Socjotechnika polityczna 2102-L-Z3-SOPO-KP

Treści programowe

Zajęcia I i II. Socjotechnika definiowanie pojęcia.
Wyznaczniki sprawnego działania – prakseologiczny aspekt działalności ludzkiej. Etymologia terminu: socjotechnika. Dosłowne rozumienie pojęcia. Socjotechnika jako metoda, technika oddziaływania. Typy socjotechniki. System sterujący a sterowany. Socjotechnika jako proces komunikacyjny. Socjotechnika w systemach demokratycznych i niedemokratycznych. Socjotechnika, socjotechnika kameralna i psychotechnika według modelu A. Podgóreckiego – interferencja poziomów. Socjotechnika w oddziaływaniu na skalę masową. Ograniczenia i limity skuteczności działań socjotechnicznych.

Literatura podstawowa:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, Cześć pierwsza.
P. Pawełczyk. Socjotechniczne aspekty gry politycznej. Poznań 2000, str. 94-106.
M. Karwat. Sztuka manipulacji politycznej. Toruń 1998; część I.
A. Podgórecki. Zasady socjotechniki. Warszawa 1966.
K. Mlicki. Socjotechnika. Zagadnienia etyczne i prakseologiczne. Wrocław 1986.
J. Ziółkowski, Socjotechnika [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.

Literatura uzupełniająca:
T. Pszczołowski. Zasady sprawnego działania. Warszawa 1979. (lub późn. wyd.)
T. Kotarbiński. Dzieła wszystkie. Prakseologia. Część I. Wrocław 1999; fragm. pt. O istocie działania na tle paradoksów bierności pozornej.
N. Machiavelli. Książę. Wrocław 1979.
J. Kossecki. Tajniki sterowania ludźmi. Warszawa 1984.
T. Kotarbiński. Traktat o dobrej robocie. Warszawa 1975.
Z. J. Pietraś. Teoria gier jako sposób analizy procesów podejmowania decyzji politycznych. Lublin 1997. (roz. dot. marketingu politycznego)

Zajęcia III. Sterowanie społeczne. Wpływ i wpływ społeczny. Kooperacja. Sterowanie społeczne – wyznaczniki kategorialne oraz współczesny wymiar problemu. Inżynieria społeczna. Wpływ, jako pokonywanie oporu – formy nacisku. Typy kooperacji. Kooperacja pozytywna i kooperacja negatywna. Opór społeczny, przełamywanie oporu.

Literatura:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, Cześć pierwsza.
M. Karwat. Sztuka manipulacji politycznej. Toruń 1998; część I.
J. Ziółkowski, Wrogość w stosunkach politycznych, Modelowa analiza funkcjonalna, Warszawa 2013, str. 35-45.
J. Goćkowski, Traktat o inżynierii polityki, Pułtusk 2009.
J. Ziółkowski, Kooperacja [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
A. Podgórecki. Zasady socjotechniki. Warszawa 1966.
J. Kossecki. Tajniki sterowania ludźmi. Warszawa 1984.

Zajęcia IV. Socjotechnika jako gra polityczna. Wymiary metafory gry do analizy sfery polityki. Polityka jako teatralizacja. Mediatyzacja polityki. Elementy gry politycznej: aktorzy, role, scena, rekwizyty, kulisy, reguły, widownia.

Literatura:
P. Pawełczyk. Socjotechniczne aspekty gry politycznej. Poznań 2000, Roz. 1
J. Ziółkowski, Gra polityczna [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013
M. Karwat, O Karykaturze polityki, Roz. 11 i 12.
J. Ziółkowski, Gra polityczna jako sztuka sugerowania; [w:] Bohdan Kaczmarek (red.), Metafory polityki (3), Warszawa 2005.
Z. J. Pietraś. Teoria gier jako sposób analizy procesów podejmowania decyzji politycznych. Lublin 1997.

Zajęcia V: Psychologiczne uwarunkowania działań socjotechnicznych. Psychologiczne pułapki i mechanizmy wpływu społecznego. Psychotechnika. Psychologia wywierania wpływu, manipulacje wizerunkiem.

Literatura:
R. Cialdini. Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańsk 1994. (polecam całość!!!)
M. Pabijańska. Psychomanipulacja w polityce. Metody, techniki, przykłady. Wrocław 2007 – Roz. 2.
D. Doliński. Psychologia wpływu społecznego. Wrocław 2000.
Leary Mark. Wywieranie wrażenia na innych. Gdańsk 2002,
K. Hogan. Psychologia perswazji. Strategie i techniki wywierania wpływu na ludzi. Warszawa 2001.
Psychologia społeczna. Serce i umysł. E. Aronson i inni. Roz. 8.

Zajęcia VI. Systematyka form nacisku. Charakterystyka perswazji. Skala form i środków nacisku. Perswazja manipulacja przymus przemoc według modelu M. Karwata. Socjotechnika miękka i twarda. Warunki stosowalności poszczególnych metod. Różnice i podobieństwa. Perswazja jako forma nacisku- ujęcie szerokie i wąskie. Etymologia pojęcia, cechy charakterystyczne kategorii, techniki i narzędzia. Perswazja intelektualna i emocjonalna.

Literatura podstawowa:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 71-90.
M. Karwat. Sztuka manipulacji politycznej. Toruń 1998 (tu charakterystyka perswazji)
G. Majone, Dowody, argumenty, perswazja w procesie politycznym, Warszawa 2004.
M. Karwat, Akredytacja w życiu społecznym i politycznym. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2009.
E. Aronson, T. D. Wilson, R. M. Akert. Psychologia społeczna. Serce i umysł. Poznań 1997; fragment pt. Komunikaty perswazyjne i zmiana postaw.
B. Dobek-Ostrowska, J. Fras, B. Ociepka. Teoria i praktyka propagandy. Wrocław 1997. (roz: Język propagandy politycznej),

Literatura uzupełniająca:
Bralczyk Jerzy. Język na sprzedaż. Warszawa-Bydgoszcz 2000,
Kwiatkowski Stanisław. Słowo i emocje w propagandzie. Warszawa 1974,
Mariusz Kolczyński, Janusz Sztumski. Marketing polityczny. Kształtowanie indywidualnych i zbiorowych opinii, postaw i zachowań. Wyd. Śląsk, Katowice 2000,
Goleman Daniel. Inteligencja emocjonalna. Poznań 1997

Zajęcia VII: Sugestia jako forma wpływu politycznego. Cechy gatunkowe sugestii. Atrybuty sugestii. Typy i formy sugestii. Sugestia jako proces. Współczesny wymiar sugestii.

Literatura:
J. Ziółkowski, Sugestia, jako forma wpływu społecznego, [w:] Joanna Marszałek-Kawa (red.), Współczesne oblicze mediów, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2005.
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 193-229.
J. Ziółkowski, Socjotechnika autorytetu politycznego, Warszawa 2007, roz. 5 i 6. V. A. Gheorghiu. Sugestia. Warszawa 1987.
J. Ziółkowski, Sugestia [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
Le Bon Gustave. Psychologia tłumu. Warszawa 1997,
Korpikiewicz Honorata. Hipnoza i sugestia. Poznań 1992,

Zajęcia VIII. Oddziaływanie za pomocą autorytetu i norm społecznych. Charakterystyka relacji autorytetu, ujęcie podmiotowe. Zakres stosowalności mechanizmów warunkujących skuteczność oddziaływania autorytetu w praktyce społeczno-politycznej. Autorytet jako narzędzie wpływu. Autorytet jako instrument sterowania społecznego. Nadużywanie autorytetów. Sterowanie za pomocą norm i wartości – kulturo technika.

Literatura podstawowa:
J. Ziółkowski, Socjotechnika autorytetu politycznego, Roz. VIII i IX. Warszawa 2007
J. Ziółkowski, Autorytet, jako czynnik sterowania społecznego; [w:] ROCZNIK NAUK POLITYCZNYCH 2005, Rocznik 7, Nr 9, Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku.
M. Karwat, O nadużywaniu autorytetu; [w:] Autorytety polskie (red. B. Gołębiowski), Oficyna Wydawnicza “Stopka”, Łomża 2002, s. 283–306.
J. Ziółkowski, Autorytet polityczny. Geneza. Ewolucja. Symptomy kryzysu. Warszawa 2012.
B. Gołębiowski – red., Autorytety polskie, Łomża 2002,

Literatura uzupełniająca:
G. Ritzer, Macdonaldyzacja społeczeństwa, Warszawa 1997.
J. M. Bocheński, Logika i Filozofia. Wybór Pism, Warszawa 1993,
Mikołejko Anna. Poza autorytetem? Społeczeństwo polskie w dobie anomii. Warszawa 1991,
M. Mrozowski Między manipulacją a poznaniem. Człowiek w świecie mass mediów. Warszawa 1992,
Cialdini Robert. Wywieranie wpływu na ludzi: teoria i praktyka. Gdańsk 2000,
Leary Mark. Wywieranie wrażenia na innych. Gdańsk 2002,
Klemperer Victor. LTI. Notatnik filologa. Język Trzeciej Rzeszy. Kraków 1983,

Zajęcia IX. Manipulacja jako forma gatunkowa. Manipulacja jako forma „gry politycznej”. Cechy gatunkowe manipulacji. Typy manipulacji. Formy manipulacji. Manipulacyjne formy akredytacji i dyskredytacji. Demagogia manipulacyjna. Rola prowokacji w działaniach socjotechnicznych.

Literatura:
M. Karwat. Sztuka manipulacji politycznej. Cz 1. Toruń 1998;
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 90-113.
J. Ziółkowski, Socjotechniczny status manipulacji [w:] Manipulacja w mediach. Media o manipulacji, pod. red., T. Gackowskiego, Warszawa 2011.
M. Karwat, O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.
M. Karwat, O perfidii. Warszawa 2001,
M. Karwat, O demagogii. Wydawnictwo Sejmowe. Warszawa 2006.
M. Karwat, Teoria prowokacji. Analiza politologiczna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
M. Karwat, O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2007
J. Kirschner, Manipulować- ale jak?, Warszawa 1994
M. Karwat, Akredytacja w życiu społecznym i politycznym. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2009.

Zajęcia X. Przymus i przemoc jako metody oddziaływania. Cechy konstytutywne przymusu jako formy wpływu. Przymus pośredni i bezpośredni. Formy przymusu. Przymus prawy i przymus bezprawny. Racjonalny charakter podporządkowania się przymusowi. Szantaż jako odmiana przymusu. Warunki stosowania przymusu. Przemoc jako czysta forma gatunkowa. Statut szkody i krzywdy w przemocy. Podstawowe formy przemocy. Agresja jako motywator działań politycznych

Literatura podstawowa:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 113-161.
P. Mazurkiewicz, Przemoc w polityce, Cz 1. Wrocław 2006.
M. Karwat, Przymus, [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
M. Karwat, Przemoc, [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
T. Kotarbiński. Dzieła wszystkie. Prakseologia. Część I. Wrocław 1999; art. pt. O działaniu przymusowym.
E. Muszyńska. Swoboda, przymus i przemoc w relacjach: dziecko – dorosły. Poznań 1998.
W. Sofsky. Traktat o przemocy. Wrocław 1998.
J. Bińczycka. Między swobodą a przemocą w wychowaniu. Wyd. II. Kraków 1999.
Agresja i przemoc w świetle nauk przyrodniczych i humanistycznych, praca zbiorowa, Olsztyn 2002.
Człowiek i agresja. Głosy o nienawiści i przemocy,. Ujęcie interdyscyplinarne [praca zbiorowa]. Warszawa 2002.

Literatura uzupełniająca:
J. Baszkiewicz. Wolność, równość, własność. Rewolucje burżuazyjne. Warszawa 1981.
S. Forward, D. Frazier. Szantaż emocjonalny. Gdańsk 1999.
P. Hassner. Koniec pewników. Eseje o wojnie, pokoju i przemocy. Warszawa 2002.
H. Arendt. O przemocy. Nieposłuszeństwo obywatelskie. Warszawa 1998.
Zimbardo G. Philip i inni. Psychologia i życie. Warszawa 1994, rozdział 14.
W. Hanasz, G. Zalejko (red.) Przemoc. W poszukiwaniu interpretacji. Toruń 1991.
R. Girard. Sacrum i przemoc. Poznań 1993.

Zajęcia XI. Socjotechnika wrogości. Rola i znaczenie wroga w życiu społecznym i politycznym. Mechanizmy kreacji wrogości. Wykorzystywanie wrogów w systemach demokratycznych i niedemokratycznych. Syndrom oblężonej twierdzy.

Literatura:

J. Ziółkowski, Wrogość w stosunkach politycznych, Modelowa analiza funkcjonalna, Warszawa 2013 – Roz. 4.
J. Ziółkowski, Wróg polityczny [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
J. Ziółkowski, Walka [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
J. Ziółkowski, Wojna [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
J. Ziółkowski, Paradoksy syndromu oblężonej twierdzy w reżimach niedemokratycznych [w:] Paradoksy Polityki (2), J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.

Zajęcia XII. Terror i terroryzm jako formy działań socjotechnicznych. Terror i terroryzm jako połączenie manipulacji, przymusu i przemocy. Status socjotechniczny terroru. Funkcje terroru. Mechanizmy oddziaływania i wykorzystywane narzędzia. Warunki i granice stosowalności. Współczesny wymiar terroryzmu.

Literatura:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 229-263.
T. Białek, Terroryzm. Manipulacja strachem. Warszawa 2005.
P. Mazurkiewicz, Przemoc w polityce, Wrocław 2006. (tu schematy oddziaływania terroryzmu)
B. Bolechów, Terroryzm w świecie podwubiegunowym. Przewartościowania i kontynuacje, Toruń 2007.
B. Hoffman. Oblicza terroryzmu. Warszawa 1999.
R. Conquest. Wielki terror. Warszawa 1997.
C. Gearty. Terroryzm. Warszawa 1998.
M. Karwat, Terror, [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
J. Ziółkowski, Terroryzm [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
K. Karolczak. Encyklopedia terroryzmu. Warszawa 1995.

Treści programowe

Zajęcia I i II. Socjotechnika definiowanie pojęcia.
Wyznaczniki sprawnego działania – prakseologiczny aspekt działalności ludzkiej. Etymologia terminu: socjotechnika. Dosłowne rozumienie pojęcia. Socjotechnika jako metoda, technika oddziaływania. Typy socjotechniki. System sterujący a sterowany. Socjotechnika jako proces komunikacyjny. Socjotechnika w systemach demokratycznych i niedemokratycznych. Socjotechnika, socjotechnika kameralna i psychotechnika według modelu A. Podgóreckiego – interferencja poziomów. Socjotechnika w oddziaływaniu na skalę masową. Ograniczenia i limity skuteczności działań socjotechnicznych.

Literatura podstawowa:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, Cześć pierwsza.
P. Pawełczyk. Socjotechniczne aspekty gry politycznej. Poznań 2000, str. 94-106.
M. Karwat. Sztuka manipulacji politycznej. Toruń 1998; część I.
A. Podgórecki. Zasady socjotechniki. Warszawa 1966.
K. Mlicki. Socjotechnika. Zagadnienia etyczne i prakseologiczne. Wrocław 1986.
J. Ziółkowski, Socjotechnika [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.

Literatura uzupełniająca:
T. Pszczołowski. Zasady sprawnego działania. Warszawa 1979. (lub późn. wyd.)
T. Kotarbiński. Dzieła wszystkie. Prakseologia. Część I. Wrocław 1999; fragm. pt. O istocie działania na tle paradoksów bierności pozornej.
N. Machiavelli. Książę. Wrocław 1979.
J. Kossecki. Tajniki sterowania ludźmi. Warszawa 1984.
T. Kotarbiński. Traktat o dobrej robocie. Warszawa 1975.
Z. J. Pietraś. Teoria gier jako sposób analizy procesów podejmowania decyzji politycznych. Lublin 1997. (roz. dot. marketingu politycznego)

Zajęcia III. Sterowanie społeczne. Wpływ i wpływ społeczny. Kooperacja. Sterowanie społeczne – wyznaczniki kategorialne oraz współczesny wymiar problemu. Inżynieria społeczna. Wpływ, jako pokonywanie oporu – formy nacisku. Typy kooperacji. Kooperacja pozytywna i kooperacja negatywna. Opór społeczny, przełamywanie oporu.

Literatura:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, Cześć pierwsza.
M. Karwat. Sztuka manipulacji politycznej. Toruń 1998; część I.
J. Ziółkowski, Wrogość w stosunkach politycznych, Modelowa analiza funkcjonalna, Warszawa 2013, str. 35-45.
J. Goćkowski, Traktat o inżynierii polityki, Pułtusk 2009.
J. Ziółkowski, Kooperacja [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
A. Podgórecki. Zasady socjotechniki. Warszawa 1966.
J. Kossecki. Tajniki sterowania ludźmi. Warszawa 1984.

Zajęcia IV. Socjotechnika jako gra polityczna. Wymiary metafory gry do analizy sfery polityki. Polityka jako teatralizacja. Mediatyzacja polityki. Elementy gry politycznej: aktorzy, role, scena, rekwizyty, kulisy, reguły, widownia.

Literatura:
P. Pawełczyk. Socjotechniczne aspekty gry politycznej. Poznań 2000, Roz. 1
J. Ziółkowski, Gra polityczna [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013
M. Karwat, O Karykaturze polityki, Roz. 11 i 12.
J. Ziółkowski, Gra polityczna jako sztuka sugerowania; [w:] Bohdan Kaczmarek (red.), Metafory polityki (3), Warszawa 2005.
Z. J. Pietraś. Teoria gier jako sposób analizy procesów podejmowania decyzji politycznych. Lublin 1997.

Zajęcia V: Psychologiczne uwarunkowania działań socjotechnicznych. Psychologiczne pułapki i mechanizmy wpływu społecznego. Psychotechnika. Psychologia wywierania wpływu, manipulacje wizerunkiem.

Literatura:
R. Cialdini. Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańsk 1994. (polecam całość!!!)
M. Pabijańska. Psychomanipulacja w polityce. Metody, techniki, przykłady. Wrocław 2007 – Roz. 2.
D. Doliński. Psychologia wpływu społecznego. Wrocław 2000.
Leary Mark. Wywieranie wrażenia na innych. Gdańsk 2002,
K. Hogan. Psychologia perswazji. Strategie i techniki wywierania wpływu na ludzi. Warszawa 2001.
Psychologia społeczna. Serce i umysł. E. Aronson i inni. Roz. 8.

Zajęcia VI. Systematyka form nacisku. Charakterystyka perswazji. Skala form i środków nacisku. Perswazja manipulacja przymus przemoc według modelu M. Karwata. Socjotechnika miękka i twarda. Warunki stosowalności poszczególnych metod. Różnice i podobieństwa. Perswazja jako forma nacisku- ujęcie szerokie i wąskie. Etymologia pojęcia, cechy charakterystyczne kategorii, techniki i narzędzia. Perswazja intelektualna i emocjonalna.

Literatura podstawowa:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 71-90.
M. Karwat. Sztuka manipulacji politycznej. Toruń 1998 (tu charakterystyka perswazji)
G. Majone, Dowody, argumenty, perswazja w procesie politycznym, Warszawa 2004.
M. Karwat, Akredytacja w życiu społecznym i politycznym. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2009.
E. Aronson, T. D. Wilson, R. M. Akert. Psychologia społeczna. Serce i umysł. Poznań 1997; fragment pt. Komunikaty perswazyjne i zmiana postaw.
B. Dobek-Ostrowska, J. Fras, B. Ociepka. Teoria i praktyka propagandy. Wrocław 1997. (roz: Język propagandy politycznej),

Literatura uzupełniająca:
Bralczyk Jerzy. Język na sprzedaż. Warszawa-Bydgoszcz 2000,
Kwiatkowski Stanisław. Słowo i emocje w propagandzie. Warszawa 1974,
Mariusz Kolczyński, Janusz Sztumski. Marketing polityczny. Kształtowanie indywidualnych i zbiorowych opinii, postaw i zachowań. Wyd. Śląsk, Katowice 2000,
Goleman Daniel. Inteligencja emocjonalna. Poznań 1997

Zajęcia VII: Sugestia jako forma wpływu politycznego. Cechy gatunkowe sugestii. Atrybuty sugestii. Typy i formy sugestii. Sugestia jako proces. Współczesny wymiar sugestii.

Literatura:
J. Ziółkowski, Sugestia, jako forma wpływu społecznego, [w:] Joanna Marszałek-Kawa (red.), Współczesne oblicze mediów, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2005.
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 193-229.
J. Ziółkowski, Socjotechnika autorytetu politycznego, Warszawa 2007, roz. 5 i 6. V. A. Gheorghiu. Sugestia. Warszawa 1987.
J. Ziółkowski, Sugestia [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
Le Bon Gustave. Psychologia tłumu. Warszawa 1997,
Korpikiewicz Honorata. Hipnoza i sugestia. Poznań 1992,

Zajęcia VIII. Oddziaływanie za pomocą autorytetu i norm społecznych. Charakterystyka relacji autorytetu, ujęcie podmiotowe. Zakres stosowalności mechanizmów warunkujących skuteczność oddziaływania autorytetu w praktyce społeczno-politycznej. Autorytet jako narzędzie wpływu. Autorytet jako instrument sterowania społecznego. Nadużywanie autorytetów. Sterowanie za pomocą norm i wartości – kulturo technika.

Literatura podstawowa:
J. Ziółkowski, Socjotechnika autorytetu politycznego, Roz. VIII i IX. Warszawa 2007
J. Ziółkowski, Autorytet, jako czynnik sterowania społecznego; [w:] ROCZNIK NAUK POLITYCZNYCH 2005, Rocznik 7, Nr 9, Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku.
M. Karwat, O nadużywaniu autorytetu; [w:] Autorytety polskie (red. B. Gołębiowski), Oficyna Wydawnicza “Stopka”, Łomża 2002, s. 283–306.
J. Ziółkowski, Autorytet polityczny. Geneza. Ewolucja. Symptomy kryzysu. Warszawa 2012.
B. Gołębiowski – red., Autorytety polskie, Łomża 2002,

Literatura uzupełniająca:
G. Ritzer, Macdonaldyzacja społeczeństwa, Warszawa 1997.
J. M. Bocheński, Logika i Filozofia. Wybór Pism, Warszawa 1993,
Mikołejko Anna. Poza autorytetem? Społeczeństwo polskie w dobie anomii. Warszawa 1991,
M. Mrozowski Między manipulacją a poznaniem. Człowiek w świecie mass mediów. Warszawa 1992,
Cialdini Robert. Wywieranie wpływu na ludzi: teoria i praktyka. Gdańsk 2000,
Leary Mark. Wywieranie wrażenia na innych. Gdańsk 2002,
Klemperer Victor. LTI. Notatnik filologa. Język Trzeciej Rzeszy. Kraków 1983,

Zajęcia IX. Manipulacja jako forma gatunkowa. Manipulacja jako forma „gry politycznej”. Cechy gatunkowe manipulacji. Typy manipulacji. Formy manipulacji. Manipulacyjne formy akredytacji i dyskredytacji. Demagogia manipulacyjna. Rola prowokacji w działaniach socjotechnicznych.

Literatura:
M. Karwat. Sztuka manipulacji politycznej. Cz 1. Toruń 1998;
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 90-113.
J. Ziółkowski, Socjotechniczny status manipulacji [w:] Manipulacja w mediach. Media o manipulacji, pod. red., T. Gackowskiego, Warszawa 2011.
M. Karwat, O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.
M. Karwat, O perfidii. Warszawa 2001,
M. Karwat, O demagogii. Wydawnictwo Sejmowe. Warszawa 2006.
M. Karwat, Teoria prowokacji. Analiza politologiczna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
M. Karwat, O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2007
J. Kirschner, Manipulować- ale jak?, Warszawa 1994
M. Karwat, Akredytacja w życiu społecznym i politycznym. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2009.

Zajęcia X. Przymus i przemoc jako metody oddziaływania. Cechy konstytutywne przymusu jako formy wpływu. Przymus pośredni i bezpośredni. Formy przymusu. Przymus prawy i przymus bezprawny. Racjonalny charakter podporządkowania się przymusowi. Szantaż jako odmiana przymusu. Warunki stosowania przymusu. Przemoc jako czysta forma gatunkowa. Statut szkody i krzywdy w przemocy. Podstawowe formy przemocy. Agresja jako motywator działań politycznych

Literatura podstawowa:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 113-161.
P. Mazurkiewicz, Przemoc w polityce, Cz 1. Wrocław 2006.
M. Karwat, Przymus, [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
M. Karwat, Przemoc, [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
T. Kotarbiński. Dzieła wszystkie. Prakseologia. Część I. Wrocław 1999; art. pt. O działaniu przymusowym.
E. Muszyńska. Swoboda, przymus i przemoc w relacjach: dziecko – dorosły. Poznań 1998.
W. Sofsky. Traktat o przemocy. Wrocław 1998.
J. Bińczycka. Między swobodą a przemocą w wychowaniu. Wyd. II. Kraków 1999.
Agresja i przemoc w świetle nauk przyrodniczych i humanistycznych, praca zbiorowa, Olsztyn 2002.
Człowiek i agresja. Głosy o nienawiści i przemocy,. Ujęcie interdyscyplinarne [praca zbiorowa]. Warszawa 2002.

Literatura uzupełniająca:
J. Baszkiewicz. Wolność, równość, własność. Rewolucje burżuazyjne. Warszawa 1981.
S. Forward, D. Frazier. Szantaż emocjonalny. Gdańsk 1999.
P. Hassner. Koniec pewników. Eseje o wojnie, pokoju i przemocy. Warszawa 2002.
H. Arendt. O przemocy. Nieposłuszeństwo obywatelskie. Warszawa 1998.
Zimbardo G. Philip i inni. Psychologia i życie. Warszawa 1994, rozdział 14.
W. Hanasz, G. Zalejko (red.) Przemoc. W poszukiwaniu interpretacji. Toruń 1991.
R. Girard. Sacrum i przemoc. Poznań 1993.

Zajęcia XI. Socjotechnika wrogości. Rola i znaczenie wroga w życiu społecznym i politycznym. Mechanizmy kreacji wrogości. Wykorzystywanie wrogów w systemach demokratycznych i niedemokratycznych. Syndrom oblężonej twierdzy.

Literatura:

J. Ziółkowski, Wrogość w stosunkach politycznych, Modelowa analiza funkcjonalna, Warszawa 2013 – Roz. 4.
J. Ziółkowski, Wróg polityczny [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
J. Ziółkowski, Walka [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
J. Ziółkowski, Wojna [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
J. Ziółkowski, Paradoksy syndromu oblężonej twierdzy w reżimach niedemokratycznych [w:] Paradoksy Polityki (2), J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.

Zajęcia XII. Terror i terroryzm jako formy działań socjotechnicznych. Terror i terroryzm jako połączenie manipulacji, przymusu i przemocy. Status socjotechniczny terroru. Funkcje terroru. Mechanizmy oddziaływania i wykorzystywane narzędzia. Warunki i granice stosowalności. Współczesny wymiar terroryzmu.

Literatura:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014, str. 229-263.
T. Białek, Terroryzm. Manipulacja strachem. Warszawa 2005.
P. Mazurkiewicz, Przemoc w polityce, Wrocław 2006. (tu schematy oddziaływania terroryzmu)
B. Bolechów, Terroryzm w świecie podwubiegunowym. Przewartościowania i kontynuacje, Toruń 2007.
B. Hoffman. Oblicza terroryzmu. Warszawa 1999.
R. Conquest. Wielki terror. Warszawa 1997.
C. Gearty. Terroryzm. Warszawa 1998.
M. Karwat, Terror, [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
J. Ziółkowski, Terroryzm [w:] Leksykon pojęć politycznych, M. Karwat, J. Ziółkowski (red.), Warszawa 2013.
K. Karolczak. Encyklopedia terroryzmu. Warszawa 1995.

Podręcznik podstawowy do przedmiotu to praca: M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014
Do każdych zajeć jest osobny zakres literatury

Podręcznik podstawowy do przedmiotu to praca: M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2014
Do każdych zajeć jest osobny zakres literatury