PR instytucji społecznych i politycznych 2101-L-Z6PRIS-PRMM

W ramach przedmiotu będą poruszane dwa główne obszary zagadnień: dotyczące zastosowania PR w polityce, władzach publicznych, w administracji różnych szczebli, a także w szeroko pojmowanym III sektorze, czyli w organizacjach społecznych i pozarządowych.
Celem przedmiotu jest zapoznanie uczestników z podstawowym koncepcjami politycznego public relations, wypracowanymi w Polsce, w Europie i na świecie (głównie w krajach anglosaskich). Zdaniem badaczy i praktyków, PR spełnia nie tylko funkcje komunikacyjne, zarządcze czy promocyjne, ale jest także ważnym narzędziem wspierania zmian systemowych w krajach przechodzących od systemów autorytarnych do demokracji parlamentarnej i gospodarki rynkowej (jak Polska i inne państwa Europy środkowej i wschodniej).
Synteza teorii i praktyki podczas zajęć ma ułatwić studentom zaistnienie na rynku pracy w PR dla polityki lub w III sektorze (na różnych etapach rozwoju zawodowego), a także przygotować ich do dalszych studiów w dziedzinie komunikowania i public relations.
Odwołania do praktyki public relations (w tym do doświadczeń prowadzącego) będą służyły przybliżeniu uczestnikom zadań wykonywanych przez konsultantów public relations dla instytucji publicznych, samorządów, organizacji społecznych i stowarzyszeń branżowych. Omówienie zasad komunikowania władz centralnych, administracji rządowej i samorządowej różnych szczebli, instytucji publicznych (wojska, policji, straży pożarnej, administracji celnej, statystycznej, budowlanej, regulatorów rynku radiowo-telewizyjnego – KRRiT, telekomunikacyjnego – UKE, energetycznego – URE etc.) pozwoli studentom na większe zrozumienie roli PR w tych obszarach i na ewentualne staranie o zatrudnienie. Znacznie większe możliwości (pod względem przyszłej kariery) – ze względu na liczbę instytucji – oferują studentom organizacje społeczne, kulturalne, religijne, oświatowe, ekologiczne, towarzystwa, fundacje, stowarzyszenia branżowe i profesjonalne, czyli tzw. III sektor.
W trakcie zajęć będą poruszane zagadnienia związane z teorią i historią politycznego public relations, kwestie definicyjne i terminologiczne, związki z pokrewnymi dyscyplinami (w tym z marketingiem politycznym, naukami politycznymi i socjologią organizacji), publicznymi kampaniami informacyjnymi i tzw. transformacyjnym PR, rolą komunikowania w instytucjach centralnych (prezydent, parlament, rząd, ministerstwa, urzędy), w samorządach różnych szczebli, w związkach zawodowych, organizacjach pracodawców, stowarzyszeniach branżowych, profesjonalnych, kulturalnych, społecznych i innych. Zostaną też omówione: organizowanie wsparcia dla inicjatyw obywatelskich, środowiskowych, lokalnych, kwestowanie (zbiórki publiczne, crowdfunding), sposoby angażowania i pobudzania zainteresowania problemami społecznymi, kulturalnymi czy ideowymi przy pomocy PR.
Ze względu na naturę procesu komunikowania – także w sferze polityki i życia społecznego – podjęte będą tematy rozpoznawania otoczenia i badań wstępnych, identyfikacja interesariuszy i dotarcia do nich, określenia celów i strategii programów PR, doboru głównych przesłań, odpowiednich technik i narzędzi komunikowania, a w końcu mierzenie skuteczności public relations. Zachodzące w ostatnich latach zmiany w PR (odbywające się przede wszystkim w politycznym PR, ale też w komunikowaniu organizacji społecznych, stowarzyszeń ) skłaniają do poświęcenia uwagi nowym mediom, internetowi, mediom społecznościowych, używanym nie tylko obok, ale też zamiast tradycyjnych mediów (prasa, radio, TV, agencje informacyjne, serwisy i portale internetowe). Media społecznościowe i nowe media mają coraz większe znaczenie w docieraniu do młodszych odbiorców, lepiej obeznanych z najnowszymi technologiami, a przy tym odwołujących się do innych źródeł informacji i autorytetów.
Zajęcia będą miały formę interaktywnego wykładu (z elementami konwersatorium), z aktywnym udziałem studentów, a elementy wykładowe będą połączone z wymianą opinii i spostrzeżeń, dyskusją prowadzącego z uczestnikami. Podczas każdych zajęć – oprócz prezentacji koncepcji teoretycznych – będą przywoływane przykłady omawianych zjawisk z Polski i ze świata. Dlatego przydatna będzie bieżąca obserwacja mediów fachowych, serwisów branżowych, stron internetowych i publikacji związanych z public relations. Materiały dla studentów (opisy, studia przypadków, artykuły etc.) będą przekazywane ze stosownym wyprzedzeniem, za pośrednictwem internetu. W trakcie zajęć są przewidziane krótkie sprawdziany i testy (co najmniej 2-3 razy w semestrze), dotyczące prezentowanej wiedzy, lektur, artykułów i opracowań.
Poprawie praktycznych kompetencji studentów posłuży analiza otoczenia i interesariuszy wybranych organizacji (instytucji publicznych, partii politycznych, stowarzyszeń), określenie ich celów i strategii komunikowania, proponowanych technik public relations i sposobów mierzenia efektywności działań. Zajęcia powinny pomóc w przygotowaniu uczestników do wejścia na rynek pracy w public relations w sferze politycznej i społecznej.

