Bioklimatologia 1900-1-BIO-SF
Konwersatorium z Bioklimatologii poświęcone jest oddziaływaniu klimatu i pogody na organizmy żywe. Omówione zostają różnorodne zagadnienia związane z wpływem wybranych elementów środowiska przyrodniczego na organizm człowieka i rośliny występowaniem bodźców atmosferycznych i ich znaczeniem dla funkcjonowania organizmu i komfortu człowieka. Zajęcia obejmują również przegląd współczesnych problemów badawczych w bioklimatologii, zarówno w ujęciu teoretycznym, jak i stosowanym.
Zajęcia mają charakter prelekcji (częściowo przygotowanych i prezentowanych przez studentów), którym towarzyszy dyskusja.
Nakład pracy studenta - 2 ETCS = 2 x 25 godz. = 50 godz.:
w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem (N) - 35 godz.,
praca samodzielna (S) - 15 godz.
w tym:
- 30 godz. - zajęcia (konwersatorium) - N,
- 4 godz. - konsultacje - N,
- 1 godz. - egzamin - N,
- 8 godz. - przygotowanie prezentascji i uzupełnienie zadań - S,
- 7 godz. - przygotowanie się do egzaminu, S.
Kierunek podstawowy MISMaP
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Tryb prowadzenia
Efekty kształcenia
Efekty uczenia się: K_W02, K_W06, K_U07, K_K03
Wiedza: absolwent zna i rozumie
- znaczenie warunków klimatycznych dla funkcjonowania organizmów żywych
- współczesne problemy badawcze w bioklimatologii
- bodźce środowiskowe, w tym atmosferyczne, oddziałujące na człowieka
- mechanizmy i procesy odpowiadające za adaptację organizmów żywych do warunków środowiskowych, w tym warunków klimatycznych
Umiejętności: absolwent potrafi
- dobrać właściwe metody badawcze do problemu badawczego z zakresu bioklimatologii
- rozpoznać korzystne i niekorzystne warunki klimatyczne w różnych kontekstach
- ocenić ryzyko i wskazać potencjalne zagrożenia związane z przebywaniem w określonych warunkach klimatycznych
- przedstawić istotny problem badawczy z zakresu bioklimatologii w sposób zrozumiały dla osoby niezaznajomionej z tą tematyką
- uczestniczyć w dyskusji na temat związany z bioklimatologią używając merytorycznych argumentów
Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do
- uświadomienia sobie ograniczeń wynikających z niekorzystnych warunków klimatycznych
- oceny ryzyka ekspozycji na niekorzystne warunki klimatyczne
- podjęcia dyskusji w zakresie poprawy warunków klimatycznych w miejscach, w których stanowią one zagrożenie
- przedstawienia istotnego problemu badawczego w sposób zrozumiały dla osób niezaznajomionych z poruszaną tematyką
- aktywnego uczestnictwa w dyskusji i przedstawiania własnych argumentów z poszanowaniem interlokutorów
Kryteria oceniania
Zajęcia oceniane są na podstawie wyników egzaminu końcowego oraz aktywności studentów na zajęciach.
Ocena końcowa z przedmiotu wyznaczana jest na podstawie średniej ważonej oceny z egzaminu (waga 65%) i oceny aktywności studenta na zajęciach (waga 35%).
Egzamin ma formę pisemną i obejmuje pełen zakres tematów poruszanych na zajęciach.
Egzamin zawiera pytania atestowe, pytania wymagające krótkich odpowiedzi i prostych obliczeń.
Zaliczenie egzaminu wymaga uzyskania 55% możliwych do zdobycia punktów.
Kryteria oceny aktywności na zajęciach:
- przygotowana i przedstawiona przezentacja odpowiada za 66% oceny za aktywność na zajęciach (ocena wynika z kompletności przedstawionych zagadnień i umiejętności zainteresowania słuchaczy),
- dodatkowe ćwiczenia odpowiadają za 34% oceny za aktywność na zajęciach (ocena wynika z poprawności wykonania ćwiczenia)kcyjności przedstawienia),
- ocenę za aktywność na zajęciach może podnieść systematyczny udział w dyskusji.
Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności. Nieobecność na zajęciach nie zwalnia studenta z obowiązku uzupełnienia zaległego materiału. Łączna liczba nieobecności (usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych) nie może przekroczyć 7.
Praktyki zawodowe
brak
Literatura
Podstawowa:
Budyko M.I., 1975, Klimat i życie, PWN, Warszawa.
T. Kozłowska-Szczęsna, K. Błażejczyk, B. Krawczyk, 1997, Bioklimatologia człowieka, Monografie IGiPZ PAN, 1
K. Błażejczyk, 2004, Bioklimatyczne uwarunkowania rekreacji i turystyki w Polsce, Prace Geograficzne, 192
T. Kozłowska-Szczęsna, B. Krawczyk, M. Kuchcik, 2004, Wpływ środowiska atmosferycznego na zdrowie i samopoczucie człowieka, Monografie IGiPZ PAN, 4
Uzupełniająca:
K. Błażejczyk, 1993, Wymiana ciepła pomiędzy człowiekiem a otoczeniem w różnych warunkach środowiska geograficznego, Prace Geograficzne, 159
J. Bogucki (red), 1999, Biometeorologia turystyki i rekreacji, Akademia Wychowania Fizycznego, Poznań
S. Klonowicz, S. Kozłowski, 1970, Człowiek a środowisko termiczne, PZWL, Warszawa
S. Kozłowski, 1986, Granice przystosowania, Wiedza Powszechna, Warszawa
A. Krzymowska-Kostrowicka, 1997, Geoekologia turystyki i wypoczynku, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
K. C. Parsons, 1993, Human thermal environments. Taylor & Francis Publishing, London
Puchalski T., Prusinkiewicz Z., 1997, Ekologiczne podstway siedliskoznawstwa leśnego, PWRiL, Warszawa.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: