, Warszawa 2012;
F. Ryszka, O tym co polityczne. Przyczynek do rozważań z semantyki politycznej, [w:] Prawo i Polityka, Warszawa 1988; tegoż autora, O pojęciu polityki, Warszawa 1992;
J. Bralczyk, O języku propagandy i polityki, Warszawa 2007;
Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego, red. M. Czyżewski, S. Kowalski, A. Piotrowski, Kraków 1997;
J. Habermas, Teoria działania komunikacyjnego, przeł. A.M. Kaniowski, t. 2, Warszawa 2002.
Analiza dyskursu w socjologii i dla socjologa, red. A. Horolets, Toruń 2008;
Oblicza komunikacji 1. Perspektywy badań nad tekstem dyskursem i komunikacją, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Zaśko-Zielińska, Kraków 2006;
A. Antoszewski, Wzorce rywalizacji politycznej we współczesnych demokracjach europejskich, Wrocław 2004.
Przyszłość i polityka. Nadzieje i strachy zbiorowe przełomu tysiącleci, E. Ponczek, A Sepkowski (red.) Toruń 2008;
Świat w 2025. Scenariusze Narodowej Rady Wywiadu USA, wstęp J. Staniszkis, Kraków 2009;
M. Hirszowicz, Stąd, ale dokąd. Społeczeństwo u progu nowej ery, Warszawa 2007;
I. Wallerstein , Koniec świata jaki znamy,Warszawa 2004. ss. 107-119, 152-170;;
D. Korten, Świat po kapitalizmie. Alternatywy dla globalizacji, Łódź 2002;
M. Castells, Koniec tysiąclecia, Warszawa 2009;
G. Friedman, Następne 100 lat. Prognoza na XXI wiek, Warszawa, 2009;
XI wiek, Warszawa, 2009;

W cyklu 2023Z:

Literatura przedmiotu:
R. Dahl, B. Stinebrickner, Współczesna analiza polityczna, Warszawa 2007;
R. Stemplowski, Wprowadzenie do analizy polityki zagranicznej III RP, Warszawa 2006;
G. Majone, Dowody, argumenty i perswazja w procesie politycznym, Warszawa 2004;
D. Marsh, G. Stoker (red.), Teorie i metody w naukach politycznych, Kraków 2006; Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauk, Lublin 2007, r. 3.
Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauk, Lublin 2007;
J. Apanowicz, Metodologia ogólna, Gdynia 2002;
Metafory polityki, (red.) B. Kaczmarek, Warszawa 2002;
J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998;
J. Miklaszewska, Filozofia a ekonomia. W kręgu teorii publicznego wyboru, Kraków 2001;
Teoria wyboru publicznego. Główne nurty i zastosowania, (red.). J. Wilkina, Warszawa 2012, r. 5;
Elementy teorii wyboru społecznego, (red.) G. Lissowski, Warszawa 2001;
J.P. Gunning, Zrozumieć demokrację. Wprowadzenie do teorii wyboru publicznego, Warszawa 2001;
J.W. Creswell, Projektowanie badań naukowych. Metody jakościowe, ilościowe i mieszane, Kraków 2013;
Mity, symbole i rytuały we współczesnej polityce, Szkice z antropologii polityki, B. Szklarski (red.), Warszawa 2008;
Kultura ma znaczenie. Jak wartości wpływają na rozwój społeczeństw, L. E. Harrison, S.P. Huntington, (red.) Poznań 2003;
Kulturowo-polityczny AVATAR. Kultura popularna jako obszar konfliktów i wzorów społecznych, (red.) P. Żuk, Warszawa 2013;
J. G. March, J. P. Olsen, Instytucje. Organizacyjne podstawy polityki, Warszawa 2005;
B. Kaczmarek, Organizacje. Polityka, władza, struktury, Warszawa 2001;
Instytucje: konflikty i dysfunkcje, (red.) M. Jarosz, Warszawa 2012;
M. Castells, Społeczeństwo sieci, Warszawa 2008;
L. Porębski, Elektroniczne oblicze polityki. Demokracja, państwo, instytucje polityczne w okresie rewolucji informatycznej, Kraków 2001;
J. Keane, Media a demokracja, Londyn 1992;
T. Goban-Klas, Wartki nurt mediów. Ku nowym formom społecznego życia informacji, Kraków 2011;
M. Golka, Bariery w komunikowaniu i społeczeństwo (dez)informacyjne, Warszawa 2008;
M. Karwat, O karykaturze polityki, Warszawa 2012;
F. Ryszka, O tym co polityczne. Przyczynek do rozważań z semantyki politycznej, [w:] Prawo i Polityka, Warszawa 1988; tegoż autora, O pojęciu polityki, Warszawa 1992;
J. Bralczyk, O języku propagandy i polityki, Warszawa 2007;
Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego, red. M. Czyżewski, S. Kowalski, A. Piotrowski, Kraków 1997;
J. Habermas, Teoria działania komunikacyjnego, przeł. A.M. Kaniowski, t. 2, Warszawa 2002.
Analiza dyskursu w socjologii i dla socjologa, red. A. Horolets, Toruń 2008;
Oblicza komunikacji 1. Perspektywy badań nad tekstem dyskursem i komunikacją, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Zaśko-Zielińska, Kraków 2006;
A. Antoszewski, Wzorce rywalizacji politycznej we współczesnych demokracjach europejskich, Wrocław 2004.
Przyszłość i polityka. Nadzieje i strachy zbiorowe przełomu tysiącleci, E. Ponczek, A Sepkowski (red.) Toruń 2008;
Świat w 2025. Scenariusze Narodowej Rady Wywiadu USA, wstęp J. Staniszkis, Kraków 2009;
M. Hirszowicz, Stąd, ale dokąd. Społeczeństwo u progu nowej ery, Warszawa 2007;
I. Wallerstein , Koniec świata jaki znamy,Warszawa 2004. ss. 107-119, 152-170;;
D. Korten, Świat po kapitalizmie. Alternatywy dla globalizacji, Łódź 2002;
M. Castells, Koniec tysiąclecia, Warszawa 2009;
G. Friedman, Następne 100 lat. Prognoza na XXI wiek, Warszawa, 2009;

W cyklu 2024Z:

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 2102-L-Z3ANPO w USOSweb