O promocji środków przekazu-między teorią a praktyką 1600-SZD-PŚP
Niniejszy przedmiot poświęcony jest analizie zjawiska promocji mediów, czy tego, jak realizują one własne działania promocyjne. Innymi słowy, w ramach naszych spotkań będziemy poruszać się w obrębie komunikacyjnych aspektów marketingu medialnego. Ze względu na to, iż zagadnienie promocji mediów jest nierozerwalnie związane z codzienną praktyką nadawców i wydawców, każdy wykład będzie maksymalnie wzbogacony różnorodnymi, praktycznymi przykładami działań komunikacyjnych mediów.
Plan zajęć przedstawia się następująco:
Promocja mediów – miejsce w marketingu medialnym (pomiędzy koncepcjami 4P, 4C a 7P), z uwzględnieniem multiplatformizacji medialnej i jej wpływem na promocję; definiowanie promocji mediów oraz jej unikatowość. Jeden wykład.
Klasyfikacja promocji mediów i role poszczególnych odmian promocji: prosprzedażowa (handlowa, konsumencka, biznesowa) oraz prowizerunkowa (wewnętrzna: autopromocja i autocross promocja oraz zewnętrzna i mieszana; uwarunkowania prawne). Jeden wykład.
Techniki i narzędzia promocji prosprzedażowej w prasie, radiu, telewizji i Internecie (z elementami wpływu pandemii na aktywność prosprzedażową). Jeden wykład.
Techniki i narzędzia promocji wizerunkowej w prasie, radiu, telewizji i Internecie: autopromocja i autocross promocja (z elementami wpływu pandemii na aktywność autopromocyjną i autocross promocyjną). Dwa wykłady.
Techniki i narzędzia promocji wizerunkowej w prasie, radiu, telewizji i Internecie: promocja zewnętrzna (z elementami wpływu pandemii na aktywność promocji zewnętrznej). Dwa wykłady
Multiplatformizacja i opowieść transmedialna w mediach – budowanie uniwersów marek jako przykład „superkomunikacji marketingowej”. Jeden wykład.
Rodzaj przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
Doktorant dysponuje specjalistyczną wiedzą z zakresu promocji środków przekazu. Zna definicję i klasyfikację fenomenu, charakteryzuje jego liczne techniki i narzędzia (wraz z podawaniem konkretnych przykładów praktycznych). Doktorant rozpoznaje uwarunkowania prawne promocji mediów, jak również rozumie powiązania między promocją a kreacją uniwersów marek medialnych.
Umiejętności
Doktorant umie zastosować teoretyczną wiedzę w aktywności praktycznej. Potrafi przełożyć systematykę promocji na działania w pracy, odnoszącej się do szeroko rozumianych mediów (działy marketingu, PR czy promocji, zarówno mediów, jak i instytucji z nimi powiązanych).
Inne kompetencje
Doktorant, łącząc wiedzę teoretyczną i nabyte umiejętności praktyczne, zyskuje szansę na znaczny rozwój zawodowy w branży medialnej, rozumianej szerzej niż wyłącznie dziennikarstwo (np. działy marketingu/PR firm medialnych).
Kryteria oceniania
Opis wymagań związanych z uczestnictwem w zajęciach, w tym dopuszczalnej liczby nieobecności podlegających usprawiedliwieniu:
w związku z tym, że zajęcia przyjmują postać wykładów, obecność na zajęciach nie jest obowiązkowa (tzn. nie jest sprawdzana lista obecności na każdych zajęciach).
Zasady zaliczania zajęć i przedmiotu (w tym zaliczania poprawkowego).
W czasie sesji doktoranci piszą test, sprawdzający ich wiedzę. Test składa się z 20 pytań:
15 zamkniętych, wielokrotnego wyboru, punktowanych po 1 (nie ma połówek ocen, niepełna poprawna odpowiedź to 0 punktów).
5 otwartych, punktowanych pi 2 punkty (od 0 do 2, można tu uzyskać połówki).
W trakcie sesji poprawkowej zaliczenie przyjmuje formę ustną (chyba że doktorant nie pisał testu, wówczas musi go napisać). Każdy zdający otrzymuje trzy przekrojowe pytania z obowiązującego materiału i na tej podstawie jest oceniany.
metody weryfikacji efektów uczenia się: test (sesja) oraz egzamin ustny (sesja poprawkowa).
kryteria oceniania:
Za test można maksymalnie zdobyć 25 punktów. Warunkiem uzyskania zaliczenia jest
zdobycie minimum 14 punktów. Warunkiem uzyskania zaliczenia z egzaminu ustnego jest
poprawna odpowiedź na dwa z trzech pytań.
Literatura
Hardy, J. (2010). Cross-media promotion. Peter Lang Publishing, Inc.
Järventie-Thesleff, R., Moisander, J. and Villi, M. (2014). The strategic challenge of continuous change in multi-platform media organizations – a strategy-as-practice perspective. International Journal on Media Management, 16(3–4), pp. 123–138.
Jupowicz-Ginalska, A. (2015). Serwisy informacyjne a autopromocja środków przekazu – na przykładzie „Faktów” TVN. Zeszyty Prasoznawcze, 58/3(223), 688–703. DOI 10.4467/2299-6362PZ.15.046.4248
Jupowicz-Ginalska, A. (2016). Event środków przekazu jako narzędzie promocji przedsiębiorstw medialnych – opis zjawiska. W M. Łosiewicz & A. Ryłko-Kurpiewska (Red.), Tom 1: Media Biznes Kultura. W kręgu starych i nowych mediów (s. 195–233). Kivara Co. Galway-Gdynia: Novae Res – TrueSign.
Jupowicz-Ginalska, A. (2018). Marka „Empire” jako przykład multiplatformy medialnej – studium przypadku. Zeszyty Prasoznawcze, 60(4), pp. 845–865.
Lee, N.Y., Baek, K., Pae, J.K, Jeong, S.H. & Jung, N. (2018). Self -coverage for public interest or self -promotion: How media cross-ownership structures affect news content in South Korea. Journalism. Advance online publication. https://doi.org/10.1177/1464884918763503.
Panis, K., van den Bulck, H., Verschraegen, B., van der Burg, M., & Paulussen, S. (2015). Does Media Cross-Ownership Translate into Cross-Promotion?. Journalism Studies, 16(6), 868-886, https://doi.org/10.1080/1461670X.2014.953780.
Siegert, G. (2008). Self Promotion: Pole Position in Media Brand Management. In: M. Ots (Ed.), Media Brands and Branding (pp. 11-26). Jönköping International Business School – Jönköping University.
Tang, T., Newton, G.D., Wang, X. (2007). Does Synergy Work? An Examination of Cross-Promotion Effects. The International Journal on Media Management, 9(4), 127-134, http://dx.doi.org/10.1080/14241270701632654.
Terry, Ch. (2013). Cross-Promotion, Self-Promotion Effects in News Media. The McMaster Journal of Communication, 10, 6-25.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: