Ekoturystyka 1900-4AETEK
Treść:
1. Ekoturystyka – turystyka zrównoważona. Uwagi terminologiczne (Pojęcie turystyki ekologicznej i turystyki zrównoważonej. Filary tzw. turystyki odpowiedzialnej według W. Hetzera. Podstawowe zasady ekoturystyki i turystyki zrównoważonej. Koncepcja rozwoju zrównoważonego jako podstawa dla wyróżnienia turystyki zrównoważonej).
2. Negatywny wpływ turystyki na środowisko przyrodnicze (Główne przyczyny zagrożeń środowiska przyrodniczego. Rodzaje szkód w środowisku przyrodniczym powodowane przez turystykę. Istota konfliktu między turystyką a środowiskiem przyrodniczym).
3. Znaczenie środowiska przyrodniczego dla turystyki (Stopień ingerencji działalności turystycznej a typy przestrzeni turystycznej – według S. Liszewskiego. Parametry oddziaływania turystyki na środowisko przyrodnicze. Przydatność środowiska przyrodniczego dla rozwoju funkcji turystycznej i metody jej oceny).
4. Koncepcja zrównoważonego rozwoju turystyki – przykłady ze świata (Zrównoważony rozwój turystyki według wybranych autorów. Charakterystyka programów zrównoważonego rozwoju turystyki w wybranych regionach, m.in. El Mundo Maya, Ekologiczna Elba, España Verde, Väinameri w Estonii, Centrum Turystyczne w Belek, Zielone Szlaki).
5. Formy ekoturystyki (Zmiana preferencji turystycznych. Charakterystyka wybranych form ekoturystyki realizowanych w Polsce i na świecie. Cechy podróży ekoturystycznych. Generacja EKO – uczestnicy podróży ekoturystycznych).
6. Turystyka przygodowa jako forma ekoturystyki (Turystyka przygodowa – definicja pojęcia. Cechy wyróżniające turystykę przygodową. Typy turystyki przygodowej. Relacje między turystyką przygodową, ekoturystyką a turystyką kulturową według wybranych autorów. Przykłady podróży przygodowych w wybranych regionach świata. Główne trendy w turystyce przygodowej).
7. Marketing w turystyce ekologicznej (Główne elementy strategii marketingowej. Cechy produktu ekoturystycznego. Cechy systemu identyfikacji wizualnej w turystyce ekologicznej).
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia
Założenia (opisowo)
Efekty kształcenia
Po ukończeniu przedmiotu Student powinien nabyć podstawową wiedzę z zakresu turystyki zrównoważonej i ekologicznej oraz poznać ich specyfikę.
Kryteria oceniania
Podstawę oceny końcowej stanowi wynik testu zaliczeniowego, obejmującego zagadnienia poruszane na zajęciach. Ponadto w trakcie zajęć – po wcześniejszym ustaleniu z wykładowcą – studenci mogą przedstawiać referaty (prezentacje multimedialne) dotyczące wybranego zagadnienia, zgodnego z tematyką realizowaną na zajęciach. W zależności merytorycznej jakości wystąpienia, ocena końcowa może ulec podwyższeniu (maksymalnie o 1 stopień).
Literatura
Fennell D.A., 2000, Ecotourism. An introduction, Routledge, London - New York.
Page S.J., Dowling R.K., 2002, Ecotourism. Pearson Education Limited, Harlow.
Weber K., 2001, Outdoor Adventure Tourism. A Review of Research Approaches. "Annals of Tourism Research" 28 (2): 360-377.
Zaręba D., 2000, Ekoturystyka. Wyzwania i nadzieje. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: