Prowokacja i perfidia w polityce 2100-MON-PPWP-OG

1. Obiegowe i teoretyczne pojęcie prowokacji
2. Prowokacja jako (destrukcyjne) narzędzie polityki
3. Rodzaje metod prowokacyjnych
4. Repertuar prowokacji sprawczej
5. Repertuar prowokacji mistyfikacyjnej
6. Repertuar prowokacji dyskredytacyjnej
7. Prowokacja drastyczna
8. Nagonka – „myśliwska” odmiana prowokacji
9. Mechanizm nagonki
10. Rodzaje nagonki
11. Analiza przykładów historycznych i współczesnych
12. Pojęcie i rodzaje perfidii
13. Dialektyka zaufania i podstępności
14. Mechanizm perfidii „bigoteryjnej”
15. Wymyślne wiarołomstwo
16. Mechanizm i repertuar intrygi
17. Metody „koronkowej” zemsty
18. Intryga wielostopniowa (kumulacja knowań)
19. Intryga dezintegracyjna

Rodzaj przedmiotu

fakultatywne
ogólnouniwersyteckie

Koordynatorzy przedmiotu

Mirosław Karwat

Efekty kształcenia

Student zna:
* atrybuty, specyfikę i repertuar prowokacji
* powody zapotrzebowania na prowokację, motywy i intencje jej zastosowania
* uwarunkowania i ograniczenia efektywności
* koszty moralne i społeczne stosowania prowokacji
Student potrafi:
* rozpoznać fakt prowokacji, skandalu, nagonki, intrygi
* dokonać diagnozy (kwalifikacji) rodzaju dostrzeżonych prowokacji
* zrekonstruować sposób działania sprawców
* zinterpretować kontekst społeczny poszczególnych aktów prowokacji
* wyjaśnić przyczyny ich skuteczności, rezonansu społecznego, Ew. bezkarności sprawców
Student umie:
* zaplanować działanie prowokacyjne w dobrej wierze (np. promocyjne, mobilizacyjne, aktywizacyjne, demaskatorskie)
* wypracować taktykę obrony przed cudzymi prowokacjami
* uświadamiać otoczeniu prowokacyjny charakter określonych oddziaływań

Kryteria oceniania

Podstawą oceny jest (a) praca pisemna studenta – studium wybranego przypadku (przykładu prowokacji, nagonki lub intrygi zaczerpniętego z publikacji prasowych, opracowań historycznych lub z filmu dokumentalnego albo fabularnego), (b) wynik testu sprawdzającego znajomość kategorii analizy i umiejętność ich zastosowania w kwalifikacji podanych w teście przykładów

Praktyki zawodowe

Literatura

Literatura podstawowa:
M. Karwat, Sztuka manipulacji politycznej, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 1999, rozdział XIII, XIV.
M. Karwat, O perfidii, MUZA, Warszawa 2001.
M. Karwat, Teoria prowokacji. Analiza politologiczna, PWN, Warszawa 2007.

Literatura uzupełniająca
Mirosława Dołęgowska-Wysocka, Poboyowisko, wyd. BGW, Warszawa 1993.
Hans Mathias Kepplinger, Mechanizmy skandalizacji w mediach, Wyd. UJ, Kraków 2008.
Sławomir Koper, Afery i skandale Drugiej Rzeczypospolitej, wyd. Bellona, Rytm, Warszawa 2011.
Peter von Matt, Intryga. Teoria i praktyka podstępu w literaturze, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2009.
Adam Michnik, W poszukiwaniu utraconego sensu, Warszawa 2007; część II. Gniew Komendanta
Ludwik Stomma, Skandale polskie, wyd. Demart, Warszawa 2008.
Maciej Tramer, Literatura i skandal. Na przykładzie okresu międzywojennego, wyd. UŚ, Katowice 2000.
Maciej Tramer, Rzeczy wstydliwe, a nawet mniej ważne, wyd. UŚ, Katowice 2007.
John B. Thompson, Skandal polityczny. Władza i jawność w epoce medialnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010.

Więcej informacji

Więcej informacji o poziomie przedmiotu, roku studiów (i/lub semestrze) w którym się odbywa, o rodzaju i liczbie godzin zajęć - szukaj w planach studiów odpowiednich programów. Ten przedmiot jest związany z programami:

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

Strona przedmiotu 2100-MON-PPWP-OG w USOSweb