Socjotechnika polityczna 2102-L-D3SOPO-KiP
Zajęcia I i II. Socjotechnika definiowanie pojęcia.
Psychotechnika. Wyznaczniki sprawnego działania – prakseologiczny aspekt działalności ludzkiej. Etymologia terminu: socjotechnika. Dosłowne rozumienie pojęcia. Socjotechnika jako metoda, technika oddziaływania. Typy socjotechniki. Socjotechnika w systemach demokratycznych i niedemokratycznych. Socjotechnika, socjotechnika kameralna i psychotechnika według modelu A. Podgóreckiego – interferencja poziomów. Socjotechnika w oddziaływaniu na skalę masową. Ograniczenia i limity skuteczności działań socjotechnicznych.
Zajęcia III. Sterowanie społeczne. Wpływ i wpływ społeczny. Kooperacja. Sterowanie społeczne – wyznaczniki kategorialne oraz współczesny wymiar problemu. Inżynieria społeczna. Wpływ, jako pokonywanie oporu – formy nacisku. Typy kooperacji. Kooperacja pozytywna i kooperacja negatywna. Opór społeczny, przełamywanie oporu.
Zajęcia IV. Socjotechnika jako gra polityczna. Wymiary metafory gry do analizy sfery polityki. Polityka jako teatralizacja. Mediatyzacja polityki. Elementy gry politycznej: aktorzy, role, scena, rekwizyty, kulisy, reguły, widownia.
Zajęcia V: Psychologiczne uwarunkowania działań socjotechnicznych. Psychologiczne pułapki i mechanizmy wpływu społecznego. Psychotechnika. Psychologia wywierania wpływu, manipulacje wizerunkiem.
Zajęcia VI. Systematyka form nacisku. Charakterystyka perswazji. Skala form i środków nacisku. Perswazja --> manipulacja--> przymus -->przemoc według modelu M. Karwata. Socjotechnika miękka i twarda. Warunki stosowalności poszczególnych metod. Różnice i podobieństwa. Perswazja jako forma nacisku- ujęcie szerokie i wąskie. Etymologia pojęcia, cechy charakterystyczne kategorii, techniki i narzędzia. Perswazja intelektualna i emocjonalna.
Zajęcia VII: Sugestia jako forma wpływu politycznego. Cechy gatunkowe sugestii. Atrybuty sugestii. Typy i formy sugestii. Sugestia jako proces. Współczesny wymiar sugestii.
Zajęcia VIII. Oddziaływanie za pomocą autorytetu i norm społecznych. Charakterystyka relacji autorytetu, ujęcie podmiotowe. Zakres stosowalności mechanizmów warunkujących skuteczność oddziaływania autorytetu w praktyce społeczno-politycznej. Autorytet jako narzędzie wpływu. Autorytet jako instrument sterowania społecznego. Nadużywanie autorytetów. Sterowanie za pomocą norm i wartości – kulturo technika.
Zajęcia IX. Manipulacja jako forma gatunkowa. Manipulacja jako forma „gry politycznej”. Cechy gatunkowe manipulacji. Typy manipulacji. Formy manipulacji. Manipulacyjne formy akredytacji i dyskredytacji. Demagogia manipulacyjna. Rola prowokacji w działaniach socjotechnicznych.
Zajęcia X. Przymus i przemoc jako metody oddziaływania. Cechy konstytutywne przymusu jako formy wpływu. Przymus pośredni i bezpośredni. Formy przymusu. Przymus prawy i przymus bezprawny. Racjonalny charakter podporządkowania się przymusowi. Szantaż jako odmiana przymusu. Warunki stosowania przymusu. Przemoc jako czysta forma gatunkowa. Statut szkody i krzywdy w przemocy. Podstawowe formy przemocy. Agresja jako motywator działań politycznych
Zajęcia XI. Socjotechnika wrogości. Rola i znaczenie wroga w życiu społecznym i politycznym. Mechanizmy kreacji wrogości. Wykorzystywanie wrogów w systemach demokratycznych i niedemokratycznych. Syndrom oblężonej twierdzy.
Zajęcia XII. Terror i terroryzm jako formy działań socjotechnicznych. Terror i terroryzm jako połączenie manipulacji, przymusu i przemocy. Status socjotechniczny terroru. Funkcje terroru. Mechanizmy oddziaływania i wykorzystywane narzędzia. Warunki i granice stosowalności. Współczesny wymiar terroryzmu.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Wiedza:
• Na temat form kooperacji w stosunkach społeczno-politycznych
• Na temat specyfiki sterowania i wpływu społecznego
• Na temat metod i form socjotechnicznych
Kompetencje:
• Potrafi analizować formy współdziałania społecznego
• Potrafi zidentyfikować metody socjotechniczne
• Analizuje rzeczywistość polityczną pod kątem działań socjotechnicznych
Umiejętności:
• Jest aktywnym uczestnikiem procesów wpływu społecznego
• Potrafi wykorzystywać zdobytą wiedzę w praktyce działań społecznych
Kryteria oceniania
Warunki zaliczenia
• Uczęszczanie na zajęcia. Dopuszczalne są dwie nieobecności.
• Aktywność merytoryczna na zajęcia, oparta na znajomości lektur
• Zaliczenie testu (3 tygodnie przed końcem semestru)
• Przygotowanie prezentacji (jako aktywność ponadstandardowa)
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
Podręcznik:
M. Karwat, Podstawy socjotechniki, Warszawa 2013.
Literatura uzupełniająca:
R. Cialdini. Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańsk 1994.
J. Goćkowski, Traktat o inżynierii polityki, Pułtusk 2009.
T. Kotarbiński. Dzieła wszystkie. Prakseologia. Część I. Wrocław 1999.
T. Kotarbiński. Dzieła wszystkie. Prakseologia. Część II. Wrocław 2003.
K. Mlicki. Socjotechnika. Zagadnienia etyczne i prakseologiczne. Wrocław 1986.
K. Murawski. Filozofia polityki. Wybrane zagadnienia prakseologiczne. Warszawa 1993.
P. Pawełczyk. Socjotechniczne aspekty gry politycznej. Poznań 2000.
A. Podgórecki. Zasady socjotechniki. Warszawa 1966.
J. Rudniański. Kompromis i walka. Z zagadnień kooperacji negatywnej. Warszawa 1983.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: