Gra decyzyjna 2102-BW-L-D6GRDE-AP
ykaz problematyki zajęć:
1. Zajęcia organizacyjne. Omówienie założeń przedmiotu, tematyki zajęć, literatury przedmiotu.
2. Charakterystyka procesu decyzyjnego cz. 1: (patrz poniżej)
3. Charakterystyka procesu decyzyjnego cz. 2: podmioty, reguły, ryzyko, niepewność. Motywacje decyzji. Elementy procesu decyzyjnego. Typologie decyzji politycznych. Ryzyko decyzyjne i zrządzanie ryzykiem. Decyzje indywidualne i zespołowe. Zagrożenia decydowania w warunkach zespołu. Racjonalność-nieracjonalność decyzji. Sposoby maksymalizacji użyteczności. Metody wyboru alternatyw decyzyjnych. Metodologiczny i rzeczowy wymiar racjonalności decyzji. Niedecyzje polityczne. Błędy polityczne. Decyzje polityczne w ujęciu systemowym. Sytuacja decyzyjna: normalna i kryzysowa. Charakterystyka ośrodka decyzyjnego.
Literatura:
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz II. Proces decydowania politycznego w ujęciu systemowym.
• G. Rydlewski, Decydowanie, w: Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.
• H. Komornicki, Decyzje polityczne i proces decyzyjny, w: Wprowadzenie do nauki o państwie i polityce, B. Szmulik, M. Żmigrodzki (red.), Lublin 2000, Roz. XII.
4. Model racjonalny, teoria gier. Założenia racjonalnego modelu decydowania. Geneza teorii gier. Pojęcie teorii gier. Składniki teorii gier. Racjonalność i nieracjonalność w teorii gier. Postacie gier. Macierz gry. Wypłaty w grach. Drzewo topologiczne. Maksymalizacja użyteczności. Zachowania racjonalne a warunki niepewności.
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz. III, Proces decydowania racjonalnego. Str. 176-209.
• R. P. Kostecki, Wprowadzenie do teorii gier, http://www.fuw.edu.pl/~kostecki/teoria_gier.pdf
• A. Bodnar, Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985, Roz. V.
5. Analiza gier decyzyjnych. Rodzaje gier. Klasyfikacje gier. Postacie gier. Strategie gier. Gry o sumie zerowej i niezerowej. Gry o częściowym i całkowitym konflikcie interesów. Gry dwuosobowe i wieloosobowe. Optymalność i skuteczność decyzji politycznych. Równowaga Nasha.
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz. III, Proces decydowania racjonalnego. Str. 209-269.
• Straffin P.D., Teoria gier, Scholar, 2004. Str. 1-29.
6. Zastosowania teorii gier. „Dylemat więźnia”. „Polowanie na jelenia”. „Wspólne pastwisko”. „Chicken game” – gra na zastraszenie. Dylematy rozbrojenia. Dylemat korupcji politycznej. Gry rokowań - symulacje na zajęciach.
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz. III, Proces decydowania racjonalnego. Str. 209-269.
• Tyszka T., Konflikty i strategie. Niektóre zastosowania teorii gier, Warszawa 1965 roz. 1-3.
7. Model emocjonalny i irracjonalny decyzji. Psychologiczne uwarunkowania decydowania. Decydowanie grupowe. Biologiczne uwarunkowania decydowania politycznego: płeć, zdrowie, wiek, zmęczenie. Wpływ osobowości decydenta: osobowość autorytarna, neurotyczna, narcystyczna, paranoidalna w proces decyzyjnych. Kryzys a procesy decyzyjne. Frustracja i stres a procesy decyzyjne. Zakłócenia afektywne procesu decyzyjnego. Rola czynników osobowościowych odbiorców decyzji.
• J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998, Roz. IV, Proces decydowania emocjonalnego.
• J. Kozielecki, Podejmowanie decyzji w: T. Tomaszewski, Psychologia ogólna, Warszawa 1975.
• E. Aronson i inni, Psychologia społeczna, różne wydania, Roz. 9. Procesy grupowe.
8. Prognozowanie w polityce. Metoda symulacyjna i scenariuszowa. Elementy prognostyki. Metody prognozowania. Metody matematyczne, statystyczne. Metody heurystyczne. Ekstrapolacja. Metoda Delficka. Zasady konstruowania gier i symulacji. Gry dydaktyczne. Metody scenariuszowe.
• M. Sułek, Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010, Roz. 7. Pt: Scenariusze, symulacje, gry decyzyjne.
• S. M. Komorowski, Scenariusz jako metoda diagnozy i prognozy, Warszawa 1988, cz. 1.
• B. Guzik, D. Appenzeller, W. Jurek: Prognozowanie i symulacje. Wydawnictwo AE w Poznaniu. Poznań 2004, Roz.1.
• T. Bodio, A. Chodubski, O prognostyce w politologii, tekst dostępny na: http://biblioteka.oapuw.pl/wp-content/uploads/2013/03/bodio-chodubski-o-prognostyce-w-politologii.pdf
9. Symulacyjne gry decyzyjne (np.: komputerowe, planszowe). Analiza przykładów gier i symulacji decyzji politycznych, ekonomicznych, militarnych. (player vs player; player vs computer) Prezentacja gier komputerowych i planszowych np.: serie: Democracy, Tycoon, Tropico, President Forever, Rulers of Nations, Cywilizacja, Capitalism, Sim City, Europa Universalis i inne. :
• Zajęcia realizowane, jako prezentacje przygotowywane przez studentów.
10. Gra symulacyjna: Nowy Świat
11. Gra symulacyjna: Laboratorium konfliktu
12. Gra symulacyjna: Giganci negocjacji
13. Gra symulacyjna: As wywiadu
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
WIEDZA
• Student zna zasady teorii gier i symulacji
• Student zna specyfikę procesu decyzyjnego
• Student ma wiedzę na temat prognozowania procesów politycznych
UMIEJĘTNOŚCI
• Student potrafi tworzyć modele i symulacje zjawisk politycznych
• Student analizuje i prognozuje zjawiska polityczne
• Student umie wykorzystać gry do analizy zjawisk politycznych
KOMPETENCJE
• Student przyjmuje role w grach decyzyjnych
• Student parafii współpracować z innymi w procesach kooperacji
Kryteria oceniania
Podstawą zaliczenia jest obecność na zajęciach. Dopuszczalne są dwie nieobecności. Studenci są zobowiązani do przygotowywania się merytorycznego na zajęcia. Studenci przygotowują się i biorą udział w grach i warsztatach na zajęciach. Przygotowują też projekt w ramach pracy grupowej. Praca ma dotyczyć projektu zastosowania wybranej metody analitycznej (np.: teorii gier, decydowania emocjonalnego, metod prognozowania, metody scenariuszowej) do wyjaśniania, przewidywania zachowań społecznych, politycznych, ekonomicznych, organizacyjnych.
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
Literatura podstawowa:
• Barton Richard F., Wprowadzenie do symulacji i gier, Warszawa 1974.
• Bodnar A., Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985.
• Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.
• Duke R., Gaming – the Future’s Language, New York, 1974.
• Duncan L. R., H. Raiffa. Gry i decyzje. PWN, Warszawa, 1964.
• Encyklopedia. Gry świata, według L. i W. Pijanowskich, PWN, Warszawa 2006.
• Gajda J., Prognozowanie i symulacja a decyzje gospodarcze Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001.
• Goleman D., Inteligencja emocjonalna, różne wydania.
• Kałuski J., Teoria gier, (2002).
• Korbut J., Gry symulacyjne w dydaktyce, Częstochowa 2003.
• Koziński J., M. Przybyła, W. Wudarzewski, Gry i ćwiczenia kierownicze, Wrocław 1991.
• Łukaszewicz J., Jak szukać optymalnych decyzji? Wrocław 1996.
• Malawski M., A. Wieczorek, H. Sosnowska, Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych, PWN 1997.
• Owen G., Teoria gier. PWN, Warszawa, 1975.
• Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.
• Rizzi Paola, By wilk był syty i owca cała – czyli o grze jako narzędziu symulacji procesów komunikacji i podejmowania decyzji, Forum Europejskie, Nr 9, wiosna 2005, Kraków 2005.
• Rizzi, P., Woźniakiewicz, J., Perspektywy zastosowania gier symulacyjnych w edukacji – teoria i praktyka, HOMO COMMUNICATIVUS 3 ( 5 ) / 2008 dostępne w Internecie: http://www.hc.amu.edu.pl/numery/5/52008.html.
• Straffin P.D., Teoria gier, Scholar, 2004.
• Sułek M., Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010.
• Tyszka T., Konflikty i strategie. Niektóre zastosowania teorii gier, Warszawa 1965.
• Wierzbicki A.P., Sztuka i techniki negocjacji (2003).
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: