Instytucje medialne w Polsce i ich społeczne oddziaływanie 2101-1ZU1IMWP
Przedmiot obejmuje najważniejsze problemy dotyczące prasy (dzienników i czasopism), radiofonii (publicznej i komercyjnej), telewizji (publicznej i komercyjnej), kolportażu, agencji prasowych, internetu oraz instytucji tzw. okołomedialnych (m. in. stowarzyszeń wydawców i nadawców, organizacji dziennikarskich, ośrodków badania mediów i opinii publicznej itp.). Szczegółowo omawiana jest typologia poszczególnych mediów, zasad ich funkcjonowania, analiza ich treści, roli społecznej oraz główne kierunki ich ewolucji.
Rodzaj przedmiotu
Efekty kształcenia
Po ukończeniu przedmiotu (wykładu) student:
WIEDZA
1. zna historię rozwoju i strukturę ważnego fragmentu współczesnego państwa i społeczeństwa, czyli systemu medialnego
2. zna najważniejsze instytucje medialne i zasady ich funkcjonowania
3. zna typologię instytucji składowych systemu medialnego
4. zna społeczne skutki ich działalności
UMIEJĘTNOŚCI
1. umie przeanalizować i ocenić treść mediów komercyjnych i publicznych
2. umie określić funkcje różnych typów instytucji medialnych
3. umie zebrać literaturę przedmiotu dotyczącą danej instytucji medialnej
4. umie samodzielnie i świadomie dobrać odpowiadające swoim potrzebom media
INNE KOMPETENCJE
1. rozumie na czym polega rola mediów w życiu społeczeństwa i jednostki
2. rozumie rangę odpowiedzialności dziennikarzy za ład i porządek społeczny
Kryteria oceniania
W trakcie egzaminu student powinien wykazać się wiedzą na temat funkcjonowania mediów (instytucji medialnych) w Polsce oraz umiejętnością samodzielnej prezentacji i oceny różnych zagadnień szczegółowych z tym związanych, m. in. specyfiki ich formuły wydawniczej (programowej), funkcji społecznych itd.
Praktyki zawodowe
Brak
Literatura
Bauer Z., Chudziński E. – Dziennikarstwo i świat mediów. Kraków 2000.
Gluza R. [red.] – Media w Polsce. Poznań 1999.
Goban-Klas T. – Cywilizacja medialna. Geneza, ewolucja, eksplozja. Warszawa 2005.
Grzybczak J. – Społeczny klimat wokół polskich mediów w latach 1989-1999. „Zeszyty Prasoznawcze” 2000, nr 3/4.
Jakubowicz K. – Media publiczne. Początek końca czy nowy początek. Warszawa 2007.
Jędrzejewski S. – Radio-renesans. Od monopolu do konkurencji. Warszawa 1997.
Kopper G., Rutkiewicz I., Schliep K. – Media i dziennikarstwo w Polsce 1989-1995. Kraków 1996.
Mielczarek T. – Między monopolem a pluralizmem. Zarys dziejów środków komunikowania masowego w Polsce w latach 1989-1997. Kielce 1998.
Sonczyk W. – Media w Polsce. Zarys problematyki. Warszawa 1999.
Sonczyk W. – Wątpliwości związane z definicją normatywną pojęcia „prasa”. „Media-Kultura-Społeczeństwo” 2008, nr 3, s. 45-54.
Załubski J. – Media i medioznawstwo. Studia i szkice. Toruń 2006.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: