Warsztaty grywalizacyjne 2100-MON-WARG-OG

Przedmiot ma celu kształtowane kompetencji i umiejętności za zakresu: rozwiązywania problemów i dylematów decyzyjnych, optymalizacji wyników w grach rywalizacyjnych i grach współpracy, kształtowania umiejętności analizy i prognozy, obejmowania i pełnienia ról w działaniach zespołowych.

Podstawą zaliczenia jest udział w warsztatach i grach. Ocena końca jest wyznaczana przez przygotowanie pracy końcowej: prezentacji lub eseju za zakresu wykorzystania wiedzy z zakresu teorii gier, gier decyzyjnych, strategicznych do rozwiązania, analizy, prognozy konkretnego zdarzenia, procesu społecznego, politycznego, ekonomicznego.

nie wymagane

Podręcznik podstawowy:
1. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.
Literatura podstawowa:
2. Barton Richard F., Wprowadzenie do symulacji i gier, Warszawa 1974.
3. Berne E., W co grają ludzie, Psychologia stosunków międzyludzkich., PWN, Warszawa 2004
4. Bodnar A., Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985.
5. Burke, B. Gamify: How gamification motivates people to do extraordinary things. routledge, 2016.
6. Cewińska, J., & Krasnova, A. Grywalizacja w rozwoju i edukacji–szanse i zagrożenia. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 350, 73-81. (2014).
7. Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.
8. Drucker P.F., Hammond J., Keeney R., Raiffa H., Hayashi A.: Podejmowanie decyzji. Wydawnictwo Harvard Business Reviev, 2005.
9. Du Vall, M. Grywalizacja jako klucz do zwiększenia zaangażowania młodego pokolenia w działania społeczne. Państwo i Społeczeństwo, (1), 85-100. (2018).
10. Duke R., Gaming – the Future’s Language, New York, 1974.
11. Duncan L. R., H. Raiffa. Gry i decyzje. PWN, Warszawa, 1964.
12. Encyklopedia. Gry świata, według L. i W. Pijanowskich, PWN, Warszawa 2006.
13. Fuchs, M., et al. Rethinking gamification. meson press, 2014.
14. Gajda J., Prognozowanie i symulacja a decyzje gospodarcze Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001.
15. Goleman D., Inteligencja emocjonalna, różne wydania.
16. Haman, Jacek. Gry wokół nas: socjolog i teoria gier. Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2014.
17. Jankowski, M. Grywalizacja–wykorzystanie elementów gier do modyfikowania zachowań ludzi. Nauki Społeczne. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, (2 (8)). (2013).
18. Kałuski J., Teoria gier, 2002.
19. Kapp, Karl M. The gamification of learning and instruction fieldbook: Ideas into practice. John Wiley & Sons, 2013.
20. Klein G., Sztuka podejmowania decyzji, Warszawa 2011
21. Kopeć, J., Pacewicz, K., Przegalińska, A., Smoleń, M., Wencel, J., Kominiarczuk, M., & Wróbel, S. Gamification. Critical Approaches. Faculty of" Artes Liberales".(2015).
22. Korbut J., Gry symulacyjne w dydaktyce, Częstochowa 2003.
23. Kozielecki J., Psychologiczna teoria decyzji, PWN, Warszawa 1975.
24. Koziński J., M. Przybyła, W. Wudarzewski, Gry i ćwiczenia kierownicze, Wrocław 1991.
25. Koźmiński A. K., Zarzadzanie w warunkach niepewności, Warszawa 2005.
26. Łukaszewicz J., Jak szukać optymalnych decyzji? Wrocław 1996.
27. Malawski M., A. Wieczorek, H. Sosnowska, Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych, PWN 1997.
28. Modele symulacyjne i gry menedżerskie we wspomaganiu decyzji i w dydaktyce, Balcerak A., Kwaśnicki W. (red.), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2010.
29. Owen G., Teoria gier. PWN, Warszawa, 1975.
30. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.
31. Płatkowski, Tadeusz. Wstęp do teorii gier. Uniwersytet Warszawski, 2012.
32. Rizzi Paola, By wilk był syty i owca cała – czyli o grze jako narzędziu symulacji procesów komunikacji i podejmowania decyzji, Forum Europejskie, Nr 9, wiosna 2005, Kraków 2005.
33. Rizzi, P., Woźniakiewicz, J., Perspektywy zastosowania gier symulacyjnych w edukacji – teoria i praktyka, HOMO COMMUNICATIVUS 3 ( 5 ) / 2008 dostępne w Internecie: http://www.hc.amu.edu.pl/numery/5/52008.html.
34. Simon A.H.: Podejmowanie decyzji i zarządzanie ludźmi w biznesie i administracji. Helion, Gliwice 2007.
35. STIEGLITZ, Stefan, et al. Gamification. Berlin: Springer, 2017.
36. Straffin P.D., Teoria gier, Scholar, 2004.
37. Sułek M., Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010.
38. Tyszka T. — Analiza decyzyjna i psychologia decyzji, PWN, Warszawa 1986.
39. Werbach, K, and Dan Hunter. The gamification toolkit: dynamics, mechanics, and components for the win. University of Pennsylvania Press, 2015.
40. Woodcock, Jamie, and Mark R. Johnson. "Gamification: What it is, and how to fight it." The Sociological Review 66.3 (2018)
41. Woźniak, J. Grywalizacja w zarządzaniu ludźmi (Gamification in Human Resource Management). Zarządzanie zasobami ludzkimi, (2015 2 (103) Gamifikacja/Grywalizacja (Gamification)), 11-33. (2015).

Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:

• Bioinformatyka i biologia systemów, stacjonarne, pierwszego stopnia
• Informatyka, stacjonarne, pierwszego stopnia
• Matematyka, stacjonarne, pierwszego stopnia
• Bioinformatyka i biologia systemów, stacjonarne drugiego stopnia
• Informatyka, stacjonarne, drugiego stopnia
• Matematyka, stacjonarne, drugiego stopnia

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 2100-MON-WARG-OG w USOSweb