Rodzaj przedmiotu

obowiązkowe

Tryb prowadzenia

w sali

Założenia (opisowo)

Studenci posiadają podstawowe wiadomości o public relations, a także o życiu politycznym w Polsce i na świecie, administracji publicznej, o działaniu organizacji społecznych, stowarzyszeń i fundacji, ich komunikowaniu z otoczeniem, o narzędziach i technikach (zwłaszcza najnowszych – internet, media społecznościowe) używanych w PR. Są w stanie korzystać z zaproponowanej literatury i materiałów dotyczących komunikowania, życia politycznego, III sektora (w języku polskim i angielskim), na bieżąco przygotowują się do zajęć, zgodnie z przedstawionymi wymaganiami, a przede wszystkim wykazują zainteresowanie tematyką public relations w polityce i w życiu społecznym.

Efekty kształcenia

Po ukończeniu kursu „PR instytucji społecznych i politycznych” student posiada wiedzę teoretyczną, warsztatową i praktyczną, pomocną w rozwoju akademickim i profesjonalnym w obszarze komunikowania w instytucjach publicznych, politycznych i w III sektorze:

(WIEDZA)
1. Potrafi określić, czym jest public relations w obszarze polityki, administracji, w organizacjach społecznych i pozarządowych, jakie są jego związki z marketingiem politycznym, socjologią organizacji i naukami politycznymi, rozumie uwarunkowania prawne i etyczne obowiązujące w komunikowaniu w polityce i życiu społecznym.
2. Wie, jak wygląda zarządzanie komunikowaniem w życiu społecznym i politycznym, jakie sposoby prowadzenia public relations występują w sektorze publicznym, politycznym i pozarządowym.
3. Wie, jak budować strategię komunikowania, jakimi narzędziami i technikami komunikowania należy się posługiwać dla osiągnięcia założonych celów strategicznych w polityce, administracji i w sferze społecznej.
4. Jest w stanie dokonać analizy sytuacji komunikacyjnej agendy publicznej, instytucji, organizacji społecznej, wskazać jej interesariuszy i skuteczne sposoby trafienia do nich.
5. Wie, jakie cele można osiągnąć przy pomocy działań komunikacyjnych, a które pozostają poza zasięgiem public relations.

(UMIEJĘTNOŚCI)
1. Umie przeprowadzić analizę branży i sytuacji komunikacyjnej wybranej instytucji publicznej, organu władzy, organizacji społecznej, stowarzyszenia lub fundacji jako podstawę do opracowania planu public relations.
2. Umie skorzystać ze wskazanych lektur, serwisów, raportów i innych źródeł informacji do poszerzenia swoich kompetencji w zakresie komunikowania i public relations w polityce i w życiu społecznym.
3. Potrafi wykorzystać studia przypadków i dobre praktyki public relations w pracy na rzecz swoich zleceniodawców, klientów i pracodawców, także w dziedzinie polityki, administracji i w III sektorze.
4. Umie wskazać priorytetowe publiczności i hierarchię potrzeb komunikacyjnych zleceniodawców i klientów na podstawie dostępnych narzędzi analitycznych, sondaży, wywiadów i innych metod.
5. Posiada umiejętności efektywnego prowadzenia działań na rzecz pracodawców i klientów z obszaru polityki, administracji, życia społecznego, zarówno samodzielnie, jak i w większym zespole (wewnątrz instytucji albo w firmie/agencji PR).

(INNE KOMPETENCJE)
1. Ma kompetencje do pracy w komórkach i działach PR w instytucjach publicznych, jednostkach administracji rządowej i samorządowej (różnych szczebli), stowarzyszeniach, organizacjach społecznych, fundacjach.
2. Zna uwarunkowania i ograniczenia instytucjonalne, prawne, etyczne i organizacyjne dla komunikowania w sektorze publicznym, rządowym, administracyjnym, w organizacjach społecznych, charytatywnych i pozarządowych.
3. Rozumie rolę komunikowania i public relations w organizacjach rządowych, w polityce, administracji, w III sektorze, ich wpływ na osiąganie celów strategicznych, na postrzeganie i reputację tych instytucji.
4. Jest w stanie przedstawić szefom i menedżerom instytucji publicznej, politycznej, jednostki administracyjnej, organizacji profesjonalnej, społecznej i pozarządowej potrzebę prowadzenia świadomego, planowego i długofalowego programu public relations, a także włączyć się w jego planowanie i wdrażanie.
5. Posługuje się standardami profesjonalnego public relations i przestrzega zasad etyki PR sformułowanych w kodeksach tej dyscypliny.
6. Przyczynia się do podniesienia poziomu fachowego public relations w sferze polityki, administracji, w III sektorze, a dzięki zajęciom uniwersyteckim rozpowszechnia wiedzę, umiejętności i metody badań wypracowane przez teoretyków w Polsce i na świecie.

Kryteria oceniania

Zajęcia kończą się zaliczeniem na ocenę. Z uwagi na kompleksowy charakter kursu i brak dostępnego podręcznika w języku polskim uczestnictwo w zajęciach jest zalecane, a ich częste opuszczanie może skutkować niezaliczeniem przedmiotu. Studenci będą oceniani na podstawie obecności podczas zajęć, aktywności w dyskusjach, wyników sprawdzianów w trakcie semestru, a także końcowego sprawdzianu pisemnego.
Prowadzący weźmie pod uwagę: przygotowanie do zajęć i znajomość podanej literatury (na podstawie krótkich, niezapowiedzianych sprawdzianów i testów). Nieobecność podczas sprawdzianu można nadrobić przez krótką (3-5 minut) indywidualną prezentację na wybrany temat (po skonsultowaniu z prowadzącym, aby uniknąć powtarzania treści z zajęć). Ważnym kryterium będzie obecność na zajęciach i aktywność w dyskusjach, rejestrowana na bieżąco przez prowadzącego. Zagadnienia do końcowego sprawdzianu pisemnego (kolokwium), odbywającego się podczas ostatnich zajęć, będą przekazane ze stosownym wyprzedzeniem (co najmniej miesięcznym). Kolokwium ma sprawdzić, czy uczestnicy opanowali przedstawiony materiał i zdobyli oczekiwane kompetencje.
Osoby nieusatysfakcjonowane wynikiem sprawdzianu końcowego mogą – po uzgodnieniu terminu – zdawać go powtórnie w formie ustnej (nie spowoduje to obniżenia oceny).
Waga poszczególnych elementów będzie następująca:
- udział w zajęciach i aktywność w dyskusjach – 20%,
- przygotowanie do zajęć i znajomość literatury (ocena ciągła, sprawdziany i testy) – 20%,
- wynik sprawdzianu końcowego – 60%.

Praktyki zawodowe

Brak

Literatura

1. P. F. Drucker (1992). Managing the Non-Profit Organization. Principles and Practices. Harper Business, New York.
2. J. Flis (2007). Samorządowe public relations. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
3. E. Hope (red.) (2005). Public relations instytucji użyteczności publicznej. Scientific Publishing Group, Gdańsk.
4. W. Jabłoński (2006). Polityczne public relations a kreowanie informacji. Analiza krytyczna, [w:] J. Olędzki; D. Tworzydło (red.) (2006). Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, ss. 229-249.
5. Z. Knecht (2005). Public relations w administracji publicznej: teoria, praktyka, badania. Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa.
6. R. Ławniczak (red.) (2001). Public Relations Contribution to Transition in Central and Eastern Europe. Research and Practice. Biuro Usługowo-Handlowe “Printer”, Poznań.
7. B. McNair (2004). PR Must Die: spin, anti-spin and political public relations in the UK, 1997-2004. „Journalism Studies”, vol. 5, no. 3, ss. 325-338.
8. J. Olędzki (red.) (2011). Public relations we współczesnym świecie: między służbą organizacji i społeczeństwu. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa.
9. Ł. Przybysz (2013). Komunikowanie polityczne 2.0. Analiza amerykańskiej i polskiej kampanii prezydenckiej. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa.
10. J. Stromback, S. Kiousis (red.) (2011). Political Public Relations. Principles and Applications. Routledge Taylor & Francis, New York, London.
11. J. Stromback, S. Kiousis (red.) (2013). Political PR, „Public Relations Journal”, vol. 7, no. 4 http://www.prsa.org/Intelligence/PRJournal/Vol7/No4/#.VN0hkRNdXlN

Więcej informacji

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 2101-L-Z6PRIS-PRMM w USOSweb